15/05/2012 : Getuigenis van de partner van een gevangene in het gesloten centrum van Merksplas. Ze hadden een huwelijksaangifte aangevraagd bij de gemeente. Hij werd gearresteerd onder de beschuldiging van schijnhuwelijk, opgesloten gedurende 4 maanden in het gesloten centrum van Merksplas en uitgezet op 4 juli.
Interview hier
[audio:http://www.gettingthevoiceout.org/wordpress/wp-content/uploads/2012/06/Ils-ont-refusé-ma-demande-de-marriage.mp3|titles=Ils ont refusé ma demande de marriage]
We hadden een procedure voor het huwelijk ingediend, maar omdat hij volgens hen het verlaten van het grondgebied niet gerespecteerd had, werd deze procedure stopgezet.: er was in het jaar 2011 een verlaten van het grondgebied in de maand juni, op 27 juni en één in de maand december. Hij zou weg moeten gegaan zijn voor19 december. En ons bij ons hebben ze er vier aangetoond; die van de maand juni is juist, maar die van de maand december is niet aangetoond en de anderen zijn ook niet juist.
Op basis van dit feit heb ik een aanvraag ingediend om te trouwen: ze hebben me afgewezen, zij hebben me gezegd dat de wijkagent zou langskomen om na te gaan of mijn vriend daar was, maar niemand is ooit langsgeweest.
Mijn advocaat heeft me aangeraden om opnieuw een huwelijksaangifte in te dienen. Men heeft deze niet willen aannemen en men heeft me gezegd dat ik moest wachten. De politie van Quaregnon heeft me gezegd dat N. op auditie moest komen, hetgeen we gedaan hebben. Maar we konden ons niet laten horen voor 5 uur want ik was die dag bezet. Ze hebben het uur opgeschoven en ze hebben me op 1u30 de volgende dag in de namiddag gebeld om me te zeggen dat 5 uur goed was, dat ik kon komen. Ik ben me met N gaan voorstellen voor de auditie en daar hebben ze hem gearresteerd, ze hebben hem handboeien omgedaan en hem meegenomen naar Merksplas. Hij is gevangen genomen op 27 februari 2012. Toen hij in Merksplas was hebben ze mijn huwelijksaanvraag aangenomen. Dus ze hebben gewacht om N op te nemen om mijn aanvraag toe te staan.
Ze zeggen dat er een te groot leeftijdsverschil is tussen hem en mij: we schelen slechts 8 jaar, en ze zeggen ook dat volgens Marokkaanse gewoonten dat een Marokkaan die met een oudere dame trouwt dit voor deze laatste een opoffering is. De profeet Mohammed is getrouwd op 25 jaar met een vrouw van 40 jaar. Dus ik zie niet in waar die opoffering is. Het is niet geschreven in de Koran dat we het recht niet hebben om te trouwen met iemand die ouder is.
Meer nog, men heeft me gezegd dat met mijn inkomen ik juist genoeg heb om te leven met mijn 15 jarige zoon, waar dat N. er altijd voor ons geweest is en dat hij ervoor zorgde dat hij geld mee naar huis kon nemen. Hij heeft altijd werk gevonden. Hij wou geen job afnemen van iemand of van een Belg.
Mijn aangifte werd vier keer geweigerd door de rechtbank. Mijn advocaat heeft de bevrijding van N gevraagd aangezien de aangifte ingediend was, het antwoord was steeds dat het ontvankelijk was maar niet gegrond. Op welke basis, ik heb er nooit iets van begrepen. Na vier keer bij de rechtbank, altijd achter gesloten deuren, heb ik cassatie aangevraagd. Ik heb 200 euroo betaald om in cassatie te gaan en steeds hetzelfde: het werd geweigerd.
Nu ga ik verschijnen voor de rechtbank van Mons op 8 juni om tegen de beslissing te gaan van de burgemeester en van de aanklager opdat ze op hun beslissing terugkomen. Het is echt iets dat me nauw aan het hart ligt. Ik ben belgische burger en ik acht dat ik het recht heb om te trouwen met wie ik wil. ik beleef iets sinds 2 maand en half dat ik aan niemand toewens. Ik leef niet meer, ik heb geen zin meer in het leven.
Ik ga vaak N opzoeken. Ik heb de indruk dat ik iemand ga opzoeken die een zwaar feit heeft gepleegd, ik heb de indruk naar een gevangenis te gaan. Ik zie het verschil niet tussen een gevangenis en een centrum. Ik breng hem geld en ik geef hem sigaretten, dozen van 200 sigaretten, ik zet belkrediet op zijn gsm, ik neem zijn vuil wasgoed mee. Ik ga twee keer per week naar Merksplas, zelfs met mijn kinderen en kleinkinderen. Volgens mijn advocaat is opnieuw voor de rechtbank verschijnen niet meer mogelijk aangezien cassatie alles beslist heeft. Vervolgens heeft hij een asielaanvraag ingediend. Ik blijf duimen en ik bid tot god dat alles goed komt. Ik hou me aan één ding, dat is mijn man terugkrijgen om met hem te kunnen trouwen. Ik weet dat er misbruik is, maar men zou meer geval per geval in overweging moeten nemen.
Ik wil nog meegeven dat voor mijn huwelijksaangifte ik één keer gehoord ben bij de gemeente en één keer in het politiekantoor.
Hij is nooit gehoord geweest, men heeft hem nooit gevraagd naar inlichtingen over mij. Hij is beschuldigd voor een schijnhuwelijk en ze zeggen dat aangezien hij het grondgebied niet heeft verlaten, dat dit de laatste mogelijkheid is voor hem door met mij te trouwen.
Neen, ik begrijp niet waarom men ons niet laat trouwen, ze moeten op zijn minst naar ons luisteren, ons komen bezoeken bij ons thuis, praten met mijn kinderen, met mijn kleinkinderen, een grondiger onderzoek doen. Dat men mensen straft die liegen. Ik ben helemaal ondersteboven hiervan. Het gebeurt helemaal niet zoals men laat zien op internet over de procedure van een huwelijksaanvraag.Het gebeurt helemaal niet zo. Ik vind dat mijn huwelijksaangifte van het begin tot het einde niet gerespecteerd werd.
