25/01/2021
Audio Getuigenis: detentie in de “speciale vleugel” van het gesloten centrum van Vottem.
Een gedetineerde nam onlangs contact met ons op om ons te vertellen over zijn detentie in de “speciale vleugel” van het centrum van Vottem. Deze plek is anders dan de kerkers. Het is niettemin een vleugel waar gedetineerden geïsoleerd zijn in hun kamers met beperkte toegang tot uitstappen en activiteiten en voor onbeperkte tijd
Deze vleugel, ook bekend als de “beveiligde vleugel”, werd in 2014 in eerste instantie opgericht voor zogenaamde “criminelen” die uit de gevangenis werden vrijgelaten en ook, volgens Maggie De Block, voor degenen “wier gedrag speciaal toezicht en monitoring vereist” (waarmee ze degenen bedoelt die recalcitrant zijn voor het systeem, degenen die hebben besloten om niet op deze manier te worden behandeld)
Op dit moment zit de persoon die getuigde nog steeds in isolatie.
hier zijn getuigenis audio ( FR)
Transcriptie van de getuigenis :
“Hallo, ik ben iemand van een gesloten centrum. Zoals ik ook in Marokko was. Ik was voor een lange tijd in Marokko, door Corona was de grens gesloten. Toen ik terugkwam naar België, hebben ze me aangehouden in de luchthaven en ze hebben me naar een gesloten centrum gestuurd. Het is nu 6 maand dat ik in een gesloten centrum ben. Voordien was ik in het centrum 127 bis in Brussel. Ze hebben me overgebracht naar Vottem, nu is het anderhalve maand dat ik in Vottem ben. Toen ik ziek geworden ben, toen ik om een behandeling vroeg hebben ze me een medicament gegeven, 10 medicamenten per dag. Ik heb gevraagd voor medicatie en zo, om me naar het ziekenhuis te sturen, om mijn gezondheid te controleren en zo. Omdat ik vijf dingen ben gaan vragen, mijn medicatie, om naar de bank te gaan of om mijn verblijfsvergunning te krijgen, hebben ze mij naar een gesloten kamer in Vottem gestuurd, isolatie. Ik zit nu al zeven dagen in die kamer. Ik heb daar een klacht over geschreven. Niemand heeft naar mij geluisterd over die klacht. Ik schrijf. En de mensen hier zijn als een slaaf, ze geven geen fuck om je. Je bent hier als een hond, niet als een mens. Er is geen mensenrecht. Er is niets als je spreekt voor het recht. Ze stoppen je in een geïsoleerde kamer. Ze behandelen mensen hier als een hond. Ik begrijp de wet van het detentiecentrum van Vottem niet, ik begrijp niet waarom ze mensen zo behandelen. Je bent ziek, je bent niet ziek, je kan niet in de gesloten kamer blijven. Nu is het al zes maanden. Ik heb twee kinderen. Ik heb een meisje, ik heb een jongen. Mijn kinderen huilen elke dag om mij. Ik ben naar de rechtbank geweest. Drie vrijlatingen en drie negatieven. Ik begrijp de wet in België niet “
Meer over de beveiligde vleugel : getuigenis van de eerste man daar opgesloten :
