Sinds verschillende weken werden vele migranten uit Guinee en Senegal opgesloten in de Belgische gesloten centa. We kregen tal van getuigenissen van de betrokkenen en hun medegevangenen tijdens die periode van opsluiting.
Het was niet moeilijk te voelen dat er iets gaande was: transfers, solidariteitsbewegingen, concentratie van nationaliteiten, systematische arrestaties aan de dienst Vreemdelingenzaken…
Tal van oproepen kregen we uit de verschillende gesloten centra over de situatie van migranten en over wanhoopsdaden:
05/04
“Dit is een samenzwering tegen ons georganiseerd door de Guinese regering en de Dienst Vreemdelingenzaken in België”
“Zonder papieren en met papieren: allen mensen”
“Al die transfers! Daar moet een reden voor zijn! ”
12/04:
De deelnemers aan de mars van mensen zonder EN met papieren lanceren een solidariteitsoproep in de loop van hun mars door België.
http://marchebelgique.wordpress.com/appel-a-la-solidarite-avec-les-guineen-ne-s-enferme-e-s-oproep-tot-solidariteit-met-de-opgesloten-guineeers/
15/04
“Een man uit Guinee in het gesloten centrum van Vottem probeerde zich op te hangen. Hij had alle voorzorgsmaatregelen genomen om zijn daad te doen slagen: hij versluierde de camera en koos een ogenblik waarop niemand aanwezig was. Een medegevangene kwam toevallig langs en kon hem op het nippertje redden.”
“In het centrum van Brugge is een gedetineerde sinds een week opgesloten en is in een toestand van zware psychische moeilijkheden. Hij werd gearresteerd op het vliegveld van Charleroi, kwam uit Griekenland waar hij vier jaar was en werd gearresteerd. Medegevangenen proberen hem zo goed mogelijk te ondersteunen.”
Geconfronteerd met deze situaties, waren vele gedetineerden ongerust en probeerden de NGO’s te waarschuwen. De meeste NGO’s uitten twijfels over de informatie, en vragen eerst bevestiging hiervan voor ze kunnen ingrijpen!
De betrokken gevangenen waren wanhopig niet te worden gehoord. Het was een collectieve noodoproep die weinigen wilden horen.
16/04:
Begin van een hongerstaking door 18 mensen in het centrum 127bis:
“Dit is onze enige manier om te vechten”
“Zonder papieren en met papieren: allemaal mensen”
“We moeten hulp krijgen van buiten om onze strijd voort te zetten”
21/04:
De Guinese gemeenschap in Brussel betoogt voor het gesloten centrum 127 bis, protesteert tegen deze discriminatie en tegen de gesloten centra en deportaties in het algemeen. De spanning was voelbaar binnen het centrum en de politie vroeg herhaaldelijk kalm te blijven uit angst voor vernielingen binnen het centrum.
http://bxl.indymedia.org/spip.php?article1127
21, 22 en 23 april:
Geleidelijk werden op 21, 22 en 23 april mensen uit Guinee en Senegal uit de verschillende gesloten centra verplaatst naar het detentiecentrum 127bis en Caricole in Steenokkerzeel. Toen hebben vele gevangenen begrepen dat “het niet normaal was” dat dit geen “gewone uitzetting” was:
“Verschillende busjes brengen tientallen gedetineerden uit verschillende centra naar het 127 bis om hun uitzetting te organiseren vanuit de militaire luchthaven van Melsbroek” verklaarden medegevangenen.
De transfers gebeuren met geweld:
Een getuigenis die we ontvingen:
“Een Guinese man in Vottem weigerde zijn transfer: een verpleegster gaf hem een injectie, hij werd geboeid, vastgebonden aan een rolstoel met een helm op zijn hoofd, en hij werd naar het gesloten centrum Caricole gebracht. Hij werd in een isoleercel gezet tot zijn deportatie. De directe getuige van het geweld werd ook uitgezet en we hebben geen nieuws van hen.
