In groot lijden, in hongerstaking, epileptisch en UITGEZET
Mimoun was al 3 jaar in België. In 2017 onderging hij een chirurgische ingreep voor een belangrijke hersenpathologie. Hij moest weer leren eten, weer lopen. Hij verloor gewaarwordingen in zijn hand, en heeft moeite met lopen. Een regelmatige follow-up over een periode van tien jaar was van essentieel belang. Na deze chirirgische ingreep is hij epileptisch en moet hij dagelijks medicijnen nemen.
Toen hij uit het ziekenhuiis geraakte, werkte hij een paar uur per week in de pizzeria van een vriend.
Eind maart 2018 werd hij tijdens een controle in de pizzeria gearresteerd en overgebracht naar het gesloten centrum 127bis.
Op 9 mei 2018 onerging hij een eerste uitzettingspoging. De dokter van het centrum maakte een certificaat van “Niet geschikt op vlucht” gezien zijn gezondheidstoestand. Een andere externe arts, die door het centrum werd ingeschakeld, gaf hem een “Fit on Flight”. Hij weigerde de deportatie en werd teruggebracht naar het centrum.
Zijn advocaat weigerde hem te volgen omdat hij niet meer kon betalen en hem verschuldigd was.
Begin mei begon hij een hongerstaking met andere gedetineerden om omstandigheden te eisen die de Ramadan vasten respecteren. http://www.gettingthevoiceout.org/crise-depilepsie-et-greve-de-la-faim-au-centre-ferme-127-bis-14052018/
Hij kreeg zijn medicatie niet en had vier epileptische aanvallen in het centrum.
Bericht van een medegevangene op 13 mei 2018: “Bjr Madame, c 2:17h in het centrum. Er is een Marokkaan die lijdt aan een ziekte (epilepsie). Hij heeft een operatie hier in B in zijn hoofd en nu heeft hij niet eten voor 4 dagen en vandaag en helaas had hij een epileptische aanval. Eerlijk gezegd was ik geschokt toen ik hem in deze staat zag… ze belden niet eens een ambulance of iets dergelijks… Hij zag geen dokter… het is onmenselijk.. help ons alstublieft!
De direktie bedreigde hem met isolatie ,,als hij nog “crisissen” had. Zijn medegevangenen steunden hem, hielpen hem, wasten hem en wilden niet dat hij geïsoleerd werd.
Op 15 mei werd hij uiteindelijk overgebracht naar een medisch isoleerkamer en kreeg uiteindelijk zijn anti-epileptische medicatie. Hij is van alles afgesneden, heeft geen contact meer met zijn medegevangenen. Hij zet zijn hongerstaking voort, drinkt alleen water en koffie.
We hebben nog een laatste contact met hem gehad op 27/05/2018. Wij hebben vernomen dat hij op 28.05 naar Marokko is uitgezet, zonder dat hij ons, noch zijn advocaat noch zijn vrienden heeft kunnen waarschuwen.
Vreemdelingendienst gebruikte alle middelen om Mimoun uit te zetten, zoals voor elke vreemdeling die in onze kampen “gesloten centra voor illegale genoemd” geraken. Mimoun is veroordeeld op korte of middellange termijn tot de dood, Mimoun beschikt niet over de middelen om zijn medicijnen te betalen in een regio als de Rif.
“Voor een streng maar rechtvaardig migratiebeleid ! zegt hij
NOBORDER
