Mail van een vriendin van een gevangene in gesloten centrum 127 bis in Steenokkerzeel 18/11/2012
We hebben elkaar via internet leren kennen in augustus 2009. We hebben alle dagen contact gehad via mail en telefoon/ Hij is dan overgekomen op 19 januari 2010
We zijn dan samen gaan wonen in juni 2010
Hij kreeg een papier dat hij grondgebied moest verlaten op 24.03.2011
We zijn naar advokaat geweest en die zei dat hij dat in orde ging brengen – opnieuw hoop .
We kregen een mail van advokaat dat hij brief geschreven had naar burgemeester en gemeente en deed wat hij moest doen om het pad te effen , opnieuw wachten
Dan zijn ze hem komen ophalen op 12 JUNI 2012 met politie om 11.45 s’nachts : aan de deur staan, buisen en slaan en zonder papier te tonen waarom ze hier waren ,hebben ze hem mee genomen
Ze hebben hem in centrum 127bis gestoken en daar zijn de problemen begonnen.
Hij was opgenomen op 13 juni 2012 in dat centrum en ik ging alle dagen op bezoek bij hem en zag dat hij vlug achteruit ging in gezondheid.
De dokter van daar en psycholoog denken dat mensen die daar binnen komen echt gevaarlijke mensen zijn maar dat zijn ze niet. Het zijn mensen gelijk ons
Ze starten met de mensen alerlei pillen te geven die ze moeten nemen voor te slapen
Op een dag zag ik welke pillen hij kreeg. Mijn dokter zei mij dat hij onmiddelijk die pillen moest weigeren te nemen
Na een week dat hij daar zat was hij wakker 10 min voor dat ze mochten roken. Hij vroeg naar vuur voor zijn cigaret . Zij wilden het niet geven
Daar waren woorden over en dan zeiden ze tegen mijn vriend « kom naar hier » : Hij kwam tot aan de deur en daar zijn ze begonnen met hem te slagen zonder reden, hij heeft geprobeerd om zich te verdedigen . Dertien cipiers zijn op hem beginnen slaan en stampen
De dokter kwam erbij omdat hij niet meer kon opstaan en zei dat hij onmiddelijk naar ziekenhuis moest
De directeur en de cipiers antwoordden onmiddelijk « dat kunnen we niet toelaten dan weten ze het in de buitenwereld «
Ze staken hem in een isoleercel voor 24 uren met toezicht omdat hij zo hard was toegetakeld
De dag daarop ben ik op bezoek geweest en heb met de assistente en psycholoog gesproken voor dat ik hem zag . Die zeiden mij dat het niet kan om te roken voor 7uur in de morgen en voegden erbij « hij is nog niet dood als je dat moet weten »
Ik vroeg waarom ze zo mensen behandelen en daar antwoorden ze niets op.
Daarna ben ik op bezoek bij mijn vriend geweest en toen ik binnen kwam rolden de tranen uit mijn ogen naar beneden : die was zo hard toegetakeld : van aan zijn hoofd tot aan zijn onderbenen was hij blauw-zwart. Hij kon niet staan of zitten en dat enkel voor het niet kunnen roken van een sigaret
Ik zag hoe ze die andere mensen behandelden terwijl je op bezoek bent : ongeloofelijk en onmenselijk :Ik vind dat dit moet stoppen
De wereld is van niemand en men moet de mensen laten leven waar ze willen leven zolang ze maar gelukkig zijn.
Laat ze eerst starten met de mensen op te nemen die ze moeten opnemen en dat zijn de echte criminelen maar geen onschuldige mensen zonder papieren.
Mijn verhaal is nog niet ten einde als ik alles moet neer zetten over de 127 bis en Brugge heb ik een boek. Ik heb grote medelijden met die mensen die daar opgesloten zitten
