15 februari 2012: Telefonische getuigenis van een gevangene in het gesloten centrum 127 bis die een aanvraag deed voor vrijwillige terugkeer en die wacht op zijn vlucht.
Beluister het interview (FR) :
[audio:http://gettingthevoiceout.org/wordpress/wp-content/uploads/2012/02/Lavion-est-pour-demain.mp3|titles=L’avion est pour demain]Fichier à télécharger (clic droit – enregistrer sous)
Goeiedag.
Hallo, ik ben gevangene hier in het gesloten centrum 127bis, net naast de vlieghaven. Het is een centrum dat niets te maken heeft met menselijkheid, want ik heb dingen gezien die me echt choqueerden. Ze hebben geprobeerd om administratief de dingen voor me dood te maken. Het eten dat hier gegeven wordt, is catastrofaal, het is niet genoeg, zowel kwantitatief als kwalitatief. Er zijn mensen die veel gewicht hebben verloren hier. Er is hier alleen leed. Elke keer wanneer je spreekt, oefenen ze druk op je uit, elke keer dat je iets doet, “het vliegtuig is voor morgen!”. Het is steeds zo wanneer je je wilt uitdrukken en je iets probeert te doen, de situatie probeert te veranderen voor iedereen, want we zitten hier allen in dezelfde situatie. Er zijn hier geen misdadigers, geen enkele persoon die hier leeft, heeft iets ergs tegen de Belgische staat gedaan. De situatie die we hier meemaken is echt niet menselijk. Ik wil een organisatie contacteren om vrijwillig terug te keren, niet op deze manier. Zelfs al sturen ze me gedwongen terug, ik zal dood zijn alvorens naar Marokko te vertrekken.
Heb je een vrijwillige terugkeer getekend?
Ja, ik heb al getekend ja.
Heb je een advocaat?
Ja ik heb een advocaat, mijn familie heeft al 1500 euro betaald, maar de advocaat heeft van onze situatie geprofiteerd. De eerste afspraak is hij zelfs niet gekomen, hij heeft een gast gestuurd die mijn dossier zelfs niet kende. Toen heb ik me kwaad gemaakt en is hij naar de tweede afspraak gekomen. Maar hij heeft niets veranderd, het was steeds negatief. Het is echt om wanhopig van te worden.
Je zei dat er druk wordt uitgeoefend en bedreigingen worden geuit door de solidariteit die je getoond hebt met iemand die in een moeilijke situatie zit, dat er druk wordt uitgeoefend.
Ja inderdaad. Ofwel veranderen ze je van centrum, een erger centrum. Ofwel is er een vliegtuigticket voor zelfs geen 2 of 3 dagen later.
En dat ondanks de lopende asielaanvragen?
Er komen hier asielaanvragers; er is een Somaliër die al een afspraak heeft voor het vliegtuig, op 17 februari, richting Italië. Maar ginds gaan ze zijn asielaanvraag laten vallen, dat dient tot niets. En er zijn ook Irakezen hier, die voor de eerste keer asiel aanvroegen in België, en het antwoord was negatief. En ze proberen hen naar Irak uit te wijzen, ook al weten ze dat het nog een onstabiel land is. Ze worden bedreigd en ik denk niet dat dat goed gaat gaan. Ik ken ook een andere Marokkaan die een hartaanval gaat krijgen als hij in het vliegtuig moet. Hij werd in een winkel opgepakt, heeft regularisatie aangevraagd en nu komt hij hier terecht. Hij vreest echt voor een hartaanval. Niemand hier heeft een stommiteit begaan, maar dat maakt hier niets uit. Ze hebben vooral nood aan psychologische hulp, want de mensen zien hier echt af.
Ik wil het nog even hebben over een man uit Marokko die met een visum van 15 dagen op het Belgisch grondgebied is toegekomen, in de Schengen zone eigenlijk en dus mag gaan waar hij wil. Ze vroegen om zijn paspoort en dat was volledig in orde. Ik weet niet waarom, maar ze hebben hem onmiddellijk naar het gesloten centrum hier gebracht. De eerste keer dat ik hem zag, was op de rechtbank, en hij was enorm verbaasd. Ik zei hem, we gaan naar de gevangenis, want dit is echt een gevangenis.
