Update 10/05 : Vrijgelaten met asielstatuut!
04/04/2017
Arrestatie en uitzettingspoging
En in vliegtuig
Vertaling van de getuigenissen
Arrestatie en uitzettingspoging
Ik wil mezelf eerst even voorstellen. Mijn naam ……
Ik woon in Schaerbeek. Ik ben zes en een half jaar hier.
Op 28 november 2016 kwamen zij naar mijn thuis, 3 politieagenten (2 mannen en 1 vrouw). Ze zeiden: “We komen u meenemen.”
Ik vroeg waarom?
Ze zeiden: “ze zullen u dat op het commissariaat vertellen.”
We vertrokken met hen tot Schaerbeek, maar voor het vertrek wilde ik mij aankleden, want ik was in mijn slip, ik ging naar mijn kamer , de officieren volgde me in mijn kamer .
Ik was naakt , Ik vroeg hen om weg te gaan, want ik was van plan om me om te kleden, maar zij bleven daar staan.
Zodra ik klaar was handboeide ze me. Ik vroeg waarom? Ik heb niet gestolen, ik heb niets gedaan!
Ik stak mijn handen uit en ik werd geboeid. We vertrokken naar Evere. Ze namen er vingerafdrukken enz. We gingen naar het Noordstation en ik werd meteen in een cel gezet. Ik bleef daar meer dan 2 uur en toen vertelde ze me dat ik naar het gesloten centrum van Brugge moest op 28 november.
Ze brachten me hier in Brugge. Ik verbleef er 3 en een halve maand sinds 28november. Ik vroeg mijn 3e asiel. Ik had in 2010 asiel gevraagd, de tweede vroeg ik hier, de 3e vroeg ik hier ook, het was op 21 februari 2017, dus ik wachtte op een antwoord op.
Tot mijn verbazing, op 21 maart, roept de maatschappelijk werker me en vertelde me “Mr. uw ticket werd gegeven, Op 24 maart moet je naar Congo gaan.” Om 16 uur zetten ze me in een cachot, van 16u tot 6:00.
Was het de 1ste keer dat ze u probeerden uit te zetten?
Ja, het was de eerste keer.
Rond 06:00 reden ze me naar de luchthaven en dan zetten ze me in een cel en de politie vertelde me “vandaag ga je naar Congo. ”
Ik zei nee ik kan niet naar Congo, omdat ik asiel heb aangevraagd, ik kan zo niet gaan , omdat ik nog geen antwoord heb.
Ze zeiden dat ze naar de Dienst Vreemdelingenzaken hadden gebeld en dat we in een uur de resultaten zouden krijgen.
Ik zei: Zo gaat dat niet! We moeten eerst antwoorden op de aanvraag krijgen en vervolgens de reis voorbereiden! Jullie beginnen eerst met de voorbereiding van de reis en vragen daarna pas het antwoord op de asielaanvraag !!
Ze zeiden: “dat weten we niet, maar je gaat nu slapen in Congo”.
Ze vroegen me om me uit te kleden, ik deed mijn overalls uit en ik bleef met mijn slip, maar ze vroegen me ook om de slip te verwijderen. Ze waren 4 mannen en 1 vrouw, ik deed mijn slip uit. Ze vertelden me dat ik moest bukken tot 30 cm, ik bukte 2 keer .
“Okay okay nu zullen we gaan.” Ze namen een riem om me te binden.
Ik vroeg waarom een riem? Ik ben geen dief noch een crimineel!
Sinds ik in Europa ben is het de eerste keer dat ik naar de politie moet.
Ze vertelden me dat ze me gaan vastbinden, ik zei nee ik ga niet weg, ze zeiden: “Nu ga je zien….” …
Ze kwamen met 8 op mij, ze begonnen me te slaan in de cel, ze duwden me op de grond, ze begonnen me te slaan, vooral de vrouw, ze probeerde mij te wurgen.
Ze bonden me de riem om , de bonden me helemaal vast met tape en ze droegen me naar de bus als een beest, en vervolgens gingen we te voet tot het vliegtuig, waar de trap geplaatst werd, ik bewoog niet, ik was echt vastgebonden. Ze namen me, ze waren met 6, ze droegen me als een zak, als een lijk op de trappen. We kwamen in het vliegtuig, er was niemand in het vliegtuig, we zaten op de laatste stoelen van het toestel met agenten naast me, twee links en twee rechts, twee voor mij en de vrouw naast me.
“Nu gaat u naar Congo en wanneer wij er zijn zullen wij u helpen, wij zullen u helpen om buiten de luchthaven te geraken, en we zullen u afzetten op 500-600 meter. Ik zei: “je zegt dat je zult me helpen door mij op 500 meter verder af te zetten, want op de vlieghaven zelf zal ik in de problemen komen! “Als ik niet in gevaar was kon je me op het vliegveld afzetten, dus ga ik er vanuit dat je weet dat ik in de problemen ben! Ik zeg u zelf dat ik in gevaar ben, ik ben een strijder, ik ben overal bekend.
En in vliegtuig
Aangekomen op het vliegtuig zeiden ze me: “Meneer ga daar zitten, wij zetten u daar zo, wees kalm. Eens in Congo, zullen we u begeleiden bij de aankomst en dan zullen we u helpen, wij zullen u 500km verder afzetten. ”
Ik zei: “Ik zeg u dat ik problemen heb daar in Congo! Als ik daar kom zullen ze me vermoorden. Maar je gelooft me niet.
Waarom vertel je me dan dat als we er zijn u mij 500km verder gaan afzetten? Ik heb problemen daar. Als ik geen problemen had waarom wil je me 500 km verder afzetten? ”
Ik bleef kalm, want er was niemand in het vliegtuig, ik was alleen met vijf politieagenten. Ik bleef kalm en wanneer mensen aankwamen, veel mensen, begon ik te schreeuwen en iedereen begon te schreeuwen en kibbelen tegen de politie.
Toen kwamen 2 hotessen en die zeiden dat de piloot niet kan opstijgen, dat ik moest uitstappen. Ze namen me uit het vliegtuig.
De politievrouw maakte de tape los die ik rond mijn benen had, en de tape aan mijn handen bleven. Ik kreeg te horen “we gaan naar beneden gaan.”
We gaan de trap af, één van de agenten vertelde me: “Zie je wat je gedaan hebt? Nu zul je zien wat ik zal doen om u. .. ”
We gingen de bus in, hij begon me te slaan in de ribben, ik was als een zak, we stonden dicht bij de cel, hij gaf me een schop onder de kont en raakte mij op de plek van mijn operatie van drie jaren geleden, die gezwollen is. Ik heb heel veel pijn. Ik ben daar 45 minuten moeten blijven en toen kwamen mensen uit Gesloten centrum van Brugge mij halen.
