Hulpkreet vanuit een gesloten centrum – Juli 2019–Neen aan de dubbele straf ! Update 28/07/2019

UPDATE 28/07/2019

“Ze willen mij en mijn familie breken.” “Het zijn mijn kinderen die de gevolgen zullen ondervinden.” Uitgeput, met de zekerheid dat Vreemdelingendienst hem achter volgt, terwijl zijn twee kinderen en zijn jonge metgezel thuis op hem wachten, is M. weer gek geworden. Op vrijdagavond 26/07  werd hij naar het ziekenhuis gebracht met snijwonden na het inslikken van batterijen. Hij had de directie van het detentiecentrum laten weten dat hij na 8 maanden detentie (4 maanden in 2019 na 4 maanden in 2018) genoeg had gegeven . Vreemdelingendienst kan hem niet uitzetten omdat zijn land de aflevering van een laissez passé weigerde.
Op 28/07/2019 kwam hij uit ziejenhuis en werd in isolatie (cachot)geplaatst in her gesloten centrum van Merksplas

Stop detention! Stop de wreedheid! Stop met het verbrijzelen van levens!

——————————————————————————————————————-

 

De Heer X. is aan het eind van zijn Latijn. In 2018 verbleef hij jaren in de gevangenis en verschillende maanden in diverse gesloten centra. Nu is hij opnieuw sinds 4 maanden opgesloten in het gesloten centrum … Vanmorgen sloegen de stoppen door…

“Ik kan het niet meer aan, ik verdraag het niet langer opgesloten te zijn … Iedereen heeft hier weet van: dit systeem is ontworpen om mensen finaal te breken.
Acht jaar bracht ik door in de gevangenis. Ik aanvaardde mijn straf, omwille van de stommiteiten die ik deed.
Maar na 4 maanden in een gesloten centrum vorig jaar, en meer dan 4 maanden dit jaar, gaan mijn kinderen zich afvragen waar hun vader is.
Waarom blijft men zo achter mij aan zitten? Waarom?
Ik heb mensen ontmoet met een zwaar strafblad en crimineel verleden. Ze hadden kinderen, kwamen vrij.
Ik heb géén bloed aan mijn handen.
Mijn land weigert al meer dan een jaar om een laissez-passer te geven….

Hier in het centrum wacht je, tot een eerste deur geopend wordt. Dan wordt die deur gesloten en wacht je opnieuw, voor een andere deur.Gewoon om te gaan eten…
We zitten hier altijd tussen twee deuren.
Het is hier een echte varkensstal. 40 mensen… De geur van zweetvoeten en erger… Al die vreselijke geuren!
Ik ben slaaf van de Belgische staat. Ik word verwijderd van mijn kinderen, die opgroeien zonder mij. Zij zullen met de haat opgroeien . Zij zullen bloed aan hun handen hebben!

Dit noemt men een “democratische samenleving”, maar waar is de democratie? Als ik hier blijf, is het omdat ik een gezin heb….
Ik zal zelf een einde maken aan mijn leven. Anderen zullen dit niet voor mij beslissen”.

NEEN aan de dubbele Straf! M heeft zijn straf uitgezeten. Hij nam zijn leven weer op en heeft nu twee kinderen… Waartoe dient deze tweede opsluiting, met uitzetting en het uiteenvallen van een gezin tot gevolg?

WEG met de gesloten centra!

Ce contenu a été publié dans Getuigenissen, Nieuws van de gesloten centra, Strijdverhalen. Vous pouvez le mettre en favoris avec ce permalien.