17/06/2017 Een ander geweld: Getrouwd en uitgezet
Hij komt uit Irak en kreeg een subsidiaire bescherming in Belgie,zij is van Marokkaanse afkomst. Zij zijn 10 jaren geleden getrouwd en woonden in Irak. Zij vluchtten naar Jordaniê waar hun huwelijk herkend werd door de ambassade van België.Zij vroegen asiel in België in 2013. Hij kreeg een subsidiaire bescherming, zij niet. Verschillende maatregelen worden genomen om de situatie op te lossen, zodat zij bij haar man legaal kon blijven leven. Ondanks een huwelijksakte naar behoren gecertificeerd door de Belgische ambassade en een levensduur van meer dan 10 jaar, wordt haar alles ontkend en ze krijgt een aantal bevelen om het grondgebied te verlaten, waartegen zij beroep aantekent.
Op een ochtend is ze alleen thuis.. Er wordt gebeld: “Het is de loodgieter, er is een lek in het huis,” Zij opent: 3 agenten komen het appartement binnen. Zij vroegen naar haar papieren, ze geeft hen haar paspoort. De politie vertelt haar dat ze met hen mee naar het commissariaat moet komen. Zij vragen haar zich aan te kleden. Ze kleedt zich aan met de verplichte aanwezigheid van een politievrouw. Ze zetten haar handboeien en gaan naar beneden. Onderaan het appartement ontdekt ze dat er een hele bende van andere politieagenten op haar aan het wachten zijn. Ze wordt naar de politie gebracht en in een cel gezet, waar ze zich moet uitkleden. Verbod op haar hoofddoek. Verbod om haar Ventolin inhaler voor haar astma te houden. Foto’s en vingerafdrukken worden genomen en daarna terug naar de cel. De cel is koud, geen water, geen wc-papier. Een kort en snel bezoek van een arts. Na enkele uren werd ze geboeid geleid naar het gesloten Caricole centrum.
Tijdens haar verblijf in het centrum wordt zij regelmatig geboeid en naar verschillende rechtbanken gebracht . Ze hekelde die criminalisering waar ze soms een heel dag in een cel moest blijven, in het bijzonder bij de rechtbank.
Ze onderging haar eerste poging van deportatie naar haar land van herkomst Marokko: zij werd geboeid naar de luchthaven gereden en terug in een cel gezet. Een agent komt haar vragen: “Je wilt weg? Als je nee zegt, zal het met geweld volgende keer worden ” Ze weigert te vertrekken.
Terug in het centrum. Daar blijven ze druk op haar zetten en herhalen ze constant dat de volgende uitzetting onder dwang zal gebeuren. De directeur van het centrum zelf zei “u zult uw echtgenoot in Irak terug kunnen zien”, wat onmogelijk is.Hij heeft een bescherming in België en hij mag en kan absoluut niet terug naar Irak!
Ze was erg bang voor deze uitzetting met escorte. Ze onderging haar tweede deportatiepoging met escorte op 2017/09/06 . We hebben geen nieuws meer van haar, noch van haar echtgenoot die haar de dag van de uitzetting haar in het centrum is komen bezoeken;