07/11/2012: Interview van een vader, opgesloten met zijn kinderen in een terugkeerwoning.
21/11/2012: Familie verblijft nog steeds in Zulte
Luister hier in nederlands:
Sinds wanneer ben je in Belgie?
Van 1999, al dertien jaar. Ik volgde Nederlandse les en daarna automechanica. Ik behaalde mijn diploma. Ik ben getrouwd. Ik heb twee kinderen: een meisje van een jaar en een jongen van drie jaar. Ik vroeg regularisatie aan maar de beslissing was negatief.
De politie kwam bij ons thuis om 5 uur 30 ‘s morgens. Ze nam heel mijn familie mee naar het politie bureau. Daar hebben we met Brussel gepraat. Die zeiden dat er een bevel was het grondgebied te verlaten op 23 oktober 2012.
Ik wil in België leven. Ik ben geïntegreerd hier. Mijn oudste kind van drie jaar (bijna vier) gaat naar school en de kleinste naar kinderopvang.
In het commissariaat maakten ze vingerafdrukken en foto’s. Daarna brachten ze mij en mijn familie naar een opvangcentrum in Zulte. Het is een huis waar we moeten wachten tot ze ons naar Armenië terugsturen.
Ze vroegen mij een paar keer om te tekenen (ndlr de vrijwillge terugkeer). Ik zei dat ik niet kon tekenen, want ik heb in Armenië niets. Ik kan daar niet meer terecht. Ze begrijpen dat niet. Ze zeiden: “Als je niet tekent gaan we naar het politie commissariaat om jullie te arresteren en daarna brengen we je naar de luchthaven.” Ik zei : “je moet mij niet bang maken, ik teken toch niet.”
Je kent niemand meer in Armenië, jouw land is België?
Ja. Ik ben hier geïntegreerd. Ik spreek nederlands zoals je hoort. Ik woon hier langer dan dat ik in Armenië gewoond heb.
Hoe gaat dat in die terugkeerwoningen ?
Dat zijn centra voor illegalen. Kinderen mogen niet meer in gesloten centrum opgesloten worden, en minderjarigen moeten opvang krijgen. Ik heb twee minderjarige kinderen. Daarom brachten ze ons naar een huis in Zulte. We krijgen elke week maaltijd cheques van 60 euro, waarmee we naar de winkel gaan . Ik moet daar blijven totdat ze me naar Armenië terugsturen. Ik wil dat niet en wil vermijden dat ze mij en mijn familie komen helpen zogezegd.
En je verblijft al langer dan dertien jaar in België. Hoe komt het dat uw regularisatie aanvraag negatief uitviel?
Mijn ouders hadden problemen met de politie en ze zeggen ‘jullie zijn één dossier’. Dat is niet normaal. Ze zouden mijn verhaal moeten nemen. Wat heb ik misdaan sinds 1999? Niets. Geen politiecontrole en geen problemen met de politie.
En waar zijn je ouders nu?
In het gesloten centrum in Zaventem.
Ze zijn met jullie gearresteerd?
Ja. Op dezelfde morgen. Zij gaan tekenen om terug naar Armenie te gaan. Ik wil dat niet.
Het probleem is dat ze één dossier gemaakt hebben met uw ouders ?
Ja. Ze hebben één dossier gemaakt voor allemaal. Ze zeggen dat ons dossier crimineel is. Ik zei dat ze mijn dossier moesten controleren. Mijn dossier ziet er goed uit. Alleen heb ik van naam moeten veranderen. We kwamen naar België met problemen met mijn ouders en we hebben andere namen gezegd. Dat hebben mijn ouders gedaan. Achteraf heb ik dat rechtgezet via de gemeente, via mijn advocaat. Met mijn paspoort.
Ze zeiden dat we gelogen hebben. Maar ja, dat waren mijn ouders toen. Zij zeiden dat we het zo zouden doen. Wij waren klein dus deden we dat. Nu mag ik niet meer werken, want ik heb geen verblijfsvergunning.
