Update 05/03: Ze werd geregistreerd opnieuw voor de collectieve vlucht naar Kinshasa op 19/02/2014, maar miste de vlucht omdat ze te ziek was. Ze werd uiteindelijk gedeporteerd op 24/02. Op 05/03 heeft ze nog steeds niets laten weten aan haar moeder, die hier in België woont, en ook niet aan haar vrienden in Kinshasa. Ze vertelde het CGVS dat ze in gevaar was in Congo, maar haar woorden werden in twijfel getrokken. Op dit moment zou ze zich in een cel van de geheime diensten bevinden, en
niemand slaagt erin nieuws van haar te hebben. Verschillende NGO’s werden gewaarschuwd, maar niemand doet iets (of durft iets te doen?).
Op 15 februari 2014 onderging ze een derde poging tot uitzetting naar Congo, tegen haar wil. Vastgebonden in de staart van het vliegtuig en op haar zetel vastgehouden door een half dozijn flikken, huilde ze, geschokt door het geweld en wanhopig omdat ze een zieke vader moest achterlaten die ze waarschijnlijk nooit meer zou zien. (gtvo)
« Ze wordt gepijnigd, vastgehouden bij de arm. Ze kan onmogelijk bewegen. Men dreigt met het kussentje als ze niet kalmeert. », vertelt een passagier die duidelijk geshockeerd is door de gebruikte methodes aan Belga. Kreten overstemmen de getuigenis over de telefoon. (Belga)
Deze schokkende gebeurtenis in de pers bevestigt alleen maar de getuigenissen en de kreten om hulp die al maanden aan de kaak gesteld worden door mensen die zich om het lot bekommeren van de gevangenen in de gesloten centra, de mensen die tegen hun wil uitgezet worden, de mensen waartegen de autoriteiten op alle niveaus psychologisch en fysiek geweld gebruiken. Het doet er niet toe of het over de zeer gemediatiseerde Afghanen gaat, de Guineanen die niets meer durven zeggen of de Congolezen.
Op 15 februari 2014, niet toevallig op een vlucht van Brussels Airlines, zijn de passagiers geschokt door het tafereel… Maar het gebeurt vaak dat de passagiers onbewogen blijven tijdens uitzettingen, en zeker piloten, hostessen, stewards of ander personeel dat bij uitzettingen betrokken is. Wiens brood men eet… Deze keer heeft de persoon die werd uitgezet geschreeuwd en gehuild, maar zeer vaak zijn ze meegaand, zelfs sereen… onder invloed van kalmeermiddelen.
Op de vooravond van een uitzetting, dus zonder de minimale termijn te respecteren waarvoor iemand moet op de hoogte gebracht worden van haar of zijn uitzetting, wordt het doelwit in de isolatiecel geplaatst, vaak zonder bagage. Volgens verschillende getuigenissen krijgt de persoon er preventief kalmeermiddelen toegediend. De vreemdeling is ongewenst door een hardvochtig en onzinnig regime dat zelfs zijn eigen regels overtreedt. Zonder enige schaamte noch bij de Dienst Vreemdelingenzaken, noch bij de andere betrokkenen. De onverschilligheid is totaal, « verberg deze vreemdeling dat ik haar/hem niet meer zie ».
Deze keer heeft de uitzetting wat meer gerucht teweeg gebracht. Bedankt Micheline voor je moed, voor de durf om je te verzetten en veel moed toegewenst voor wat nog zal komen ! Want nu zullen ze je niet meer loslaten, je hebt een beroemde voorgangster die Semira heette. Zij ook wilde het geweld van de opsluiting en de uitzetting niet aanvaarden. En pas op, zij heeft het kussentje van dichtbij leren kennen, en jou hebben ze er al mee bedreigt !
Dit alles gebeurt tegen de achtergrond van de schokkende en ijzingwekkende onthullingen in de britse krant The Observer (zie HIER). Het artikel werd gepubliceerd op de dag na de uitzetting. Volgens de krant circuleert een ultra-geheim document bij de hoogste veiligheids- en politiechefs van de Democratische Republiek Congo. Daarin wordt gesuggereerd dat mensen die worden uitgezet uit 5 europese landen, waaronder België, het risico lopen op foltering bij de terugkeer in hun land van herkomst.
Het is ook interessant om uit te lichten dat Groot-Brittanië sinds twee jaar niet meer systematisch de Congolezen uitzet omwille van het vermoeden van schendingen van de mensenrechten in de DRC.
Maar België maakt zich geen zorgen, beter nog, ze organiseert « gegroepeerde » vluchten, waarbij elk geval individueel wordt onderzocht. Zowel autoriteiten als organisaties blijven doof voor de aanklachten die net hetzelfde aankaarten als wat in het artikel wordt vermeld. De richtlijn aan het adres van de veiligheids- en politiechefs in Congo geeft duidelijk aan dat de mensen die door Europa zijn uitgezet actief moeten worden opgespoord, aangehouden en « in alle discretie » gefolterd. En blijkbaar werkt het want die discretie komt goed uit voor al die niets wil horen ! Nochtans hebben heel veel stemmen deze courante praktijken, de aanhoudingen en de verdwijningen, aan de kaak gesteld ! De belgische escortes stellen zich tevreden met het uitleveren van de uitgezette personen in de klauwen van de ANR en gaan terug naar huis, alles is goed verlopen ! En voilà, de truuk heeft gewerkt, de cijfers tikken aan.
Wanneer komt die schreeuw van verontwaardiging, wanneer komt er een echt onderzoek op het terrein ? Het britse Ministerie van Binnenlandse Zaken heeft het gedaan, wat doen Maggie, Reynders en al die anderen ?
Meer nog, als men leest in dat document dat er lijsten worden opgesteld, komt dat dan niet overeen met de recente getuigenissen uit de 127bis, toen een « vertegenwoordiger van de ambassade van Congo » langskwam in het gezelschap van agenten van de Dienst Vreemdelingenzaken en van het Commissariaat-generaal voor de Vluchtelingen en de Staatlozen. Persoonlijke dossiers van « opposanten » onder de arm. Misschien ook met vooraf ingevulde « laisser-passer » klaar om getekend te worden ?
Uittreksel uit het document
De agenten worden opgeroepen om « de strengheid aan te scherpen » waarmee gezocht wordt naar « combattants ». Daarbij wordt « zonder verwijl een zekere lijst en foto’s doorgestuurd. »
Het document preciseert verder « De behandeling van deze personen is duidelijk : foltering en andere zaken moeten gedaan worden met de grootste discretie. Deze bevelen moeten op een onberispelijke manier worden uitgevoerd… »
We zijn geschokt, verontwaardigd, misselijk ; we voelen ons letterlijk verkracht in onze menselijkheid door deze praktijken. We eisen de onmiddellijke stopzetting van de uitzettingen van « geval per geval » naar zogezegd « veilige landen » en andere onvoorstelbare maskerades.
G
het artikel in The Observer
http://bxl.indymedia.org/spip.php?article3481
