11 februari 2012 : een wanhopige getuigenis van een gevangene in het gesloten centrum 127 bis, dichtbij Brussel
Beluister het interview (FR) :
[audio:http://gettingthevoiceout.org/wordpress/wp-content/uploads/2012/02/Quand-je-le-vois-je-vois-la-mort.mp3|titles=Quand je le vois, je vois la mort]Fichier à télécharger (clic droit – enregistrer sous)
Goeiedag.
Goeiedag.
Hoe gaat het met je ?
Het gaat … het gaat niet goed.
Het gaat niet goed. Je bent dus in de 127.
Ik ben in de 127bis, ja.
Kan je ons uitleggen wat de situatie daar is op dit moment ?
De situatie is verschrikkelijk op dit moment.
Verschrikkelijk ?
Verschrikkelijk, verschrikkelijk, verschrikkelijk. Het eten is een catastrofe. Over mijn situatie, ik eet niet, al bijna 40 dagen of meer. Ik eet enkel s’ochtends. Het ontbijt verdeel ik over drie. De meeste mensen doen dat. Ze nemen een ontbijt en doen daar heel de dag mee. Ze leven op het ontbijt, met confituur en boter. Wanneer je eet voel je je onmiddellijk slaperig. Je gaat onmiddellijk slapen. Een koffie doet je slapen. Er zijn dagen dat niemand naar buiten gaat.
Wil dat zeggen dat ze medicijnen in het eten doen?
Ja dat zie je zo. Iedereen is hier hetzelfde. Je komt, je slaapt. Sommigen slapen tijdens de dag, anderen s’nachts. Ik slaap bijvoorbeeld tijdens de dag en de nacht. Je drinkt een koffie, je hebt iets aan de hand. Je klaagt, ze doen je iets aan.
Er is een gehandicapte persoon hier bij ons. Hij heeft al 4 dagen niet gegeten. Vandaag hebben ze hem meegenomen naar de isoleercel. Ze hebben hem gezegd: “Jij blijft hier, je komt niet buiten met de anderen.” Zelfs het bidden mag hij niet met ons doen. Het is onmenselijk wat wij hier ondergaan.
Maar waarom hebben ze hem in isolement geplaatst?
Ja.
Omwille van zijn gedrag?
Nee, hij heeft geen slecht gedrag. Het is een lieve man. Dat was omdat hij niet wou eten.
En heb je hem kunnen bezoeken in de isoleercel?
Ik ga er elke dag heen om hem te helpen met zijn douche. Vandaag ben ik er heengegaan om hem een massage te geven. Het is triest. Ze gaan hem doden. Ik zie de dood wanneer ze er is.
En nu zijn jullie dus allen op de hoogte van deze situatie?
Ja, we zijn op de hoogte. Iedereen weet het.
Over mezelf, de eerste keer hebben ze me naar het vliegveld brachten, was dat zonder mijn advocaat te hebben gezien, zonder dat ik mijn geld terugkreeg, zonder dat ze me gezegd hadden dat er een vliegtuig op me wachtte. In de ochtend kwamen ze bij me binnen en zeiden ze: “je gaat naar de tandarts.” Ik ben naar beneden gegaan om de tandarts te zien en toen hebben ze me gezegd: “Nu ga je onmiddellijk naar de vlieghaven.” Ik zei: “Hoezo?” ze antwoorden: “De dokter heeft dat gezegd.”
Wat is dat voor verhaal van die dokter? Ze zeggen dat de dokter beslist over je uitwijzing?
De dokter zei over mij: “ Deze man …”. Weet je hoe dat gaat? Soms ben je ziek, wil je de dokter zien en dan zeggen ze je nee, deze meneer nemen we niet terug. Begrijp je wat ik wil zeggen?
Ja. Wat ik heb begrepen is dat de dokter beslist of jullie het grondgebied moeten verlaten.
Ja inderdaad, ja. Maar er gebeuren hier dingen die je niet kan begrijpen.
De laatste keer gaf hij me een medicijn. Ik heb hem op de middag genomen, en ik ben helemaal zot geworden. Mijn hart begon heel snel te slaan. Wanneer ik terug bij de dokter was, zei hij: “Nee je hebt niets, we gaan dat oplossen. Morgen brengen we je naar het hospitaal.” Ik ben terug naar boven gegaan en 5 of 10 minuten later keek ik met een vriend naar buiten door het raam. Hij zei me: “Kijk er komt een ziekenwagen aan, ze zeiden dat er iemand ziek was.” De ziekenwagen was er voor mij. Zelfs zij weten dat de dokter geen goede dokter is.
Wanneer ik met de directeur praatte, vertelde hij me dat hij geen dokter vond die aan 60 euro per uur wou werken. Zie je wel, ze weten heel goed dat het geen goede dokter is. Iedereen heeft problemen met de dokter.
Heb je nieuws in verband met jouw dossier? Weet je of het vooruitgaat of niet?
Nu heb ik een advocaat. Soms komt hij, soms niet.
Ik ben hier al 12 jaar. 12 jaar. Ik heb school gevolgd, ik ben geïntegreerd. Ik heb een huis en een verloofde. Ik heb alles. Ik heb nooit problemen gehad met andere personen of met de politie, met niemand.
Ik zou graag weten waar mijn dossier zich bevindt. Is er een antwoord of niet? Ik wou eigenlijk niet met u praten, maar heb het toch gedaan want ik heb niemand in Marokko.
Ik ben 45 jaar oud. Een man van 45 jaar, wat moet die gaan doen in Marokko? Die hier 12 jaar heeft gewoond, wat moet die in Marokko? Hier heb ik familie die voor me kan zorgen. In Marokko doe ik niets. Wie kan daar voor me zorgen? Dat is het probleem mijn vriend.
