20/06/2020
Een groot deel van de gedetineerden in gesloten centra zijn in feite ex-gevangenen aan wie na een veroordeling wegens inbreuk op de openbare orde of wegens een lichte overtreding (snelheidsovertredingen, onbetaalde boetes, enz.) documenten zijn ontnomen. Ze worden bij hen thuis opgehaald of uit de gevangenis naar een gesloten centrum overgebracht met het oog op hun uitzetting.
De mogelijkheid om een ‘delinquente’ immigrant uit te zetten nadat hij zijn straf heeft uitgezeten bestaat sinds 1980. Uitzetting is geen gerechtelijke maatregel, dus het is niet echt een straf, maar een administratieve maatregel, die afhangt van de minister van Binnenlandse Zaken. Omdat het op een grillige manier wordt toegepast, lijkt het duidelijk dat het meer een politieke strategie is dan de handhaving van een wet.
In de jaren 1990 werd in ministeriële circulaires (SP) het gebruik ervan op de een of andere manier aangepast en werd gespecificeerd dat deze maatregelen niet mochten worden toegepast op buitenlanders van de tweede generatie, tenzij onder uitzonderlijke omstandigheden, d.w.z. van aanvallen, pedofilie, belangrijke drugshandel, enz.
In 2005 maakt een wet (OpenVLD) een einde aan deze mogelijkheid, aangezien zij bepaalt dat vreemdelingen die in België zijn geboren of die in België zijn aangekomen voor de leeftijd van 12 jaar, niet meer kunnen worden uitgezet. De echtgenoten van Belgen en de ouders van Belgische kinderen kunnen niet meer worden uitgezet, tenzij in uiterst zeldzame gevallen2.
Sindsdien kwam de regering van Michel echter langs, met Jan Jambon, de vriend van een zekere Theo Franken (NV-A) in functie, en in 2017 werd de “Order to leave the territory revalorized” (bevel om het grondgebied te verlaten)
Hier zijn we dan: verondersteld racistisch recht dat het mogelijk maakt om buitenlanders uit te zetten zonder enig oordeel, zelfs als ze hier geboren zijn en legaal verbleven.
Deze contextuele setting lijkt ons noodzakelijk om uit te leggen dat de Dienst Vreemdelingenzaken absoluut een duizelingwekkende mogelijkheid heeft in geval van misdrijven tegen een buitenlandse persoon die al jaren of sinds jaar en dag in België woont, wetende dat de beroepen geen schorsende werking hebben!
De overtredingen waar we van horen zijn soms snelheidsovertredingen of onbetaalde boetes! De mensen worden vervolgens rechtstreeks van de gevangenis naar een gesloten centrum overgebracht met het oog op hun deportatie.
Sommigen van hen kwamen hier aan toen ze kinderen waren, anderen werden hier geboren. Over het algemeen hebben ze al hun familie die hier legaal verblijft, of zelfs met de Belgische nationaliteit. Sommigen zetten nooit een voet in het land waar de Dienst Vreemdelingenzaken ze naartoe wil deporteren!
Ze zijn wanhopig, sommige zijn walgelijk. Door hun ambassade laten ze weten dat “geen uitzetting zou plaatsvinden voor het begin van 2021” en weigeren ze deze nieuwe discriminerende retentie:
« We hebben onze straf uitgezeten, we hebben betaald voor onze fouten. Waarom worden wij, buitenlanders, dubbel gestraft?
De meest weerspannigen worden gestraft en overgebracht naar de beveiligde vleugel in Vottem, waar ze volledig geïsoleerd zijn van de buitenwereld en de sociale contacten. Soms blijven ze daar enkele maanden.
« Het is een marteling, mevrouw. » « Het zijn tirannen. »
Getuigenissen van de groene vleugel, in 2015. Er is niets veranderd hier :
Op het moment dat de media over de hele wereld gorgelen om te spreken over racisme en de demonstraties van duizenden en duizenden mensen over de hele wereld die institutioneel racisme aan de kaak stellen, wordt hier in België de dubbele racistische en discriminerende straf gebagatelliseerd. Niemand reageert, niemand stelt het aan de kaak.
GEEN GESLOTEN CENTRA
GEEN DUBBELE STRAF
