Getuigenis in het Arabisch van een man die sinds enkele maanden is opgesloten in verschillende gesloten centra in België.
08/08/2015
Vraag: Hoe gaat het ?
Antwoord: Helemaal niet goed.
V : Waar hebben ze je aangehouden ?
A : Ik verkocht sigaretten op de markt van het slachthuis. Ik bracht een nacht door op het commissariaat en de dag erna werd ik opgesloten in Brugge.
V : Werd je alleen opgesloten?
A : Toen ik aankwam in het gesloten centrum, werd ik naar een vleugel gebracht met 30 personen.
V : Hoe voel je je bij die opsluiting?
A : De agenten doen alsof ze ons goed behandelen maar je ziet achter hun glimlach dat ze ons verafschuwen. Bijvoorbeeld vanochtend kregen we kaas die al drie dagen vervallen was. Als je protesteert, is het eenzame opsluiting in het cachot. Ze nemen je telefoon af om 22u, alles is georganiseerd zoals in een gevangenis. Een routine. We slapen met z’n dertig in een zaal. Net zoals in de gevangenis in ons thuisland.
‘s Ochtends krijgen we een ontbijt. Daarna gaan we buiten op de kleine binnenplaats. Daarna moeten we terugkeren naar een zaal waar er zelfs niet genoeg plaats is voor iedereen. Sommigen moeten rechtop blijven staan. De douche is er enkel voor als je gaat fitnessen. Als je niet naar de fitnesszaal gaat, heb je geen recht op een douche. Een keer per dag.
V : Kan je ons vertellen hoe je in Europa bent toegekomen? .
A : Ik kwam toe in Italië in 2005. Ik werkte in het zwart in de landbouw, ik werd opgelicht door mensen die me geld vroegen om een verblijf te hebben.
Daarna had ik een drugsprobleem. Ik werd een keer opgepakt en zelfs al vond de politie niets behalve drie gsm’s werd ik veroordeeld tot 5 jaar gevangenis.
V : Hoe lang ben je in de gevangenis gebleven ?
A: 4 jaar en 4 maanden.
V : En daarna ?
A : Ik was het noorden kwijt gedurende een jaar, voor ik naar vrienden hier in Brussel kwam.
V : En om te overleven verkocht je sigaretten?
A : Ja en ik was niet de enige. Ik ben er nog anderen tegengekomen die dit deden. Ik dacht dat het niet zo erg was.
V: Waren er nog andere sigarettenverkopers toen je werd opgepakt?
A: 7 of 8, maar de anderen werden onmiddellijk vrijgelaten want ze hadden papieren. De politie had het op mij gemunt want op een keer heb ik een conflict gehad met een politie-agent en ik werd geslagen en ik kwam op spoedgevallen terecht.
V: Hoe was het op het commissariaat ?
A: Ik heb zelfs geen zin om over de politie te praten, ik was geïntimideerd, telkens als je iets zegt moet je hun geweld ondergaan. Ik ben woedend op hen.
Er moet een oplossing gevonden worden om ons hier weg te halen. We kunnen niet meer, we aanvaarden het niet maar de meerderheid leg er zich bij neer. En we zijn hier met allemaal verschillende nationaliteiten, dus kunnen we niet goed onderling communiceren om ons te organiseren.
Ik heb hier niets misdaan in België. Mijn advocaat die me toegewezen werd, zegt dat mijn verleden in Italië mij parten speelt.
V: Wil je er nog iets aan toevoegen?
A: Het dagelijkse leven is zwaar, je kan niet rusten, er is veel spanning door de stress en de vermoeidheid.