24/04: D-Day:
De avond van 23/04, vooravond van de collectieve uitzetting, scheen heel de zone rond het gesloten centrum 127bis en Caricole door de politie gecontroleerd, volgens sommige bronnen.
De volgende dag, woensdag 24/04, kwam “een enorme militaire caravaan” naar het gesloten centrum met diverse bussen en een tiental politieauto’s, zei een opgesloten getuige.
“Ze kwamen onder zware beveiliging de kandidaten voor uitzetting halen voor hun terugkeer naar Afrika.”
Zij zullen om 10 uur gedwongen geplaatst worden op een “groepsvlucht” op de luchthaven van Melsbroek, geboeid, vastgebonden en elk begeleid door drie of vier officieren.
Een tiental werden niet op het toestel gezet omdat er “geen plaats meer was” en keerden terug naar hun respectievelijke gesloten centra.
Een gevangene in het gesloten centrum probeerde tussen te komen toen de bewakers kwamen om de zaken op te halen van zijn vriend die zou worden uitgezet: hij kreeg als straf een isolatie in een cel gedurende 24 uur.
Alles was getimed, georganiseerd om elke beweging, alle reacties te vermijden met de nodige repressies die deze procedes begeleiden “alsof we in oorlog waren en wij de vijanden waren”.
Verschillende getuigenissen over het politiegeweld:
“Slagen en geweld op het tijdstip van de transfers”
“Geweld op het moment van het instappen in het vliegtuig, er zijn gewonden”
“Vastketend aan de zetels en handboeien tijdens de hele reis”
Gtuigenis van een deporteerd:
Een andere getuigenis
http://www.africaguinee.com/index.php?monAction=detailNews&id=17957
De meerderheid van de hongerstakers werden gedeporteerd. Anderen zijn wanhopig en stopten hun staking.
“Ontmoedigd, gek, kan niet standhouden’
Er zijn nog een tiental Guineeërs en Senegalezen in het 127bis, en waarschijnlijk ook in andere gesloten centra:
In het 127bis is een van hen in opstand, een ander is “overdonderd” en weet niet wat te doen, een derde is in eenzame opsluiting sinds verschillende dagen door de ernstige verslechtering van zijn gezondheid. De gevangenen zijn zeer bezorgd over hem en vragen om hulp.
Sommige gedeporteerden gaven nieuws, van anderen is er geen nieuws. Ze vinden het zeer verontrustend.
De uitleg van de heer Freddy Roosemont, directeur van de Dienst Vreemdelingenzaken:
http://www.mediaguinee.net/images/rub40/calb7342b jpg.jpg
“De kwestie van de Guinese asielzoekers in België blijft een punt van zorg voor de Guinese regering en de Belgische regering, alsmede van de Internationale Organisatie voor Migratie,” verklaarde eerder deze maand Freddy Roosemont, directeur-generaal van Vreemdelingenzaken, in Conakry.
Gedurende de eerste drie maanden van 2013 ontving Vreemdelingenzaken 442 asielaanvragen van Guineeërs, tegen 444 aanvragen van Afghanen.
Volgens Freddy Roosemont is deze grote vraag van Guineeërs in België te wijten aan de rol van de illegale netwerken die mensen aanmoedigen om “zich te wagen aan illegale situaties van asielzoekers.”
De laatste woorden van de gedeporteerden:
“We zijn geen dieren”
“Op een dag zal Europa de prijs moeten betalen”
“Stop eerst ons uw kapiltalisme op te leggen”
“We zijn allemaal mensen”
“En onze waardigheid, zelfs die is niet gerespecteerd”
“Dertig Guineeërs gedeporteerd vandaag en 50 nieuwe asielaanvragen van Guineeërs aan Vreemdelingenzaken deze week!
Ping : Actie van de Afghaanse gemeenschap in Brussel tegen uitzettingen: | Getting the Voice Out