FRONTEX deportation naar Nigeria on 14/10/2015 : Getuigenis

Op 14 oktober 2015, waren er twee Frontex deportaties naar Nigeria: een vlucht vanaf Amsterdam, gecoördineerd door Nederland met 28 gedeporteerden uit verschillende landen met een tussenstop in Madrid, de tweede vanaf Rome, gecoördineerd door Italië, met 48 gedeporteerden.

Tabel hier http://europa.eu/rapid/press-release_IP-15-5958_en.htm
Oproep uit Rome:http://hurriya.noblogs.org/post/2015/10/13/roma-espulsioni-di-massa-in-nigeria-2-giorni-di-allerta-domani-1410-appuntamento-solidale/

Vijf Nigerianen opgesloten in België waren geprogrammeerd voor deze vlucht. Het was niet gemakkelijk om de vlucht route van onze twee getuigen te begrijpen. Eén werd geblinddoekt en geboeid tijdens de verschillende transfers, de andere heeft helemaal niets gezien in een bus met getinte ramen . Het geheim was zeer goed gehouden en valse informaties werden ons gegeven! Er was ook enige verwarring geweest omdat we dachten dat er één vlucht was en we hadden onze vrienden gewaarschuwd in Rome waar veel Nigerianen opgesloten zijn. Uiteindelijk waren er twee verschillende collectieve deportaties!
http://www.gettingthevoiceout.org/%EF%BB%BFalerte-vol-special-frontex-vers-le-nigeria-ce-14102015/

Geschreven getuigenis (origineel in engl)van een man die was uitgezet op een Frontex vlucht van België naar Nigeria.

“Op maandag rond 15:30 kwam de sociaal assistente van het gesloten centrum , hij zei mij dat ik mijn spullen moest nemen omdat ik naar het centrum van Merksplas moest verhuizen.Hij vertelde mij dat mijn uitzettingsvlucht waarschijnlijk zal gebeuren op 13 oktober 2015. Ze brachten mij naar het centrum in Merksplas. Ze vroegen me om mij uit te kleden, ik was volledig naakt.Ik vroeg hen waarom ze dit deden? Maar ze waren niet in staat mij te beantwoorden. Later zei een veiligheidsman tegen mij dat ze dat doen met alle immigranten die geen papieren hebben. Later gaven ze me een klein witte short. Ze sloten me op en ik vroeg voor een douche, ze vertelden me dat dit hier niet toegelaten was. En niemand kon mij nog komen bezoeken, de twee vrienden van mijn kerk mochten mij niet zien. Het was verschrikkelijk. Wat zij deden voor mij is tegen mensenrechten en tegen God en tegen de menselijkheid.
“Twee nachten voor dat ze me naar Nigeria brachten , heb ik niet kunnen douchen. En ze lieten mij alleen ​​telefoongesprek twee keer in een dag toe. Alles werd mij afgenomen, ook mijn mobiele telefoon, ik was gedesorganiseerd en uitgeput. Niemand kon mij nog bezoeken.
Allen één man die de veiligheid regelde, een christen, kwam naar me toe en bidde voor mij en moedigde mij aan om mijn geloof ongeacht te houden.

Terug naar 13 oktober om ongeveer 17 uur:de veiligheidsmensen en de politie kwam om me op te halen zonder dat ik een woord kon zeggen, ze sleepten mij weer van de trappen naar beneden en gooiden me op de vloer , mijn handen gehandboeid rond mijn middel,ze gaven mij een klap in mijn gezicht en klopten in mijn ribben waardoor ik bij het aankomen in mijn land nog pijn had.
Om 17, 30 uur brachten ze een bus met donkere vensters waarbij niemand binnen konden zien, ze sleepten en duwden me als een koe in de bus, ze lieten mij nooit zelf naar de bus lopen. Vanaf 17:00 was ik gehandboeid aan mijn middel, zelfs in de bus die naar Rotterdam Airport in Hollands reed. Het was een ongelooflijk en dodelijke ervaring in mijn leven. Ik was nooit van mijn leven in de gevangenis gezeten.
De vlucht kwam aan om 22:30 terwijl mijn handen nog gehandboeid waren. We checken in en we vertrokken om ongeveer 23 u 15.

Er was meer dan 100 soldaten + Politie escorten.
1.Monitoring team leader
2.Monitor team
3.Observator leader
4.Observatorteam leader
5.Officer in Command
6.Backup leader
7.Backup team leader
8.Officer in control team leader
9.Officer in control
10.Team leader, …..Enz. om er maar een paar te noemen. De Escort was met meer dan 50. Het waren allen Europese leiders die voor die Escort samenkwamen

De mensen in de vlucht waren uit
1.Belgium
2.Nederland’s
3.Switzerland
4.Luxembourg
5.Spain
6.Finland
7.Denmark
Dat zijn de enige landen dat ik me kan herinneren, want ik heb hen de vraag gesteld. Die mensen waren in andere landen opgepakt en naar Amsterdam gebracht, waaronder gehandicapte kinderen. en gezinnen met kinderen, met inbegrip van mensen die ziek waren en medicijnen kregen tijdens de vlucht omdat ze er erg aan toe waren.
Mijn handen waren nog steeds gehandboeid tot we in Madrid in Spanje, waar we transiteerden, aankwamen. We kwamen aan rond 01:00 ‘s nachts.
Ze vroegen aan de vrouw die de controlleader was om mijn handen los te maken, omdat ieder mens twee escorten hadden, ik had ook twee escorten,een man en een vrouw, maar de vrouw zei: “nog niet”
Daar stapten sommige officieren uit de vlucht om naar huis te gaan. Wij bleven daar vanaf 01:00 to 3: 15,
Om 03:30 vertrok de vlucht. Na 20 minuten vliegen deden ze mijn handboeien los.
Het was een nachtmerrie,een vreselijke nacht die ik nooit zal vergeten in mijn leven. Dank aan God, die mij sterkte gaf en vervulde mij met energie en moed. Ik kon niet meer huilen en er waren geen tranen in mijn ogen om te huilen vanwege de pijn die had was ik volledig uitgedroogd

Ik kwam in Nigeria om 8 uur in de ochtend. De douane en het leger kwamen om me te controleren, ze stelden mij een vraag “Heb je gestolen? Heb je drugs verkocht? Ik zei nee, ze namen mijn vingerafdrukken en lieten me gaan omdat ik geen crimineel was.”