Osman (niet zijn echte naam) is een Alevi Kurd en is al twee weken in hongerstaking in het detentiecentrum Caricole bij Brussel. Hij weigert teruggestuurd te worden naar Polen en een van die mensen te zijn die volgens de Dublinverordening onder onwaardige omstandigheden naar de Europese grenzen mogen worden teruggestuurd. Terwijl de regering momenteel de druk op de zogenaamde gedubliniseerden opvoert, is de situatie van Osman een bewijs van de verwoestende effecten van deze verordening.
Opgesloten sinds bijna twee maanden, heeft hij geen andere keuze. Zijn verzoek is eenvoudig: bevrijd worden van de dreiging van uitzetting naar Polen en Turkije, en asiel kunnen aanvragen in België.
Bij zijn aankomst in Europa heeft Osman twaalf dagen lang niet kunnen eten uit angst om teruggestuurd te worden naar Turkije. Hij kwam in maart 2022 in België aan en werd op 23 augustus gearresteerd en opgesloten in het gesloten centrum van Caricole. Hij verliet Turkije omdat hij gevaar liep vanwege zijn Koerdische afkomst en zijn religieuze overtuiging. Om Europa binnen te komen heeft hij een visum voor Polen verkregen, maar is daar nooit geweest omdat hij naar België wilde komen om met een deel van zijn familie te worden herenigd. De Dublinverordening staat België toe hem terug te sturen naar Polen, waar hij nooit is geweest en niemand kent, om zijn asielaanvraag te behandelen.
Op 6 oktober was een vlucht gepland om hem uit te zetten naar Warschau. Hij kon dit weigeren, maar vreesde dat een nieuwe poging tot uitzetting zal worden ondernomen en dat dit de eerste stap zal zijn naar een gedwongen terugkeer naar Turkije. Ondanks juridische middelen om zijn aanspraak op internationale bescherming in België te doen gelden, besloot hij op 5 oktober in hongerstaking te gaan .
Hij legt zijn keuze als volgt uit: “Ik maak liever een einde aan mijn leven door te protesteren tegen het feit dat ik hier genegeerd word dan dat ik naar Turkije word gestuurd en daar sterf.“
De gebreken van de medische dienst.
Vermoeidheid, gewichtsverlies, moeite met lopen, frequente duizeligheid, flauwvallen en ernstige maagpijn zijn de belangrijkste symptomen waar Osman aan lijdt, terwijl de medische dienst in het centrum weinig aandacht besteedt aan zijn klachten. Een externe arts bezocht hem tweemaal en rapporteerde verschillende somatische en psychologische problemen. De door haar aanbevolen biologische en urineanalyses zijn door de medische dienst van Caricole nog niet uitgevoerd. De vreemdelingendienst blijft het overduidelijke negeren, hij moet dringend worden vrijgelaten zodat hij zich weer kan voeden en passende medische hulp kan krijgen.
Op de ochtend van 20 oktober werd Osman met geweld meegenomen op een vlucht naar
Polen. Volgens getuigen in het centrum, werd Osman gisteren in eenzame opsluiting geplaatst opgesloten, werd hij vastgebonden en bracht hij de nacht door met een…
bokshelm op zijn hoofd. Methodes die getuigen van het geweld en meedogenloosheid van de autoriteiten. Ondanks zijn zeer slechte gezondheid beschreven in een onafhankelijk medisch rapport, wilde de overheid hem koste wat kost uitzetten. Osman getuigt: “Ze zetten me op het vliegtuig met vier politieagenten die me vasthielden, mijn handen en voeten waren vastgebonden. Twee politieagenten hielden me voortdurend in de gaten. Zodra ik bewoog, pakten ze mijn hoofd, duwden het naar beneden en bedekten mijn mond. Ik was de hele tijd vastgebonden.”
De gevolgen van de recent aangescherpte Dublinverordening
Bijna twee maanden geleden werd in Zaventem het nieuwe “Dublin-centrum” geopend, dat staatssecretaris Nicole De Moor al gebruikt om een door NGO’s sterk bekritiseerd systeem te intensiveren. Osman is nu een van de vele slachtoffers van de Dublin-verordening en de recente versnelling van de procedures die de regering heeft bevolen.
Bovendien vernemen we dat een tiental Afghanen, eveneens Dublin, opgesloten zitten in het gesloten centrum 127 bis.
Het is belangrijk op te merken dat het administratieve geweld dat de Dublin-verordening impliceert en, in het algemeen de procedures in verband met migratie en regularisatie allemaal trauma’s en geweld zijn die aan de belevenissen van mensen nog worden toegevoegd.
STOP ALL DEPORTATIONS
