Update: P werd zondere duidelijke reden vrijgelaten en is verder zijn migratie route herbegonnen
We hebben onlangs diverse meldingen ontvangen van mensen die naar Bulgarije moesten worden gedeporteerd vanwege de Dublin wet (een asielaanvrager moet worden uitgezet in het eerste Schengenland waar hij/zij voet aan wal gezet heeft).
Er is veel informatie beschikbaar over de extreem gewelddadige behandelingen van asielaanvragers in Bulgarije en over mensonterende leefomstandigheden in de centra voor asielzoekers.
Hier zijn een aantal getuigenissen die Human Rights Watch verzamelde:
“We worden behandeld als nobodies. Ze zijn erg racistisch. Ze spuwen op ons en behandelen ons als dieren. Op een dag eiste een bewaker dat een man zich zou gedragen als een hond. Tegelijkertijd plaatste de bewaker het dienblad met eten op de grond. In eerste instantie waren het enkel lokale bewakers die ons begonnen te slaan, maar daarna kwamen er meer dan 50 bewakers in burger. Ze sloeg me met een politiestok op de rug. “
“Ik werd geraakt in de ribben en borst. Veel mensen raakten gewond en werden niet behandeld. Een chef in burger kwam. Hij zag het probleem, maar hij was dronken. Ik kon zijn alcoholreuk ruiken. Hij sloeg mijn vriend in de maag met een politiestok. Hij nam hem in een aparte ruimte om te slagen. Ze hebben hem niet naar het ziekenhuis gebracht. De politie brak de armen van een andere vriend van mij. “
U kunt meer verhalen lezen in het Engels en foto’s van de leefomstandigheden in de open asielcentra hier:
http://www.hrw.org/node/124800/section/10
http://www.hrw.org/node/124800/section/11
Hier is ook de getuigenis van een persoon opgesloten in het 127bis detentiecentrum. Een deel van de informatie kwam uit gesprekken die we hadden per telefoon, zijn getuigenis vindt u hier:
Getuigenis audio (FR) hier
“>Psychologisch zijn we reeds doodsbang omdat ze zeggen dat het een gesloten centrum is maar het in feite een gesloten gevangenis is.
‘s Middags hebben we de mogelijkheid om twee uur buiten te zijn. Daarna moeten we terug in de cel, het is echt een gevangenis. Ik had nooit gedacht dat in een land dat zich democratisch noemt de mensen als dieren worden opgesloten. En dit enkel omdat ze uit een ander land komen.
Ik ging naar Bulgarije op 25/09/2013. Aan de grens werd ik tegengehouden door de Bulgaarse politie op 26/09/2013. Daarop had ik een interview met agenten van Frontex, ze stelden vragen om te controleren of ik wel Congolees was.
Daarna brachten ze mij in wat zij een “gesloten centrum” noemen maar in feite is het een gevangenis. Ik verbleef er twee maanden. Ik moest 100 euro betalen aan de advocaat opdat hij een plaats voor mij zou vinden in Sofia.
Toen ik werd vrijgelaten ging ik naar Sofia. Ik kende er niemand, maar ik ontmoette Congolesen en ik verstopte mij in een sociaal centrum van Sofia.
In Sofia waren ze veel meer geïnteresseerd in Syriërs, dus ik moest het alleen uitzoeken. Ik leefde ondergedoken. Zo verstopte ik me tijdens controles in de badkamer van het sociaal centrum.
Op 5 januari kwam de Bulgaarse politie het centrum binnen op zoek naar zwarten om te arresteren. Ik verborg mij en had het geluk dat ze me niet zagen. Degenen die ze wel vonden joegen ze naar buiten, sloegen hen en spuwden op hen.
Van die aanval heb ik beelden verzameld. Een journalist van FR24 zocht naar getuigen. Ik overhandigde hem de beelden en ze interviewde me via de webcam. Als u typt op uw computer “le raid de la police bulgare sur les immigrés africains” zult u mijn verhaal en de beelden waar zwarten werden geslagen zien. De video’s, die eerder ook online terug te vinden waren, zijn nu verdwenen.
Na deze gebeurtenissen, was er een advocaat die ons hielp. De mensen van France24 hebben aan de autoriteiten vragen gesteld en de autoriteiten zijn nagegaan vanwaar die beelden kwamen. Mijn vriend Ivoriaan, die een goede relatie met de commandant van het centrum had, vertelde me dat ze wisten wie die beelden genomen hadden.
