.22/08/2023.
Als u iemand kent, een collectief of een non-profit organisatie die Angel kan helpen om uit het detentiecentrum in Zweden vrijgelaten te worden en internationale bescherming te krijgen, gelieve onmiddellijk contact met ons op te nemen.
Context : Angel werd gedwongen Kenia te verlaten na een lesbofobe aanval die leidde tot de dood van haar partner. Na twee afwijzingen van internationale bescherming in Zweden besloot ze naar België te gaan om asiel aan te vragen. Echter, vanwege de Dublinverordening werd haar aanvraag afgewezen en werd Angel overgeplaatst van het Dublincentrum in Zaventem naar het gesloten centrum voor vrouwen in Holsbeek. Na een maand opsluiting kon Angel de detentieomstandigheden niet langer verdragen en accepteerde ze de vlucht terug naar Zweden. Helaas werd ze bij aankomst meteen in een detentiecentrum geplaatst. Ze zit nu al drie maanden vast en loopt het risico te worden uitgezet naar Kenia, waar haar leven in gevaar is.
Getuigenis :(engl) hier https://www.gettingthevoiceout.org/wordpress/wp-content/uploads/2023/08/zweden-2.mp3
Overschrijving getuigenis :
“Mijn naam is Angel. Ik kom uit Kenia. Ik ben lesbisch. Op dit moment ben ik in Zweden.”
“Ik heb voor het eerst asiel aangevraagd in Zweden en het Zweedse migratieagentschap gaf me een negatief advies. Ik probeerde hen uit te leggen wat er gebeurd was toen ik in Kenia was. Hoe ik gepakt werd met mijn partner. En toen hebben ze mijn partner verwond. Ze [de Zweedse autoriteiten] geloofden me, maar ze wilden bewijs om dat te bewijzen en op dat moment kon ik niets bewijzen, omdat het COVID-tijd was toen ik hier kwam. En later, toen de COVID was opgeheven, probeerde ik het, maar ik kon nog steeds niemand vinden die me kon helpen het bewijs te vinden, omdat (?) totdat ik een advocaat vond die alle bewijzen onderzoekt. Hij ging naar die bar waar we met mijn partner geslagen werden. Hij vroeg het en hij kreeg de [waarheid]. Dus toen het bewijs kwam… Ik probeerde in beroep te gaan met het bewijs, maar ze [de Zweedse autoriteiten] wilden niet verder gaan met mijn zaak. Daarna werd ik erg teleurgesteld en was ik erg bezorgd, ik kon niet in het land blijven zonder vergunning, zonder te werken. Ik heb al kinderen in mijn land. Ik kon mijn kinderen niet helpen. En toen besloot ik naar België te gaan om te zien of België me kon helpen, om hen mijn bewijs te tonen, dan konden ze ook bewijs hebben in mijn land. België Migratie [Immigratiedienst] zei dat ze me niet konden helpen omdat ik eerst vingerafdrukken heb in Zweden, dus ik moet gewoon terugkomen in Zweden. En toen zei ik “ok” en toen brachten ze me terug. Zweeds Migratie [Agentschap], ze houden me vast tot vandaag. Nu zit ik drie maanden in het detentiecentrum. En hier, binnen, zijn er geen medicijnen, er is geen dokter en ik heb complicaties met mijn gezondheid. Dus het is alsof ze me terug willen deporteren naar mijn land. En ik kan nergens heen. Dus ik weet niet wat ik moet doen. Ik ben echt wanhopig. Ik weet niet hoe ik hulp kan krijgen, maar ik ben echt wanhopig en ik vraag gewoon om hulp. Dank u wel.
