Getuigenis van een gevangene in Vottem : hier
18/03/2020
In de schaduw van de media-aandacht voor het coronavirus komen de mensen die in de gesloten centra worden vastgehouden in opstand tegen de racistische administratie die hen opsluit, en het logische vervolg is dat ze in tijden van pandemie in de steek gelaten worden.
Dit artikel probeert een beeld te schetsen van het verzet en de strijd die de staat onzichtbaar wil maken.De meeste informatie die op dinsdag 17 maart is verzameld, is afkomstig van de gevangenen die, zoals vaak het geval is, aan de alarmbel trekken, evenals van hun medestanders en familieleden van buitenaf.
In het gesloten centrum van Merksplas:
Een Guineeër werd op dinsdag 17 maart naar het vliegveld gebracht, zonder enig medisch onderzoek of informatie over het virus.
De gedetineerden zijn in opstand gekomen in het gesloten centrum van Merksplas. Zij hebben geweigerd te eten. Er zijn nu minstens zes mensen in isolatie ( cachot) na een politieoptreden.
Sommige zijn door de administratie vrijgelaten. Het gerucht binnenin zegt dat iedereen wordt vrijgelaten.
Het personeel van het centrum draagt geen maskers. blijkbaar ” is het hier een complete Chaos”” .
In het Vottem detentiecentrum:
Sommige gevangenen hadden een gesprek met de directeur, die hen vroeg waarom ze weigerden te eten. Er zijn slechts één of twee mensen die in elke vleugel eten. “Pas op, als je druk uitoefent, kan het ver gaan”, bedreigde de directeur, verwijzend naar de mogelijke isolatie.
Er waren een paar vrijlatingen gisteren en ongeveer 5 of 6 mannen vrijgelaten op dinsdag 17 maart, volgens onze informatie. Geruchten zeggen dat er binnenkort ongeveer 30 mensen zullen worden vrijgelaten.
A. is vier en een halve maand opgesloten . Hij is ziek, hij zegt dat hij een knobbel in zijn maag heeft, hij is gestrest en gaat niet naar het toilet. “Ik ben hier, ik weet niet waarom.”
De CRACPE heeft de situatie in Vottem samengevat in een persbericht.
Hier is een uittreksel:
“Sinds maandag is er een hongerstaking begonnen onder de mannen die vastzitten in het gesloten centrum voor buitenlanders in Vottem.
Ze hekelen hun opsluiting en gevaarlijke promiscuïteit ten overstaan van de coronavirus epidemie. In deze moeilijke periode hebben ze ook te lijden onder het feit dat ze niet bij hun familieleden, hun families, waarvan velen in België wonen, kunnen zijn. Bezoeken zijn nu verboden.
Sinds eind vorige week zijn er een paar vrijgelaten, druppelgewijs, onder de mensen met zeer ernstige gezondheidsproblemen, of onder degenen die terug hadden moeten gaan naar Italië. Al degenen die overblijven begrijpen het niet en zijn deze hongerstaking begonnen om hun vrijlating te verkrijgen.
De situatie is zeer gespannen; sommigen zijn wanhopig, zoals blijkt uit een ontsnappingspoging op zaterdag en twee zelfmoordpogingen in de afgelopen dagen.
Ze hebben ons gevraagd deze verklaring af te leggen omdat ze zich vergeten voelen en niet gehoord kunnen worden.”
In het gesloten centrum 127bis:
In de vleugel L weigeren gevangenen soms te eten en willen ze allemaal in hongerstaking gaan.
Op 14 maart maakte een bezoeker gebruik van een geprivilegieerde toegang vanwege zijn mandaat om 127 bis te bezoeken en meldde ernstige gezondheidsproblemen: niet-versterkte hygiënische omstandigheden, vuile sanitaire voorzieningen, geen zeep, geen toiletpapier, geen aanpassing in de kamers, geen versterking van de aantal bewakers, van artsen en verpleegkundigen, enz.
