21 januari 2011
Luister de interview (FR) :
[audio:http://gettingthevoiceout.org/wordpress/wp-content/uploads/2012/02/vous-les-avocats-noirs.mp3|titles=vous-les-avocats-noirs]
Ik heet Thierry, ik ben van congolese nationaliteit.
Ik ben in België toegekomen op 9 november 2010 om 15u30. Ik ben toegekomen in de luchthaven van Zaventem, zoals alle andere passagiers, ik heb mijn paspoort getoond in de immigratiedienst. De meneer die daar werkte wou zijn stempel zetten, maar een ander is toegekomen en heeft gezegd : « ik wil dit paspoort zien ».
Vervolgens heeft hij me vragen gesteld : Wat kom je hier doen in België.
Ik heb hem geantwoord : ik ben gekomen voor mijn studies.
Welke studies ?
Ik ben gekomen om een specialisatie te doen in criminologie.
Hij heeft het beroep gezien : Ben je advocaat.
Ja Ik ben advocaat.
Kan ik uw kaart van advocaat hebben ?
Ik haal mijn kaart van advocaat boeven en geef het hem.
Aan welke universiteit ga je studeren ?
Aan de vrije universiteit van Brussel (ULB, nvdr)
Kan ik u inschrijvingspapieren zien.
Hij ziet de documenten en zegt : maar het begin van het academiejaar was op 15 Oktober. U bent te laat, u kan niet meer binnen.
Ik ben inderdaad te laat met de datum, maar ik had uitstel van de universiteit die me een uitstel verleent tot 15 november.
Mijn uitstel ging tot 15 november en ik was op de luchthaven op 9 november. De meneer zei me : « kan u me volgen naar mijn bureau ». Ik ben met hem binnengegaan. Hij heeft me gevraagd om in een zaal te wachten. Het was een zaal met vitrines, dus men kon alle personen zien die voorbijkwamen en iedereen die kon ons zien.
Ik heb dus bijna 45 minuten. Ik ben bij de inspecteur binnengekomen. Op dat moment heb ik het woord genomen, maar de meneer die mij had tegengehouden kwam terug binnen en zei me : Geef me dit paspoort en kom bij mij. Hij heeft mijn paspoort van de inspecteur afgenomen en we zijn in zijn bureau binnen geweest. “Leg mijn nog eens goed uit : wat bent u komen doen in België »
– « Maar u hebt het gezien, mijn documenten bevestigen dit, ik heb een
studentenvisum voor lang verblijf, en correct opgemaakt ».
Hij kijkt me aan : « u bet advocaaty ? »
-Maar ja ik heb het gezegd, ik ben advocaat”
Dan heeft hij een zin uitgesproken, ik heb het achteraf beseft, dat dit de ontsteking moet geweest zijn : « u, de zwarte advocaten, u bent zeer kwaadaardig ». Ik herhaal het : « U, de zwarte advocaten, u bent zeer kwaadaardig, ik ga je laten terugsturen.
Ah…
Hij zeft me : « maar wanneer heb je je visum gehad ?
– Maar u ziet de datum, dat is 25 october.
Hoe heeft u het verkregen ?
Ik heb, net zoals iedeeen, een aanvraagh moeten doen. Maar de documenten zijn daar, u kan naar het Schengenhuis gaan, al mijn documenten zijn daar, u kan dat nagaan.
Dan zegt hij me : « ok, u kan teruggaan naar de zaal. »
Ik ben terug gaan zitten, en heb mezelf gezegd : « ik heb een aanvaardbare uitleg gegeven, ze hebben geen enkele reden om me tegen te houden ».
Om 18 uur, is iemand teruggekomen, en hij vraagt me : « zijn er mensen die gekomen zijn om u te zoeken ? »
Ja, mijn echtgenote staat buiten ».
Mijn echtgenote komt binnen, ze vragen haar dezelfde vragen, en ze geeft dezelfde antwoorden als ik. Ze zeggen ons dat we moeten wachten.
We hebben gewacht. Om 19 uur, hebben ze mijn echtgenote gesommeerd om te vertrekken. Tegen de tijd dat ze haar zak had genomen en vertrokken was, kwam een meneer mijn vrouw met geweld wegsleuren. En daar, daar kon ik zo’n ding niet toelaten, ik ben tussengekomen en er is een verbale escalatie geweest tussen ons en anderen die de dingen kwamen kalmeren.
Uiteindelijk is mijn vrouw buitengegaan. Ik ben gebleven van 15 uur tot 22 uur.
Om 22 uur, zie ik iemand komen met een papier, hij vraagt me te tekenen. Ik vraag hem wat ik moet tekenen, aangezien het in het Nederlands geschreven was : « Dit is iets ontoelaatbaar, u brengt me een document dat ik moet tekenen en dat ik niet begrijp, dit is ondenkbaar ! ». Ik heb geweigerd te tekenen. Een dame, een politieagente, zei me : « Deze documenten bevestigen u dat u het Belgisch territorium moet verlaten. »
« Maar omwille van welke redenen ? »
Er is geen enkele reden die hier vooropgesteld wordt, we vragen u enkiel om het Belgisch territorium te verlaten » ;
Tien minuten later zijn er twee politieagenten gekomen die me vroegen hen te volgen. Ik had enkel mijn rugzak, mijn computer en een kleine zak die ik aan de hand droeg. Ik ben in een soort appartement binnengekomen, rond 23h. Ze hebben me een kamer geopend, er waren acht bedden, en wanneer ze het licht aanstaken, heb ik gezien dat er twee
personen lagen te slapen. Dat centrum noemen ze INAD. Het is in de luchthaven gelegen. Het is in afwachting van terugdrijvingen dat ze mensen daar plaatsen.
