Op basis van meerdere getuigenissen zijn we zeer bezorgd over de behandeling in de Belgische gesloten centra en over het geweld dat de gevangenen ondergaan bij hun uitzettingspogingen.
“Martelingen en terreur”, zeggen de gevangenen
Aan de telefoon vragen de gedetineerden expliciet anoniem te blijven. “Schrijf niet alles wat ik vertel, want dan zullen ze weten van wie dat het komt.” Ze zijn bang dat hun getuigenis hen zou kunnen schaden. Ze zeggen dat het zeer riskant is om ons te bellen: “Ik zal proberen te vertellen, maar het zal gevaarlijk zijn voor mij.”
Sommige mensen in de centra zijn betrokken bij de strijd voor de vrijheid van beweging, ze waren daarvoor al in strijd in hun land van herkomst of in een transitland en moeten daarom “tegen elke prijs” uitgezet worden, aldus een vertegenwoordiger van de Dienst Vreemdelingenzaken.
Ze voelen zich gemuilkorfd en kunnen zich niet verzetten tegen deze daden!
Isoleermaatregelen zijn dagelijkse kost. Gespierde politie-invallen in het centrum zijn heel frequent bij hongerstakingen of andere protestacties die “de openbare orde” in het centrum verstoren.
Er zijn getuigenissen over het ontkleden van sommige gevangenen, soms van iedereen in eenzelfde vleugel van het centrum! Racistische uitlatingen zijn ontelbaar. Medische zorg is vrijwel afwezig.
In de beveiligde vleugel van Vottem worden de “turbulente of “gevaarlijke” individuen geïsoleerd. Het regime wordt door de directie geval per geval opgelegd. Een man zit al meer dan een maand volledig geïsoleerd in een geluidsdichte cel. Hij ziet niemand (behalve “éducateurs” (begeleiders) die hij “indicateurs” (verklikkers) noemt), hij hoort niets en heeft geen contact met andere gevangenen.
http://www.gettingthevoiceout.org/het-grote-banditisme-in-het-detentiecentrum-van-vottem/
Het gesjoemel van de Dienst van Vreemdelingenzaken:
Verschillende mensen vertellen ons dat de Dienst Vreemdelingenzaken een enorme druk legt op de ambassades om “laissez passer” (tijdelijk reisdocument) te verkrijgen die nodig zijn om mensen te kunnen uitzetten. En als de ambassade niet wil meewerken, komt Dienst Vreemdelingenzaken soms naar het centrum om de gevangene te intimideren en om hem een deal voor te stellen opdat hij een document tekent waarbij hij de toelating tot zijn uitzetting zelf ondertekent.
“Je moet al behoorlijk zelfzeker zijn om tegenover Dienst Vreemdelingenzaken vergezeld van hun flikken neen te kunnen zeggen!” zegt een gevangene. “Maar we weten wat onze rechten zijn, wij zijn niet idioot.”
Een andere manier van werken: de gedetineerde wordt naar Dienst Vreemdelingenzaken gebracht en er wordt hem een zogenaamde vertegenwoordiger van hun ambassade voorgesteld om druk uit te oefenen. Een telefoontje aan die ambassade volstaat om aan te tonen dat de ambassade zich nooit verplaatst en dat ze eventueel een laissez passer geven als de persoon tot in hun kantoor wordt gebracht.
“Deze zoektocht naar een laissez passer is een obsessie vanwege Dienst Vreemdelingenzaken,” zeggen sommige gevangenen.
Gedwongen uitzettingen gebeuren dagelijks en zijn zeer, zeer gewelddadig. Soms komen ze terug van het vliegveld in zeer ernstige toestand!
De strijd in de centra
Na diverse contacten in de centra stuurden de gevangenen ons deze berichten:
Ze protesteren tegen
-hun opsluiting
-het racisme in de centra
-de machiavellistische beslissingen van Dienst Vreemdelingenzaken
-de psychologische en fysieke martelingen in de centra en tijdens de deportaties …
Ze eisen
-Vrijheid van beweging
-Terugkeer van de kapitalen naar het land van herkomst
-Menselijkheid
-Respect voor de mensenrechten
-Een stop aan de uitzettingen die (voor sommigen) de weg naar het slachthuis betekent
En ze doen een oproep aan
de bezoekers van de gesloten centra
de verenigingen
de ambassades
de advocaten
en allen
om “Niet te zwijgen over wat je hoort, wat je ziet! Niet samen te werken met dit beleid zonder naam!
En niet te vergeten “Zwijgen is toestemmen!”
Geconfronteerd met het Europese en Belgische ” migratiebeleid” en de huidige racistische uitspraken van sommige politici, wordt gewelddadig gedrag aangemoedigd en blijft het onbestraft voor mensen die de macht hebben of denken te hebben: cypiers, politie, sommige instanties die beslissingen nemen in verband met asiel en migratie…
De terugkeer van de kinderen in de gesloten centra
In de komende weken zullen sommige verenigingen of media wakker worden in verband met de opsluiting van kinderen na verklaringen van de nieuwe minister van asiel en migratie Theo Francken (N-VA) over het opnieuw opsluiten van families met kinderen in het gesloten centrum 127bis in Steenokkerzeel in afwachting van hun uitzetting! “Een stap terug,” zeggen sommigen.
Maar het is vooral een nieuw bewijs dat de hervormingen en humanisering van de gesloten centra onzin blijft. Dit leidt slechts tot een gedeeltelijke en onbevredigende overwinning. Andere opgeslotenen, minder “fotogeniek” op de humanitaire kaart, zullen in de steek gelaten worden. Volgens het principe “verdeel en heers” zou het meer aanvaardbaar zijn om in een detentiecentrum opgesloten te worden wanneer je 18 jaar en één dag bent? Laten we ons niet vangen door een langzame maar zekere afbrokkeling van de vrijheden, en slechts een gedeeltelijke strijd aanvatten.
Geen kinderen EN geen volwassenen in de hel van de opsluiting!
Vernietiging van de detentiecentra!
Ook nog dit – Azerbedjan: vakantiecentrum in Vottem
Een delegatie van Azerbedjan in het gesloten centrum van Vottem: De directie heeft haar best gedaan: De gevangenen hadden mooie nieuwe kleren aan en ze mochten vrij rondwandelen in het centrum terwijl de delegatie op bezoek was! Het centrum zag er uit als een echt vakantiecentrum.
