Uit solidariteit verzamelden personen zich voor de Dienst Vreemdelingenzaken op 19 januari 2024 om de recente sterfgevallen te veroordelen van mensen die vastzitten in gesloten centra, evenals de detentieomstandigheden en het fysieke en psychologische geweld waaraan deze mensen dagelijks worden blootgesteld en dat tot sterfgevallen leidt, en om op te roepen tot regularisatie!
In antwoord op de beweringen en getuigenissen ontkent de Dienst Vreemdelingenzaken de beschuldigingen en stelt met name dat “elke plaats alle medische en psychologische steun biedt die nodig is om de terugkeer zo comfortabel mogelijk te maken”.
De gedetineerden getuigen echter van het gebrek aan zorg, de bedreigingen en martelingen die ze hebben ondergaan en het trauma dat dit heeft veroorzaakt:
“We worden voor idioten aangezien; terwijl we weten hoe we moeten praten, we kunnen dingen begrijpen, we kunnen discussiëren, we kunnen onderhandelen, maar het enige wat we krijgen zijn bedreigingen met gedwongen terugkeer als we met de media praten, als we jullie bellen, of als we om een psychiater of een dokter vragen. We kunnen onszelf niet verdedigen, we hebben geen enkele rechten; en velen zijn erg bang voor represailles als ze iets zeggen, als ze jullie bellen.”
“Er is niemand om mee te praten, niemand legt ons iets uit”.
“Mensen weten niet wat hier aan de hand is, het is erger dan racisme, het is verborgen slavernij, we kunnen onszelf niet verdedigen, al onze rechten zijn ons ontnomen”.
“We zijn allemaal getraumatiseerd door deze bedreigingen en door deze werkelijke marteling”.
“Het is ernstig om mensen op te sluiten en te mishandelen omdat ze ‘ongedocumenteerd’ zijn”.
“Het onrecht is van dergelijke mate om gek van te worden”.
De gedetineerden van 127 bis vertelden ons ook dat er op 07/01/2024 een zelfmoord had plaatsgevonden in het centrum. Tot op vandaag ontkent de directie dit sterfgeval. Sommige gedetineerden in dit centrum verklaarden ons het volgende:
“ze proberen het voor ons te verbergen
“genoeg is genoeg, dit is de tweede keer in 15 dagen”.
“we laten het niet zo”.
“Het verbaast me niets, we worden als beesten behandeld, ik snap hoe het zover heeft kunnen komen”.
De Dienst Vreemdelingenzaken wijt de psychologische toestand van mensen die in gesloten centra vastzitten aan het feit dat “ze vaak aan het einde van de procedure zijn en in het proces van repatriëring naar hun land van herkomst”, en erkent dus noch het geweld van de detentie noch hun verantwoordelijkheid voor het trauma dat detentie als zodanig, maar houdt daarbij ook het gedrag van de medewerkers van deze gesloten centra in stand !
Onlangs is er echter nog meer bewijs geleverd van het geweld waaraan deze mensen worden blootgesteld:
– In 127 bis werd op 06/01/2024 een gedetineerde zwaar mishandeld door de bewaking: hij was te laat gekomen voor zijn ontbijt. Hij was het er niet mee eens en de bewaking isoleerde hem in een kamer zonder camera’s, sloeg hem en sloot hem op in een isoleercel. Na enkele dagen werd hij overgebracht naar een ander centrum en in isolatie geplaatst. Sinds 24/01/2024 zit hij daar nog steeds.
– In 127 bis, zondag 14/01/2024 om 22u: Een gevangene vraagt naar de tondeuse. Een bewaker zegt hem dat hij in een andere kamer moet gaan kijken. Hij vindt hem niet en vraagt het opnieuw. De bewakers lachen hem uit. Hij houdt vol. “Een uur of twee later zeiden 10 bewakers dat ik naar het kantoor moest gaan. Ik weiger en ga terug naar mijn kamer (want ik weet heel goed dat dat een isoleercel betekent). Plotseling kwamen er 20 bewakers aan. Ongeveer tien gevangenen verhinderden dat de bewakers me meenamen.” Er ontstond een algemene vechtpartij en 5 gevangenen werden in de isoleercel gezet. Eén van hen zei dat hij weinig klappen had gekregen, maar dat anderen zwaar waren mishandeld. Hij diende een klacht in. De 5 werden overgeplaatst naar verschillende centra.