Het was in elk geval een goede plaats, erg onstpannen, er was een salon en spelletje, maar juist voor ons, is er een raam en kan je de vliegtuigen zien die op het tarmac staan. Dus dat centrum, dat zegt je reeds dat je klaar bent om op een vliegtuig te zitten, terug naar
vanwaar je gekomen bent. Dus s’ochtends is er een document bij de sociaal assistent. Hij zegt me : « u hebt een document dat zegt dat u terugmoet naar Casablanca, in
Marokko ». Ik zei : « ik ben congolees, ik kom van Kinshasa, ik heb de vlucht van Royal Air Maroc genomen, met tussenlanding in Casablanca, maar ik zie niet in waarom ik terug naar Marokko moet!”
Ik heb andere personen gezien, uiteindelijk waren we met 13. Er zijn er enkele die het hebben getekend, dat wil zeggen dat ze direct ingeboekt worden voor een terugvlucht. Ik heb mensen zien vertrekken, maar ik, ik had niet getekend, en ik bleef daar.
Men kan slechts 7 dagen blijven in het INAD centrum. Na zeven dagen wordt je toegewezen aan een ander centrum.
De zevende dag, ben ik overgeplaatst naar het centrum 127Bis, een centrum voor sans-papiers. Kun je je inbeelden, ik ben naar een centrum voor mensen zonder papieren gebracht terwijl ik al mijn papieren had !
Ik ben er gebleven van de 15e tot de 29e. Dus ik ben in totaal 20 dagen opgesloten gebleven.
Wat is het motief dat werd ingeroepen ? De eerste keer, was er geen motief. De tweede keer, zeiden ze me dat mijn Uitstel van de universiteit frauduleus was. De derde keer heb ik een ander bericht gehad, dat mijn motieven niet duidelijk waren. En de vierde keer was ik een gevaarlijk persoon (Lacht). Ik zie niet waarin ik gevaarlijk was.
Twee maal heeft mijn advocaat een verzoek ingediend, twee maal heeft de Dienst VreemdelingenZaken het verworpen. We zijn naar het justitiepaleis geweest de 25e. Ze hebben me handboeien aangedaan, net alsof ik gestolen had. Ik ben in een cel opgesloten
geweest van 7u30 tot 14u30 ?
Het was een verschrikkelijke plaats. Ikzelf ben advocaat, dus het is de
eerste keer dat ik opgepakt werd en dat ik mij in dergelijke omstandigheden bevond. Om 14u30 kwam men me halen, men nam me mee naar de rechtzaal. Van zodra ik binnenkwam, zei de rechter me : « bent u meneer M ? Ik bevestigde. Goed, er is nu een vertaler die u de beslissing die werd genomen zal mededelen”.
Maar ? Dat is nooit gezien ! welke beslissing ? De rechter praatte frans, het was een dame. Ze zei me date en tolk het me ging zeggen.
Maar ze kon het me zelf zeggen wat ze beslist had !
Men zei me : « het openbaar ministerie heeft ten uwen laste een beslissing tot vasthouding afgeleverd. Het is aan uw advocaat om een andere procedure op te starten . »
Dat was een mooi poppenspel, nog nooit vertoond ! Het was mijn advocaat die de procedure voor de rechters begonnen was, dus ze moesten die dag zetelen over de procedure die mijn advocaat begonnen was ! Dat is niet gebeurd. Het was arbitrair, een puinhoop!
Ik ben drie keer naar de luchthaven gebracht om uitgewezen te worden.
De eerste keer heb ik geweigerd, ik ben terug naar het centrum gebracht.
Van zodra ik een tweede keer binnenkwam, hebben ze me een uitwijzingsbevel gegeven, ik ben terug naar de luchthaven gebracht, waar ik opnieuw weigerde. Een derde keer, nadat ik voor de rechtbank kwam, hebben ze me naar de luchthaven gebracht. Ik heb opnieuw geweigerd en ze hebben me teruggebracht. Ik heb een ander uitwijzingsbevel voor
volgende dinsdag. Het was dus de vierde keer, deze keer met militaire escorte. Ze zeggen me dat ik deze keer zal geboeid worden en tegen mijn wil op het vliegtuig zal gezet worden.
Tenslotte, op de universiteit, zijn enkele studenten samen met mijn vrouw naar de rector gegaan. De pers is tussengekomen in de affaire en ik denk dat de publieke opinie wakkergeschud werd en dat uiteindelijk de
Dienst VreemdelingenZaken beslist heeft om me vrij te laten.
Voor mij was het de eerste keer dat ik van mijn vrijheid beroofd werd.
Het is erg hard om van je vrijheid beroofd te worden. Wij hebben de mogelijkeid om die mensen in de gevangenis te verdedigen, maar we weten niet wat het voorstelt om vast te zitten.
U zou er niet moeten zijn !, « het is de vernedering, in feite, psychologisch dus… Het is een aframmeling.. Ik kanhet niet uitleggen, maar het maakt je opstandig.
In het kader van onze studies, zegt men in het algemeen dat de gevangenis criminogeen is (criminaliteit voortbrengt). Het is onmenselijk, onterend in feite. En men moet zoveel mogelijk proberen te vermijden dat mensen opgesloten zijn.
In het gesloten centrum, ik herhaal het, is het onmenselijk en onterend.
Het is een schending van de mensenrechten !
