29/09/2017
Sinds de massale arrestaties van de mensen in het Maximilian Park en Noordstation in Brussel hadden we veel moeite om contact te hebben met de honderdtal mensen gearresteerd en in een gesloten centrum gezet
Volgens informaties verzameld door andere gedetineerden:
In sommige centra, wanneer ze aankomen, wordt hen verteld dat zij geen recht hebben op een telefoon of een advocaat, dat zij geen contact mogen hebben met de buitenwereld. Velen zijn onder druk, wantrouwen alles en iedereen en begrijpen niet waarom ze zijn opgesloten, waarom ze niet hun reis kunnen voortzetten of asiel vragen, waarom ze geen advocaat kunnen hebben. Zonder een advocaat kunnen ze geen beroep doen op hun aanhouding en erg moeilijk aanvragen om asiel indienen. Dit is duidelijk de reden waarom ze geen toegang krijgen tot een advocaat.
Anderen kampen op hun positie en weigeren hulp of verdediging.
De tussekomst van de Soedanese delegatie stelt ook vragen op. Volgen enkele getuigenissen zou deze delegatie zich voorstellen als een “vereniging om hen te helpen”: sommigen van hen zijn in de val gevallen en hebben heel hun leven verteld, anderen hebben niet gesproken. Hoe deze delegatie erin slaagde om zoveel “Soedanese” te identificeren waarvan de meesten weigerden te spreken blijft een raadsel..
Infos te verspreiden:
Zelfs als het personeel van de centra’s hen bedreigt als ze een advokaat vragen , hebben ze daar weldegelijk recht op. Het is spijtig genoeg de enige oplossing in een rechtstaat.
– Een eerste uitzettingspoging mogen ze weigeren: Als ze weigeren worden ze teruggebracht naar het centrum.
– Als ze onlangs gearresteerd werden kunnen ze met de hulp van een advokaat in beroep gaan tegen hun arrestatie en vrijgelaten worden (ART 3)
– Als er voor hen een uitzettingsvlucht geprogrammeerd wordt kunnen ze een asielaanvraag indienen dit de uitzetting zal aflassen.
En OPROEP naar de verenigingen en parlementairen die de centra’s binnen kunnen: ga hen hun rechten uitleggen; Het is jullie werk!
En OPROEP tot de aktivisten: NEEN aan de uitzettingen, ALLEN vrij!
Getuigenissen die we dankzij sommige contacten in de gesloten centra konden verzamelen
“Je hebt nog geen advocaat, we moeten eerst een vertaler vinden”
‘Ze zeggen dat je asiel zou moeten vragen, maar ik wil geen asiel uit het centrum vragen, het is te ingewikkeld. Dus ze hebben me uitgelegd dat ze zouden vragen om mij uit te zetten, maar ik weet dat het heel moeilijk is om een laissez passé te krijgen, ik denk dat ze het niet zullen verkrijgen. Daarom, vraag ik geen asiel, ze zullen mij voor twee maanden houden en daarna mijn opsluiting om de 2 maanden verlengen ”
“U bent hier voor 5 maanden, we zullen een paspoort vragen aan de autoriteiten en als ze weigeren een pas of paspoort te geven, dan is de uitgang mogelijk”.
‘Ik wil hier niks eten, ze zijn hier gek, helemaal gek. Ik weet niet eens waarom ik gearresteerd werd, hoe lang ik hier ben, niemand praat tegen me. ‘
‘Ik kon me dat niet voorstellen in Europa , ik ben heel geschokt’
“Alle mensen hier in Soedan, niemand wil asiel vragen, het leven is beter in Engeland, hier is het kak, zelfs als u papieren hebt, zoeken de politie altijd naar u”
“Soedanese hebben geen advocaat, geen telefoon”
‘De ambassade kwam, ze zeiden dat we terug moesten gaan. Ze bieden 1000 euro per persoon voor ieder van ons om terug te gaan naar Soedan ”
‘Ze zeggen dat ik geen keus heb, ik moet terug naar Frankrijk. Ze zeggen dat als je een asiel aanvraagt, je 4 maanden blijft opgesloten en dus vragen wij geen asiel. We doen niets ”
19/09: “hier weten ze dat ze niet kunnen worden verdreven, Vreemdelingendienst stuurde een e-mail, een fax of waar ze schreven dat de Soedanese hier 3 maanden hier moesten blijven, niet 2 maanden als de anderen maar drie, dat is een schending van de wet. Ze verzamelden alle soedanesen in een kamer met vertalers om dit uit te leggen een paar dagen geleden ”
23/09
“Op maandag werd hem verteld dat Soedanese mensen hem wilden ontmoeten. Denkend dat dit bezoekers waren, net als wij van collectieven, opende hij zich voor hen en gaf hen veel informaties. Het was later in het gesprek dat hij begreep dat het vertegenwoordigers waren van de Soedanese ambassade Hij kreeg dan een offerte van 1000 dollar bij het terugkeren in zijn Soudan, 650 nu en, 250 later.
Hij werd verteld dat het een goede moment was om terug te keren naar Soedan, waar alles nu veel beter gaat.
Hij voelt zich erg kwetsbaar en vraagt om hulp. ”
27/09
Om 9 uur vroeg een man uit het centrum hem te begeleiden omdat hij een interview moest hebben, hij was verrast omdat hij geen asiel had gevraagd. Ze hebben hem overgebracht van Caricola naar 127bis waar hij 20 minuten de Soedanese delegatie ontmoette. Ze spraken met hem op een niet zeer geschikte manier “We weten dat je Soedanees bent” en ze vroegen hem terug te keren en vertelden hem dat ze zijn problemen zouden oplossen als hij problemen heeft met de overheid of financieel! Hij weigerde te praten, zodat ze hem terug naar Caricole brachten. Ik sprak met hem. Zij vertelden me dat deze delegatie naar Antwerpen en Brugge ging. Ze zeiden dat ze hadden gehoord dat 15 mensen naar Sudan waren gedeporteerd. Hij had nieuws over deze mensen in Soedan. Ze zijn boos.