Gevlucht voor een gedwongen huwelijk  en zich tegen elke prijs verzetten tegen uitzetting. 

 
 
01/11/2021
 
Mevrouw Hafsa El Mangad. is gevlucht voor een gedwongen huwelijk en heeft asiel aangevraagd bij haar aankomst op de luchthaven van Zaventem.
 
Ze werd opgesloten in het gesloten centrum van Holsbeek voor de behandeling van haar asielaanvraag. Volgens de dienst vreemdelingenzaken “bestond er vluchtgevaar”. 
 
Haar vader thuis wilde haar uithuwelijken aan een oudere vriend die al getrouwd was. Zij weigerde categorisch. Haar vader probeerde haar over te halen door haar te treiteren en te slaan. Zij besloot naar België te vluchten waar zij familie heeft en wil asiel aanvragen.
 
Haar asielaanvraag werd geweigerd door het  CGVS dat, zoals zo vaak, oordeelde dat er niet voldoende bewijzen waren en aan haar argument toevoegde dat “er in Marokko geen gedwongen huwelijken meer bestaan”. Na beroep te hebben aangetekend heeft de “De Raad voor Vreemdelingenbetwistingen ” geen enkel argument gevonden om de beslissing van het CGVS op het formulier te verwerpen.
 
Zij is wanhopig en is op 25 oktober 2021 een hongerstaking begonnen. Haar medegedetineerden betuigen hun solidariteit met haar. 
Een eerste uitwijzingspoging is geannuleerd nadat zij een Covid-test had geweigerd. 
 
Op 29 oktober kondigt een “psycholoog” van het centrum nog diezelfde avond een nieuwe uitwijzingspoging aan, waarbij hij uitlegt dat er een akkoord bestaat (waarvan we de precieze inhoud zouden willen kennen) tussen België en Marokko om uitwijzingen te aanvaarden zonder een Covid-test. Wij stellen vast dat psychologen, net als “maatschappelijk werkers”, vaak minder een steun zijn voor de gedetineerden dan hulpkrachten van de administratie en de politie voor uitwijzingsdoeleinden. 
 
Mevrouw  Hafsa El Mangad kreeg een ticket voor een vlucht naar Tanger van Air Arabia  op vrijdag 29 oktober om 21.30 uur. 
Zij weigerde deze eerste poging tot uitzetting. De politieagenten beloofden haar een escorte en een uitwijzing met geweld in de komende dagen.
Bij haar terugkeer in het centrum hebben ze haar onder druk gezet opdat ze terug zou eten, wat ze nu doe
 
Zij is wanhopig en vastbesloten zich tegen uitzetting te verzetten. Zij waarschuwt dat een terugkeer naar haar land een hel zou betekenen, zoniet de dood.
 
Haar nicht die in België woont vraagt ons: “Maar waar zijn de vrouwenrechten voor de verbannen vrouwen”?
 
Zodra we de datum van haar gedwongen uitwijzing kennen, zal een oproep worden gelanceerd om op de luchthaven te mobiliseren en de passagiers van de vlucht op hun rechten en plichten te wijzen. https://www.gettingthevoiceout.org/hoe-een-uitzetting-beletten/
 
Laten we waakzaam zijn!
 
VRIJHEID VOOR ALLEN !

Ce contenu a été publié dans Récits de luttes, Strijdverhalen, Uitzetting aan de gang. Vous pouvez le mettre en favoris avec ce permalien.