Collectieve uitzetting van Congolezen

Uitzetting van 19 Congolezen en Angolezen door België.

De uitzetting op 6 maart 2012 werd geruime tijd op voorhand en in alle stilte voorbereidt door onze vreemdelingendienst.

De dagen voor die beruchte datum werden  Congolesen en Angolezen diskreet verzameld in het gesloten centrum 127bis in Steenokkerzeel.

Op 6 maart was er de politie in grote getalen aanwezig in en rond het centrum. Sommige gedetineerden werden geslagen, geboeid en vastgebonden. Het centrum was ontoegankelijk, zowel voor de media als voor de gewone burger . Zelfs een waterkanon was er bij. Eén gevangene onder hen werd in het bijzonder mishandeld ;hij kreeg veel slagen, moest zich uitkleden en  werd vast gebonden.

Allen werden naar de militaire vlieghaven van Melsbroek gebracht. Ook daar was de politie en het leger in grote getalen aanwezig.

In het vliegtuig  werden 21 mensen vastgebonden omringd door 69 militairen en een medische ploeg van B-Fast die humanitaire hulp bracht inaar Brazzaville.

Het vliegtuig vertrok om 17 uur 30. Op 7 maart om 2uur zijn ze in Kinshasa aangekomen.  De gedetineerden werden overgeleverd aan de  DGM (Direction Générale des Migrations/algemene  directie van migratie).Omwille van de grote aanwezigheid  van militairen was er geen enkel contact met hen mogelijk.  Een congolese televisie was ter plaatse en heeft beelden kunnen maken.(Hier)

Allen werden naar Kin Mazière in Kinshasa , een gevangenis met een zeer slechte reputatie gebracht  zie hier en daarna naar de gevangenis van Kassapa.

Niemand kon nieuws verkrijgen .De families, enkele media’s en verenigingen die strijden voor de mensenrechten zijn in aktie getreden om te beletten dat de gevangenen zouden « verdwijnen ».

Tengevolge van die druk hebben de autoriteiten  besloten om ze toch één voor één vrij te laten.  De gevangenen hebben dit geweigerd, aangezien ze allen tegelijkertijd wilden vrijgelaten worden.  De meesten werden tenslotte vrijgelaten, maar het schijnt dat er tenminste één persoon vastgehouden werd en gemarteld zou zijn.

De meesten van hen zijn zeer verontrust over hun verdere toekomst. Ze zeggen ons dat omwille van de berichtgeving  van de verenigingen en van de media’s, ze allen als anti kabila aktivisten of zelfs als kriminelen beschouwd worden en ze vrezen verdere vervolgingen.

Deze vluchten worden georganiseerd in het kader van de bilaterale akkoorden tussen België en Congo.

Ze worden in volledige stilte georganiseerd en volgens verschillende getuigenissen gaan ze systematisch gepaard met zwaar geweld tijdens zowel de arrestaties, de detentie als bij de uitzettingen.

Vreemdelingendienst verklaart aan Belga : »het is een Kollektieve vlucht , maar  de vreemdelingendienst beklemtoont dat elk dossier individueel behandeld werd en dat deze congolezen niets riskeren in Kinshasa ».

NGO’s en verenigingen roepen op voor een humane aanpak, gerechtigheid, respect van de mensenrechten en  transparantie.

Maar niets zal Europa en zijn lidstaten beletten om verder de  « ongewensten » uit te zetten in naam van onze veiligheid en onze economie.

De wetten, conventies en verdragen  die door België en Europa gestemd worden zullen deze uitzettingen, onder de naam van” collectief” of “gegroepeerd” binnen een zekere legaliteit steeds toelaten.

Wij willen geen staatsterrorisme, dat denkt het  recht te hebben om te besluiten wie zich mag verplaatsen, wie mag ademen en wie mag leven

 

NODEPORTATION

 

 

 

 

Ce contenu a été publié dans Collectieve uitzettingen. Vous pouvez le mettre en favoris avec ce permalien.