Ze koos ervoor om zich te vestigen in België enige tijd met haar twee dochters van 4 en 9 jaar in september 2014. Ze hadden alle drie een geldig Schengenvisum voor 2 jaren. Ze waren in Brussel geïnstalleerd en de twee kinderen gingen naar school.
De moeder moest heen en weer naar Marokko tijdens een weekend en had haar kinderen toevertrouwd aan een vriendin.
Bij haar terugkeer op 24 november 2014, werd de moeder gecontroleerd op Brussels Airport. De officier van dienst en vreemdelingendienst schrijven: “Er kan ernstige getwijfeld worden aan de intenties van de betrokkene.”
Ze zegt op de luchthaven dat 2 kinderen op haar wachten. Zij geeft het adres waar de kinderen verblijven aan vreemdelingendienst..
Zij wordt naar het gesloten centrum Caricole gebracht.Na een paar dagen verwittigt ze een netwerk over de situatie van de kinderen, die alleen zouden achtergelaten worden, omdat de vrouw die op hen paste dit niet langer kon doen en dat Vreemdelingendienst niet ongerust scheen over het lot van die kinderen.
Naar aanleiding van deze oproep worden de kinderen opgevangen door activisten en de gepaste overheden worden verwittigd. De contacten tussen de kinderen en hun moeder worden onderhouden door telefoontjes meerdere keren per dag en verschillende bezoeken bij de moeder in het detentiecentrum.
Moeder vraagt om te worden vrijgelaten om voor haar kinderen te zorgen, of als het nodig is, dat haar kinderen bij haar worden gebracht. Ze vraagt om te leven met haar kinderen in België of als het moet terug naar haar land van herkomst te reizen, altijd met haar kinderen.
Het probleem voor Vreemdelingen dienst zou zijn dat de moeder onaanvaardbaar werd verklaard in Belgie en dat de kinderen wel legaal op het grondgebied verblijven. De moeder moet gerepatrieerd worden en de kinderen mogen blijven!
Druk wordt uitgeoefend door haar advocaat, door “le Conseil général des Droits des Enfants” en door de SAJ ( Service d’Aide à la Jeunesse) op Theo Francken, staatssecretaris voor Asiel en Migratie en de Dienst Vreemdelingenzaken opdat de kinderen en de moeder verenigd worden en om uit die kafkaanse situatie te geraken.
Naar aanleiding van deze druk kondigde Vreemdelingendienst op vrijdag 12/05 om 18:01 dat de moeder met haar kinderen zou uitgezet worden de volgende ochtend om 8 uur. De moeder zou worden gebracht naar de luchthaven en de kinderen moesten worden ingediend bij de federale politie van de luchthaven om 8 uur met hun paspoorten. Gezien het gebrek aan transparantie over de uitzetting van “legale” kinderen, gezien de beperkte tijd om de twee meisjes voor te bereiden en gezien op dat ogenblik de afwezigheid van paspoorten, besloot de moeder deze uitzetting te weigeren en wenste niet dat de kinderen worden afgezet bij de de federale politie van de luchthaven.
Na 15 dagen opsluiting in het gesloten centrum, gescheiden van haar twee dochters en uit gebrek aan mogelijke alternatieven, besliste de moeder, uitgeput en ontmoedigd, om naar haar land te keren door het zelf betalen van de reis voor haar en haar kinderen.
De reis is gepland voor donderdag 11/12 om 12u., De maatschappelijke werker van het centrum zegt hen dat dit een goede oplossing is en dat zij en haar kinderen hierdoor vrij zullen blijven om te reizen met hun geldige visum .
De voorwaarden voor die reis wordt besproken door de maatschappelijk werker van het centrum met Vreemdelingendienst, zodat kinderen hun moeder terugvinden zonder tussenkomst van de federale politie, vermits hier geen sprake is van uitzetting maar een vrijwillege terugkeer op koste van de moeder.
Nieuw trukje van Vreemdelingendienst:
In plaats van de kleine familie in sereniteit te laten wegreizen, nieuwe aktie van de Dienst Vreemdelingenzaken: zij nemen het besluit zonder waarschuwing het beheer van de reis te omzeilen door de vliegtickets van de twee kinderen zelf te betalen, terwijl dat van de moeder wordt betaald door de luchtvaartmaatschappij. Vreemdelingendienst ijvert opdat deze “vrijwillige terugkeer” wordt veranderd in een ‘deportatie’ zodat de paspoorten van mevrouw en de kinderen kunnen verzegeld worden met een verbod voor 5 jaren van alle Schengenlanden .
Tijdens de tussenstop in Casablanca werd de moeder uitvoerig ondervraagd door de Marokkaanse politie over de redenen voor de “uitzetting” en is het is zeer moeilijk geweest om een vlucht naar de eindelijke bestemming , Tanger, te vinden.
Ze zijn eindelijk tenslotte aangekomen in Tanger de volgende dag rond 04:00 uur s’morgens met in hun zakken een verbod voor alle Schengen landen voor een periode van 5 jaar en een registratie door de Marokkanse politie!
SCHAAKMAT!
Met deze uitzetting heeft Vreemdelingendienst de oplossing gevonden om het “porobleem” van zich te houden en te ontsnappen aan de aanhoudende druk van de verschillende verenigingen van de rechten van het kind, die wezen op hun nalatigheid in verband met het lot van de kinderen na de arrestatie van de moeder.
Vreemdelingendienst heeft via zijn misleidende strategie een vrijwillige terugkeer omgezet in een gedwongen repatriëring van een dame in orde visum, maar beschouwd als “verdacht” en de uitzetting van haar kinderen, eerder verklaard als “legaal “op het grondgebied.
Vreemdelingendienst heeft zijn principes van repressieve beperking van de vrijheid van verkeer toegepast: ” De controle van de migratiestromen’ noemen ze dit
