Audiogetuigenis vanuit een centrum/februari 2018
luister hier (FR)
Goededag iedereen,
Ik ben hier in Vottem geplaatst. Ik werd in Brussel tegengehouden omdat ik geen papieren heb. Ik ben geen delinquent, geen crimineel, geen doder, geen moordernaar. Ze hebben me hier gezet in het gesloten centrum maar het is erger dan de gevangenis.
Alles is hier gesloten. We worden slecht behandeld. De agenten respecteren ons niet. We voelen ons als beesten, en de personen die geen Frans begrijpen worden beledigd.
Maar wanneer ze merken dat iemand goed Frans praat, de wetten en rechten kent, dan houden ze daar niet van! Eergisteren had ik plotseling een klein probleem. Ze namen me mee. Toen ik met een agent sprak en over mijn rechten begon, was hij niet blij met de richting waarin het gesprek uitging. Ze schrijven in mijn rapport “en cel (cellule nldr) urgence” (in de noodcel).
Waarom? Omdat meneer zich kan verdedigen met zijn taal, omdat hij goed Frans spreekt, omdat hij zijn rechten kent. Omdat ik de mensen die geen Frans kennen help met de vertalingen, omdat ik hen uitleg wat ze moeten doen, wat ze niet moeten aanvaarden, wat ze niet moeten doen. Plotseling namen ze me mee naar het cachot (isolatiecel). Ze stellen me voor als een bedreiging voor de agenten, hoewel wat ik doe nodig is. Ze lieten me niet eens naar de directie gaan om mijn standpunt over wat gebeurd is te geven. Ze hebben me enkel gezegd “Meneer, je gaat naar Brugge want je bent een bedreiging.”, maar dat is niet waar!
Ik spreek uit naam van de mensen die hier zijn. Er zijn mannen die familie hebben, ze hebben kinderen, die al 10, 15 jaar in België zijn. Plotseling worden ze opgesloten als dieren in een kooi. Zelfs de dieren hier in België, zelfs één dier hier in België heeft wetten. Wij hebben geen wetten. Het is onaanvaardbaar, het is onrechtvaardig, het is onrechtvaardig. Het probleem is dat de Belgische burger enkel ziet wat er op TV getoond wordt.
De Belgische burger weet niet wat er precies gebeurt in de gesloten centra. Het is daarom dat ze geen journalisten binnen laten, noch personen. Omdat ze weten wat hier gebeurt. Ze hebben telefoons met camera verboden omdat ze bang zijn dat wat hier gebeurt gefilmd wordt.
We worden slecht behandeld, we worden slecht aangesproken, we worden behandeld als dieren. Ze weten niet wat respect is. Zelfs wij, de buitenlanders, weten wat respect is.
Het is onrechtvaardig, ik vind dat o n r e c h t v a a r d i g van de overheid. Ze proppen mensen samen in de centra, waarom? Omdat het voor hen een business is. Het is voor hen een business om mensen zo op te sluiten. We zijn geen terroristen, we zijn geen delinquenten.
Wij zijn normale personen die op zoek zijn naar een leven, werk, die een droom hebben. Het kan de Belgische staat niets schelen. Zelfs als de mensen schreeuwen, als de mensen op straat komen, willen ze niet luisteren want het komt hen uit omdat het een business is. Het centrum is gecreëerd om geld te verdienen en de staat is tot alles in staat om geld te verdienen.
Ze behandelen ons als dieren en ik haat het oprecht, want ze willen dat we met haat vertrekken, echt dat we met haat vertrekken. Toen ik in Marokko was en ik over België hoorde, dacht ik dat ht een land met mensenrechten was, maar hier zijn geen mensenrechten! Er is niets, helemaal niets. Enkel de haat tegenover ons. Het zijn fascisten die met ons werken, de agenten, echte fascisten.
Alstublieft, we vragen je niet om ons te bevrijden, maar we vragen dat onze rechten en wetten gerespecteerd worden.
Het is waar dat we mensen zijn, we zijn allemaal mensen. We zijn afstammelingen van Adam en Eva. Het is waar dat Marokkanen zijn, Algarijnen, Chinezen, Afghanen, maar we vragen jullie niet om ons te bevrijden, we vragen enkel om ons een beetje te behandelen zoals het hoort. Hier is geen repsect. De agenten spreken je ‘s ochtends aggressief aan. Wanneer je hen daarna spreekt, antwoorden ze op een manier waarop ikzelf nooit zou durven praten! Het is spijtig, want ik ben wat boos. Ik heb niets tegen de Belgen, de Belgen zijn goede mensen. Alles wat ze voor ons hebben gedaan, dat vergeet ik nooit.
Maar ik spreek over de staat. Voor mij is de Belgische staat maffioos. Wat ik wil zeggen, zeg ik duidelijk en direct. De staat is een maffiose staat. Ze behandelt mensen als dieren. Ik wil graag een persoonlijk interview, maar ze staan het niet toe.
