-GEWELD BIJ UITZETTINGEN-
De geschiedenis van de matras: Dit verhaal is reeds herhaaldelijk gehoord.
« Tijdens mijn laatste 2 pogingen tot uitzetting (ik had er 7 in totaal) in het busje dat me naar de cel terugbracht, legden ze me op de vloer, gooiden ze een matras op mij en sloegen met hun voeten gedurend een tijd dat eindeloos leek! De matras doet niets af aan de pijn, maar het vermijdt de blauwe plekken op de huid. Geen blauwe plekken maar dit zinloos geweld heeft vele sporen nagelaten in mijn hart!”
“Ze praatten met ons en vielen ons constant lastig gedurende de hele nacht (Ze zeiden” bereid om terug te keren “) om ons te beletten te slapen, terwijl de vlucht pas om 10u was”
“Ze werd gescheiden van haar baby. Zij bedreigden haar en zeiden dat het kind weg zou worden gebrqcht en voor eeuwig voor haar gescheiden zal zijn als ze zich blijft verzetten tegen haar uitzetting. “
“Ze bonden ons vast van hoofd tot teen en gaven gerichte klappen op verschillende delen van het lichaam, ribben, armen en hoofd.”
“Om mij in het vliegtuig te krijgen, droegen een paar politiemensen mij. Mijn voeten raakten de grond niet meer.”
“Ze ontkleeden mij, scheurden mijn slip, verplichten mij een reeks buigingen te doen om te zien of ik iets verborg:” We zullen je inpakken zoals een voorwerp”
” weer in het busje: mishandelingen, beledigingen,” vuile hoer “” vuile zwart varken “,” de volgende keer zal je met de militairen te maken hebben!”
“Ik werd vastgehouden door 5 politieagenten terwijl een bewaker me een vloeistof in de mond stak. Toen verloor ik mijn bewustzijn.”
“Tijdens mijn tweede poging tot uitzetting, ontwrichtte de politie mijn kaak, om nog niet te spreken van de vernederingen, racistische beledigingen en afranselingen, zoals vastgesteld door de dokter inVottem .”
“Ik werd onder dwang meegenomen tot aan het vliegtuig maar ik weigerde in te stappen. Ik werd half naakt opgesloten in een kamer van koud beton van 7:00-15u00, zonder eten of drinken. “
Een beetje uitleg:
De gradatie van het geweld, gebruikt tijdens uitzettingen, gebeurt in drie fasen:
Bij de eerste poging om de persoon uit te zetten kan hij/zij in principe weigeren het vliegtuig in te stappen. Hij/zij wordt teruggestuurd naar het detentiecentrum. (Uit het bewijsmateriaal blijkt men vaak gebruik maak van intimidaties om mensen te overtuigen mee te gaan bij de eerste poging tot uitzetting)
De tweede stap is het gedwongen vertrek zonder escorte, maar waar technische intimidaties worden gebruikt (Dat wil zeggen dat het gebruik van geweld stilzwijgend wordt aanvaard). Als de persoon nog altijd weigert, wordt hij/zij terug naar het detentiecentrum gestuurd
De derde fase is de uitzetting onder escorte. De persoon is geboeid en « gesandwiched »” (polsen en enkels geboeid door velcroband) . De mate van geweld is duidelijk hoger na verschillende pogingen tot uitwijzing. De politie wordt minder en minder “verzoenend” tegen over hij/zij die zich verder verzet …
Er is ook een vierde mogelijkheid, namelijk dat de uitzetting op een “veilige vlucht”gebeurd. In deze gevallen worden “specifieke intimidaties » gebruikt : helm van het type “full contact karate” om schokken te voorkomen aan het hoofd, leren riem gemonteerd op de zijkant met twee metalen ringen die kunnen vastgemaakt worden aan ledere polsband , velcro om de persoon vast te houden op zijn zetel … (We durven ons nauwelijks voorstellen wat de condities van de reis op deze vluchten moeten zijn!)
Wat aktueel verboden is:
De obstructie, totaal of gedeeltelijk, van de luchtwegen. (Ze hebben het niet alleen uitgevonden , het werd een noodzaak na de dood van Semira Adamu) ,
Toediening van kalmeermiddelen of medicijnen tegen de wil van de persoon .
Het gebruik van handboeien moet uitzonderlijk blijven , vooral tijdens het opstijgen en landen van de vliegtuigen.
U zult merken dat het niet echt overeenkomt met de feitelijke getuigenissen. De afwezigheid van externe waarnemers tijdens transfers en uitzettingen suggereert dat deze verboden (of “voorzorgsbeginsel”) niet echt gerespecteerd worden.
Bovendien is er geen nota over het gebruik van matrassen .Persoonlijk of afgesproken initiatief ?
Wat is toegestaan door de wetgeving:
Fysieke intimidatie, immobilisatie van armen en benen met pijnlijke agressieve technieken, knie in de nek, op de grond handboeien, persoon aan boord van het vliegtuig dragen …
En dit alles natuurlijk met het grootste respect voor de gedeporteerde, man, vrouw of kind …
Semira Adamu (om het niet te vergeten, in de hoop dat er geen nieuw kussentechniek opdaagt)
Op 22 september 1998, op haar zesde poging tot uitzetting stierf Semira Adamu . Negen politieagenten en drie leden van de Veiligheidsdienst Sabena werden gemobiliseerd voor deze « bijzondere zware « taak .
De zes extra politie vormden een cirkel er omheen om te vermijden dat de passagiers iets zouden zien. Haar handen en voeten werden vastgebonden met plastic handboeien, en toen de passagiers binnenkwamen, begon ze te zingen. Onmiddellijk drukten politiemannen een kussen op haar mond en ze werd naar voren geplooid, met haar armen achter haar rug gedraaid, haar gezicht werd op het kussen geduwd op de knieen van een politieman. De twee politiemannen hebben deze « kussen techniek » gedurende 15 minuten toegepast. Semira stikte en geraakte in coma. Ze overleed dezelfde avond in de kliniek St Luc in Brussel.
De informatie die wij aktueel krijgen blijft zeer verontrustend! Wat niet meer kan gedaan worden met een kussen, wordt nu met een matras gedaan, zonder dat er iemand daar iets over weet!
AFSCHAFFING van de gesloten centra!
STOP de uitzettingen!
NEEN aan Fort Europa!