Op 15 maart zijn er 12 mensen vrijgelaten na de hongerstaking van verschillende mensen, met name uit Afghanistan en enkele Afrikaanse landen.
We horen deze dinsdag dat er drie mensen zijn vrijgelaten.
Nog steeds in de L-vleugel: de maatschappelijk werker kwam om 11 uur ‘s morgens, mensen vroegen om informatie. Ze wilde niet antwoorden en zei “misschien morgen” voor haar vertrek.
Niemand heeft vandaag gegeten en waarschijnlijk gaat die aktie door. Ze zijn nog meer geïsoleerd dan gewoonlijk, omdat bezoeken niet langer zijn toegestaan.
Een van de gevangenen getuigt: “we zijn geen gangsters, we zijn geen dieren. We hebben vragen maar geen antwoorden, sommige mensen zijn hier voor 4, 5, 6 maanden zonder antwoorden. Wat met corona? Blijven we hier? Voor hoeveel maanden?”
Een gastvrouw getuigt: “Ik voelde dat ze bang zijn voor het virus zoals wij, en dat ze bang zijn om hier x tijd vast te zitten. Hij vertelde me dat ze allemaal schreeuwden: “We zijn geen gangsters, waarom sluit je ons op?”
In de vleugel zijn zeven nieuwe vrijlatingen bekend: 3 Eritreeërs, 1 Ghanees, 1 Ethiopiër (dublin Frankrijk) en 2 “Arabisch” (dublin België).
In het Caricole Center:
Volgens onze informatie zijn er de laatste tijd 29 vrijlatingen geweest in het Caricole-detentiecentrum.
In Brugge:
Het lijkt erop dat de administratie heeft besloten te stoppen met het opsluiten van vrouwen in Brugge. We vernemen dat zes vrouwen die in Brugge zijn opgesloten, naar het gesloten centrum van Holsbeek zijn overgebracht.
Mannen hebben betoogd in het centrum om hun vrijlating te eisen : Zes onder hen werden in een isolatie cel geplaatst en bleven er 36 uren
In het Holsbeekse vrouwen detentiecentrum
We hebben berichten over 6 vrouwen die werden vrijgelaten. Ze zijn allemaal in het centrum in afwachting van hun vrijlating.
Volgens een NGO heeft de dienst Vreemdelingenzaken aangekondigd dat er geen nieuwe opsluiting meer zal komen, behalve voor degenen die net uit de gevangenis komen. Aangezien zij momenteel niet gedeporteerd kunnen worden, zou hun detentie dan illegaal zijn. Mensen die op de luchthaven zijn gearresteerd zouden ook snel kunnen worden vastgehouden, maar aangezien de grenzen gesloten zijn en er geen vliegtuigen meer zijn, zullen er niet al te veel mensen zijn.
Dezelfde Vreemdelingendienst zou beloofd hebben om te proberen vooral de “kwetsbaren” te bevrijden om zo het aantal gevangenen en bewakers te verminderen. Laten we deze informatie aangrijpen om er aan te herinneren dat de beloften van deze sinistere regering ons niet meer waard zijn dan hun afschuwelijke beleid.
Tegenover het coronavirus roept de regering op tot voorzorg en solidariteit, en zij dringt er (vooral) bij de ambtenaren op aan om voorzorgsmaatregelen te nemen.
De rampzalige gezondheidssituatie in gesloten centra (en in gevangenissen) is geen anekdotisch falen van de overheidsadministratie, maar onthult het structurele karakter van racisme dat deze plaatsen van isolatie en vrijheidsberoving vertegenwoordigen. Het onthult hoe de staat met mensen omgaat die hij onwaardig acht en hoe zijn administratie deze blootstelt aan alle vormen van geweld, inclusief de opsluiting zelf.
Gesloten centra moeten vandaag worden geleegd en morgen worden vernietigd.
