De – even plotselinge als onverwachte – uitzending van de schokkende beelden van de gewelddaden en zelfs martelingen die de politie Jozef Chovanec in februari 2018 op de luchthaven van Charleroi werd aangedaan, herinneren ons aan de moorden op George Floyd en Semira Adamou door de politie.
Want in de drie gevallen werd de dood veroorzaakt door verstikking, met een hartstilstand als gevolg. In de drie gevallen was het politiegeweld ongebreideld, wat bleek uit het negeren van de smeekbeden van George Floyd, uit de glimlach tijdens de dood van Semira of uit de Hitlergroet van een aanwezige politievrouw tijdens de marteling van Jozef Chovanec.
Maar ook omdat, ondanks het bewijs dat het beeld levert – een zeldzaam iets – het lang, heel lang heeft geduurd voordat er enige gedachte was om deze zaken op te helderen en de politie, en in het bijzonder de beulen, in twijfel te trekken. Onderzoeken vinden zelden plaats, of worden gefraudeerd of zelfs gesaboteerd: politiegeweld blijft regelmatig ongestraft. De openbare orde en de politie worden pas uitgedaagd als de druk van het publiek of de media te groot wordt om de zaak te blijven verstikken
De moord op Jozef Chovanec dateert van twee jaar geleden en het bleek dat de beelden bekend waren bij veel leden van de politie. Het feit dat de politiehiërarchie nu stelt dat ze niet op de hoogte was van het bestaan van de video is onverklaarbaar: het is duidelijk dat de politie zich georganiseerd heeft om de gebeurtenissen in de doofpot te stoppen. Er bestaan echter wel procedures, die misschien gebrekkig of ongedwongen zijn, maar ze hebben geen enkele invloed op de straffeloosheid die de politie geniet, die systematisch … en duidelijk systemisch is. Het aankondigen van de opening van een onderzoek pas na de verspreiding van de beelden door de media is een obsceen bewijs van de straffeloosheid.
Hier wordt niet alleen het slachtoffer verstikt, maar ook de feiten worden verstikt.
De feiten herhalen zich, geïllustreerd door talrijke publieke getuigenissen, maar er verandert niets (niets positiefs in ieder geval). We houden de “laatste elf minuten van Semira” in gedachten, opgeschreven uit een video van haar deportatie https://ccle.collectifs.net/Les-onze-dernieres-minutes-de.html.
Hetzelfde lijden, hetzelfde tragische einde, dezelfde houding van de beulen, dezelfde ontkenning van verantwoordelijkheid, de doofpotaffaire van de gebeurtenissen rond het slachtoffer en de zaak. Dezelfde tragi-komische communicatie van de politie en de politieke autoriteiten.
Sinds de dood van Semira in 1998 zijn we getuige geweest van ernstig geweld dat werd gerapporteerd tijdens gedwongen deportaties, geweld dat werd gepleegd door politieagenten die vrijwillige begeleiders waren van de federale politie op de luchthaven van Brussel en op de luchthaven van Charleroi geleid door Danny Elst van de federale politie en directeur van de luchtvaartpolitie. Info VRT ici
In 2019 heeft de Dienst Vreemdelingenzaken 3.743 gedwongen uitzettingen uitgevoerd: hun statistische tabel HIER: Vreemdelingendienst maakt geen melding van de aanwezigheid van een escorte tijdens deze uitzettingen: volgens andere statistieken wordt echter 25% van de uitgezette personen begeleid door een escorte, vastgebonden, geboeid en mishandeld: cijfers van MYRIA Hier.
Volgens de ontvangen getuigenissen aarzelt dit team van de federale grenspolitie niet om vreselijk en onwettig geweld te gebruiken, dat als marteling zou kunnen worden geclassificeerd. Beledigingen en vernederingen komen vaak voor. Breed opgezette vormen van racisme en seksisme. Er zijn verschillende klachten ingediend tegen deze mishandeling, hoewel de meerderheid van de slachtoffers, nadat ze zijn gedeporteerd, niet over de middelen beschikt om het geweld dat ze hebben ondergaan te uiten en aan de kaak te stellen. Opnieuw lijkt de straffeloosheid gegarandeerd.
Getuigenis: vrouwelijke slachtoffers van politiegeweld, één op de luchthaven van Charleroi, de tweede op de luchthaven van Brussel, oktober 2019. HIER
RTBF-rapport 2019
https://www.rtbf.be/info/belgique/detail_nouvelle-plainte-d-un-migrant-pour-violences-lors-d-une-expulsion-forcee?id=10379137
Getuigenis: Gewelddadige uitzetting in Charleroi, 2017. HIER
Ontslag van Louis Tobback minister van Binnenlandse Zaken op 24 september 2003, na het overlijden van Semira Adamou.
Tekst van het collectief tegen deportaties: https://ccle.collectifs.net/la-demission-de-Tobback.html
- Wij roepen op tot het onmiddellijk ontslag van de huidige minister van Binnenlandse Zaken, Peter De Crem en de toenmalige minister Jan Jambon.
- Stop het politiegeweld.
- Stop de straffeloosheid.
Oproep tot actie deze 29 augustus: Stop dodelijk racisme en politiegeweld https://www.facebook.com/events/322229189021411/
https://www.blokbuster.be/
