UPDATE: Deze man werd op 23 juni vrijgelaten dankzij zijn standvastige verzet tegen een repressieve staat. Bravo aan hem.
_________________________________________________________________________
Gevangenen maken zich zorgen om een van hun medegevangenen. M. is al meer dan veertig dagen in honger- en dorststaking. Hij weegt nog maar 41 en klaagt over hevige nierpijnen. M. zit al tien maanden vast in drie verschillende gesloten centra en heeft al drie gewelddadige uitzettingspogingen ondergaan. Hij werd op 14 juni 2023 vrijgelaten door de Raadkamer van Charleroi na een aanvraag tot vrijlating ingediend door zijn advocaat. De Belgische regering heeft besloten om een beroep in te dienen tegen deze beslissing. M. blijft in het gesloten centrum en zal over twee weken voor de Kamer van Inbeschuldigingstelling verschijnen.
De gedetineerden vertellen ons:
“Er zijn er verschillende in hongerstaking. Ik denk dat ik ook ga stoppen met eten, het is het enige wat ik moet doen om mijn vrijheid te krijgen. Eén man is al veertig dagen in hongerstaking. Hij gaat sterven, mevrouw, en wij doen hier niets. Het is een marteling om toe te kijken.”
Deze gebeurtenissen maken deel uit van een algemene context van geweld in het gesloten centrum van Brugge, die de gedetineerden aan de kaak stellen:
“Het is hier verschrikkelijk, mevrouw. We krijgen onze medicijnen niet, maar we krijgen zoveel pijnstillers als we willen. Er is heel weinig eten. We worden zonder reden in eenzame opsluiting gezet. Sommige van de hier opgesloten mannen hebben kinderen buiten (één van hen heeft er zes), anderen hebben geldige papieren uit een ander Europees land. Het is niet normaal, mevrouw.”
