“Een mens mag niet opgesloten worden, nooit, nooit”
Audio van een man in het gesloten centrum 127bis 15/12/2017
Vertaling
Ik ben momenteel in het gesloten centrum 127bis.
Daarvoor woonde ik in Verviers, ik heb er vier jaar gewoond.
Allereerst zou ik willen zeggen dat wij, buitenlanders zoals wij worden genoemd, hier niet komen om de baas te zijn over anderen, Europeanen. We komen hier om deel te nemen aan het leven. De meeste mensen die hier komen is omdat ze problemen hebben in hun land:
veiligheidsproblemen, oorlogsproblemen, voedings problemen; dus dit zijn zowel sociale als economische problemen.
We komen hier omdat we de media de hele tijd zien, dankzij het internet hebben we toegang tot alles.Alle mensen die in Afrika of Azië wonen, in arme landen en in de derde wereld, zien dat het leven hier beter is dan daar, daarom komen we hier een schuilplaats vinden.
Terwijl we vrijheid en vrede gaan zoeken, geraken we in een gesloten centrum. Er zijn veel dingen die door mijn hoofd gaan. Natuurlijk, zelfs het woord “gesloten centrum” stoort me een beetje, het is alsof we het “gesloten centrum” noemen om de mensen die buiten zijn te sussen, om de samenleving te sussen. Naar mijn mening door de naam “gesloten centrum” te gebruiken wil men laten geloven dat het geen gevangenis is, dat we hier goed worden behandeld. Voor mij is het hier erger dan in de gevangenis, omdat we in de gevangenis weten hoe lang we gevangen blijven, hier weten we niet eens hoe lang we in de gevangenis blijven, we zijn afhankelijk van de goede wil van Vreemdelingendienst. We kunnen dus 2 maanden blijven, we kunnen 4 maanden blijven, we kunnen zelfs 8 maanden blijven en leven zonder te weten wanneer we vrij geraken: het is ondraaglijk, het is ondraaglijk. Er zijn veel dingen die door het hoofd gaan.
Wanneer je je opgesloten voelt, verandert hoop in wanhoop , de dromen in nachtmerrie . Ik altijd denk dat de mens niet werd geschapen om opgesloten te worden, Opgesloten zijn kan de mens transformeren.
Ik ben altijd vriendelijk geweest voor anderen; de anderen ben ik,ik ben de anderen, het is altijd mijn gevoel geweest.
Het is de Belgische samenleving die me hier opsluit, of het is gewoon een deel van de Belgische samenleving, of alleen de Belgische politici die me hier opgesloten hebben?…
Alles gaat door het hoofd, een beetje moeilijk, eerlijk gezegd is er een risico dat de persoon die hier opgesloten zit zijn waarden over de mensheid verliest.
Het risico is dat liefde in haat verandert.
Wanneer we demonstranten soms zien die hier komen protesteren begrijpen we iets nieuws. Als we de demonstranten niet zien, geloven we dat de hele Belgische samenleving het daarmee eens is.
Maar wanneer we soms demonstranten hier zien komen, schreeuwen om onze vrijheid , ons komen steunen, geeft het ons een goed gevoel, het helpt ons goed, het vrolijkt ons op. We begrijpen dat het niet de hele Belgische samenleving die het ermee eens is dat we opgesloten zitten, het is gewoon een deel van de samenleving, dus er is altijd een positief punt, dus als we demonstranten hier zien komen, denken we ” alles is niet slecht”. , Gelukkig, zelfs als ze niet talrijk zijn, zijn er stemmen die opstaan om nee te zeggen tegen dit alles. Nee zeggen tegen dit onmenselijke beleid en ons steunen.
Ik wil andere dingen toevoegen, maar mijn hart is krap, maar ik bedoel …
Lang leve de vrijheid, de mens die per definitie onschuldig is , die niet gemaakt is om opgesloten te worden.
De mens is niet gemaakt om opgesloten te worden, nooit, nooit, ik zeg het hier. Als ik het kamp verlaat, zal ik het blijven denken en in aktie blijven zodat dit altijd de waarheid blijft. Leve de vrijheid, Lang leven de mens en lang leven de menselijke waarden.
Een van de demonstraties voor het centrum:http://www.gettingthevoiceout.org/solidariteitsaktie-naar-het-gesloten-centrum-127-bis-in-steenokkerzeel-en-oproep/
