Audio-getuigenis in Brugge: “Ons lot ligt in uw handen” 08/04/2020
En overschrijving in NL:
Ik ben sinds 30 maart 2020 in het centrum van Brugge. Sinds de dag dat ik hier kwam kan ik geen shampoo kopen, ik kan geen douchegel kopen.
De chefs, de bewakers en de gevangenen hebben geen maskers en respecteren de regels van de corona niet. We zijn geen 1,5 meter op afstand, we leven allemaal in een groep. Er is een rookkamer en af en toe zitten we met twintig of vijfentwintig mensen in een kamer van zes vierkante meter. Op de binnenplaats hebben de bewakers geen maskers, ze dragen geen handschoenen en ze respecteren [ook] de maatregelen niet. Ze blijven bij elkaar. In de andere twee televisiekamers en de biljartkamer is het hetzelfde , ze zijn met 2. De mensen gaan naar rechts of links of in kamers een, twee of drie. Op de binnenplaats is er geen respect voor de corona, en in de twee zalen is er ook geen respect voor de corona.
Wat de rest betreft, als je naar de dokter gaat en je belt en je gaat daarheen, zul je wachten maar uiteindelijk doet hij niets voor ons. Hij behandelt ons als dieren. Hier een meter en half en de corona metingen, er zijn er geen, er is niemand die dat respecteert. Voor de chefs als ze ‘s morgens komen, meten ze, en alleen voor hen,en als ze meer dan 37° hebben, gaan ze het centrum niet binnen. Maar bij corona, weet iedereen, je kunt na een week of tien dagen pas koorts krijgen. Als een ziek persoon hier binnenkomt, wordt iedereen ziek. We worden allemaal ziek omdat we allemaal contact met elkaar hebben, we schudden elkaar de hand, iedereen blijft naast elkaar, we roken zelfs samen sigaretten. We moeten de sigaretten aansteken met de aansteker van de chef, uit hun handen naar die van ons. Er is echt geen respect voor het coronavirus. Voor de rest, ook in de eetzaal, gaan wij, alle groepen – er zijn twee groepen: A-B en C-D. We gaan samen naar beneden als groep. Ik ben B11. We gaan naar de eetkamer en eten samen. Er zijn ongeveer 20 gevangenen en 10 cypiers. Er zijn ook twee mensen die in het restaurant werken, die zorgen voor het eten, en we zitten allemaal in dezelfde ruimte, en er is niet één van hen, zelfs niet één van de gevangenen of de chef-koks, die de meter en een halve respecteert.
Ik hoop dat u ons kunt helpen, deze situatie is echt onmenselijk. Ik ben ziek, ik heb 42% longcapaciteit, ik heb eerder tuberculose gehad. Sinds ik hier ben, komen er mensen langs die ons in een onmenselijke situatie achterlaten. Ik heb me al een week niet gewassen, ik was met water, met zeep en water. Ze hebben zeep die echt echt je hand snijdt, het is een zeep die echt echt, ik weet niet waar het van gemaakt is maar het snijdt je handen. En in de douches moet je je wassen met water, er is geen douchegel, geen shampoo.
Dank u voor uw informatie en we hopen dat u ons zult helpen. Ik ben de vader van Belgische kinderen. Er zijn veel mensen die hier zijn, die kinderen hebben, die adressen hebben. Je moet voor ons zorgen omdat we ook mensen zijn, ook al zijn we buitenlanders, we zijn ook mensen.
Hartelijk dank en tot ziens. Ons lot ligt in uw handen mevrouw. We zijn niet bang om in staking te gaan en naar de cachot te gaan, maar we zijn wel bang dat we ziek worden van de corona, dat we misschien sterven en dat onze familie ver weg is, dat we niet eens weten hoe we terug moeten keren naar ons vaderland als we sterven, ze stoppen ons in een plastic zak en gooien ons weg, hier in België.