Ik ging naar de advocaat die mij adviseerde Bulgarije te verlaten. Ze vermoedde dat er iets mis zou gaan. Hierop ging ik naar een Bulgaarse pastoor en bleef in zijn huis totdat ik Bulgarije verliet om naar Servië te gaan.
Bulgarije verliet ik niet uit vrije wil maar onder dwang.
U kunt het artikel van France 24 hier terugvinden:
http://observers.france24.com/fr/content/20140213-africains-migrants-police-raid-bulgarie-refugie-centre-asile
En nu willen ze je weer naar Bulgarije brengen?
Daar ben ik echt bang voor. Ik contacteerde de journalist van France 24. Deze nam contactop met de Commissaris-generaal voor de Vluchtelingen en legde een getuigenis af bij de autoriteiten over de interviews en foto’s die hij via mij gekregen had. Hij legde uit dat als ik terug zou keren naar Bulgarije, ik in de gevangenis zal belanden.
In Belgie ging ik eerst naar Vreemdelingendienst om asiel aan te vragen en gaf ik mijn vingerafdrukken. De dag dat ik antwoord zou krijgen op deze aanvraag en een interview zou hebben, werd ik opgesloten. Ze vertelden me dat ze gezien hadden dat ik via Bulgarije in Belgie was geraakt. Omdat ik de Congolese nationaliteit heb, vroegen ze hoe ik in Bulgarije ben geraakt?
Ik zei dat ik Congo moest verlaten omdat ik de zoon ben van een voormalige kapitein in de regio Noord-Kivu. Eerst ging ik naar Turkije waar vrienden van mijn vader naar Istanbul kwamen om me naar Bulgarije te sturen. Daar werd ik gearresteerd en zat ik drie maanden in de gevangenis waarna ik werd vrijgelaten.
Ik legde dit alles aan de mensen in het kantoor en ze zeiden: “oke, dat is oke, België ondertekende overeenkomsten, dus je zult in een detentiecentrum blijven tijdens het wachten om te zien of Bulgarije van u wil”.
De Bulgaarse instanties hebben foutieve informatie doorgegeven aan België in verband met mijn datum van aankomst. Volgens hen ben ik aan gekomen op 4 april 2014. Dit klopt echter niet, zoals ik reeds zei, kwam ik op 25 september 2013 aan in Bulgarije. de 26e namen ze mijn vingerafdrukke
Het enige wat ik wil is aan iedereen laten zien dat de democratie en de mensenrechten die de EU pleit niet bestaan. Dit geldt voor alle landen van de Europese Unie. Bulgarije is het land waar mensen als dieren behandeld worden, vooral Afrikanen. Het is jammer dat de kleur van onze huid bepalend is voor de behandeling die we krijgen.
Persoonlijk is dit niet hoe ik me mensenrechten voorstel maar eerder het tegenovergestelde.
De toekomst is onzeker voor mij, ik weet niet waar ik om erkenning kan vragen. Het is het woord van een Afrikaanse stem tegen de Bulgaren en die zijn wit. Ik ben steeds bang voor mijn arme leven.
Wat ik wil is dat mensen de waarheid weten, maar de waarheid keert zich tegen mij.
Voor hen ben ikwaardeloos omdat ik uit Afrika kom. We zijn minder dan honden voor hen. We liepen altijd per 2 of 3 uit angst te worden geslagen. Ik ben er zeker van dat er me een gevangenisstraf te wachten staat in Bulgarije. Ik wil niet een jaar in de gevangenis zitten voor niets! Ik geef er de voorkeur aan terug te keren naar Congo dan om terug te keren naar Bulgarije!
Bovendien ben ik ziek. Gedurende zeven maanden heb ik in Bulgarije geen zorg ontvangen. In België heb ik me laten opereren aan aambeien in de derde graad die veroorzaakt waren door stoornissen in de stoelgang. Ik zou nog een tweede operatie ondergaan in België ondergaan. De dokter van het centrum vertelde me echter dat ik geen operatie kon ondergaan omdat ik dan enkele weken in het ziekenhuis zou moeten doorbrengen. Ik bloed elke dag als ik naar het toilet ga. Ze zeggen dat ze niets kunnen doen. Ik heb al het bewijsmateriaal en heb een afspraak voor een operatie. In Bulgarije zullen ze niets doen. Ik geef de voorkeur om te gaan sterven in Congo.
You may read the article of France 24 here:
