G. werd op de luchthaven aangehouden en naar de Caricole gebracht. Hij is 17 jaar oud en is als volwassen beschouwd na een beendertest. Tests waarvan de geloofwaardigheid onbetrouwbaar is omdat ze gebaseerd zijn op “blanke westerse referenties : zonder rekening te houden met etnische afkomst, sociaal-economisch situatie of voeding die uiteraard een invloed hebben op de groei van een individu en dus op zijn skelet .
Hij werd daarom gedurende verschillende maanden opgesloten in de Caricole
Vanuit Togo vertelt hij dat hij wil dat de boodschap wordt overgebracht, dat hij wil dat de mensen weten wat er daar aan de hand is.
G werd uitgezet naar Togo. Hij is bereid te praten over zijn ervaringen in het centrum: racisme, mishandeling, psychisch en fysiek geweld.
“Ik heb veel dingen gezien, je moet in de Caricole leven om te zien wat er gebeurt, je moet mentaal sterk zijn”.
“Wij, zwarte mensen, ik weet niet wat we de Belgen hebben aangedaan”, vertelt G ons in zijn getuigenis, verwijzend naar een racistisch administratief systeem en praktijken binnen het centrum.
Hij heeft het ook over de medeplichtigheid van de luchtvaartmaatschappij “Brussels Airlines” bij de deportaties: personeelsledenkomen naar de centra om mensen onder druk te zetten om deportatie te aanvaarden en uitgezet te worden, zonder verzet. Drie mensen van Brussels Airlines kwamen drie keer om met G te praten : “wij doen ons werk”: maar hoeveel krijg je betaald om dit te doen?
