28 januari – Telefonische getuigenis van een gevangene tijdens een actie voor het gesloten centrum van Merksplas.
Luister de interview (ENG & FR) :
[audio:http://gettingthevoiceout.org/wordpress/wp-content/uploads/2012/02/je-ne-parle-pas-pour-moi.mp3|titles=je-ne-parle-pas-pour-moi]Mijn naam is Matis. Ik kom uit Kameroen. Ik ben hier nu al twee maand opgesloten.
Ze arresteerden mij thuis toen ik thuis kwam. Ik woon in Antwerpen met mijn vriendin die daar werkt. Zij komt ook uit Kameroen. Ik diende een regularisatie-aanvraag in, maar ik kreeg een negatief antwoord. Omdat ik vier jaar en elf maand in België ben, in plaats van de gevraagde vijf jaar. Ik kom één maand tekort. Vier jaar en elf maanden! Ik heb alle bewijzen.
Ik ben ziek. Ik heb een aangepaste behandeling nodig als diabeticus… De situatie hier is niet goed voor mij!
Een ander persoon:
Hallo? Ik wil niet voor mezelf praten, want het doet mij niets dat ik hier ben. Ik heb geen papieren en geen paspoort. Ik spreek voor iedereen hier.
Als iemand hier ziek is, sturen ze hem naar een verpleegster. Zij geeft telkens hetzelfde medicament voor alle ziektes! Als je koorts hebt, of pijn aan je been, geeft ze je dezelfde zalf. Het is verschrikkelijk.
We eten hier niet goed. We vragen vegetarisch eten en dat krijgen we niet. Hier gebeuren abnormale dingen. Ik zeg niet dat iedereen hier zo is, maar hier zijn heel wat racisten bij ons… Ze slaan ons, steken ons in het cachot! Sommigen hier kregen spuitjes en lopen hier nu als robots rond. Er is hier geen enkel teken van respect.
Ik ben hier al een maand en tien dagen, en al voor de tweede keer! Ik was hier ook in 2009-2010. Akkoord, ik ben illegaal, maar ik ben toch een mens als iedereen, niet? Ik heb geen papieren maar ik ben een mens, niet?
Ik heb veel problemen in mijn land dus kwam ik hier heen. Ik kom uit Irak. Ik ben hier al vier jaar en zes à zeven maanden.
