05/08/2017
Theo Francken heeft twee landen ontdekt die hij nog niet kende: Soedan en Somalië
Al bijna een jaar slapen migranten, hoofdzakelijk Soedanezen en Erithreërs, in het Maximilien Park in Brussel. Verenigingen en vrijwilligers proberen hen te voorzien in basisbehoeften, maaltijden en slaapzakken sinds hun aankomst.
Politiek en NGO’s maken voorstellen omtrent accommodaties, “sorteercentra” of “vooropvang” , die meer op “hotspots” kampementen lijken dan op accommodaties.
Francken kondigt “arrestaties en terugsturen naar land van herkomst” aan
Geconfronteerd met de concentratie van migranten in het park, werden chaos en intimidatie georganiseerd door de gemeentelijke en federale politie. Dit werd gevolgd door herhaaldelijke raids in de vroege ochtend van soms 100 mensen, vergezeld van diefstal van waardevolle goederen (GSM, enz. ..). Nadien intimidatie / verbod om maaltijden te serveren. Dan weer verspreiding en arrestaties van de meest weerspannigen met niet te vergeten elke keer confiscaties van hun eigendom. Ook was er de bezetting van het park door de politie overdag, om migranten te voorkomen terug te keren.
Door de druk en de onderhandelingen zijn deze raids en politie-optredens in de afgelopen weken minder frequent geworden.
Dit betekent echter niet dat Francken zijn belofte om “ze allemaal in gesloten centra te plaatsen en terug te sturen naar hun land van herkomst” niet langer op de agenda staat.
We hebben ontdekt dat de voorbije weken tussen 20 en 30 mensen, hoofdzakelijk van Soedanese afkomst, onder wie 2 vrouwen, gearresteerd werden rond treinstations en dat ze geplaatst werden in gesloten centra. Sommige zijn er al enkele weken, anderen zijn net toegekomen.
In plaats van zichtbare acties uit te voeren, heeft de Dienst Vreemdelingenzaken een meer discrete methode opgenomen, waarbij ze mensen rond trein stations en in de publieke ruimte arresteren, wanneer ze geïsoleerd zijn en onttrokken aan het zicht van ooggetuigen.
Men dient te weten dat tijdens controles gezocht wordt naar bepaalde nationaliteiten en deze in gesloten instellingen geplaatst worden om gedeporteerd te worden. De nationaliteiten zijn gekozen op basis van afgesloten akkoorden of spanningen tussen België en de desbetreffende landen, de nationaliteiten die zich op ons grondgebied bevinden, of op basis van Francken zijn gemoedstoestand.
Zodoende kwijnen Algerijnen al maanden in onze cellen omdat de staatssecretaris tevergeefs een terugkeerakkoord met Algerije probeert te bemachtigen.
Zodoende worden Congolezen vastgehouden en soms gedeporteerd (veel tegenstanders van het huidige regime), hoogstwaarschijnlijk volgens een “geheim akkoord” met Kabila’s regime.
Zodoende worden veel Kameroeners gearresteerd en gedeporteerd volgens de onlangs getekende overeenkomst met Kameroen. Velen onder hen worden bij hun aankomst in Kameroun gearresteerd in Kameroen omdat ze het land verlieten om asiel aan te vragen in Europa.
En zodoende richt de Dienst Vreemdelingenzaken zich, verraderlijk en uit het zicht van ooggetuigen, op Soedanezen en Somaliërs om hen te arresteren, op te sluiten en te deporteren.
Sommige opgeslotenen vallen onder het Dublin-akkoord en horen teruggestuurd te worden naar het land waar hun vingerafdruk geregistreerd werd, veelal Italië; een land dat het moeilijk heeft met het hoge aantal asielaanvragen. Ze zullen op straat terechtkomen, en wanneer het asiel wordt afgekeurd, teruggestuurd worden naar Soedan aangezien Italië een terugkeerakkoord heeft met Soedan. Ondertussen zijn er in verschillende landen (Duitsland, Frankrijk, enz) bewegingen en demonstraties opgericht door burgers en sans-papiers.
De meeste opgeslotenen die de voorbije weken gearresteerd werden, weigeren om asiel aan te vragen in België: “Ze zeggen dat wij asiel moeten aanvragen maar ik wil geen asiel aanvragen in dit centrum, het is te ingewikkeld. Dus legden ze mij uit dat ze een laisser-passez zouden aanvragen, maar ik weet dat dit document moeilijk te bemachtigen is. Daarom vraag ik momenteel geen asiel aan. Ze zullen mijn verblijf elke twee maanden verlengen.”
“Geen enkele mens uit Soedan die hier zit, wil asiel aanvragen. Het leven in Engeland is beter, hier is het de hel. Zelfs als je documenten hebt zit de politie steeds achter je aan.”
Het gesloten centrum weigert sommigen een advocaat toe te wijzen: “Je krijgt nog geen advocaat, eerst moet je een vertaler vinden.”
Zoals gewoonlijk hebben de Dienst Vreemdelingenzaken en de staatssecretaris maar één antwoord voor deze reizigers: intimidatie en repressie!
Sommigen worden teruggestuurd naar het Europese land waar hun vingerafdruk geregistreerd werd (Dublin-akkoord) en vervolgen van daar hun migratieroute naar hun gekozen land. Anderen zullen maanden verblijven in onze gesloten centra met het label “Dublin België” en zullen gedwongen worden om asiel aan te vragen in België indien ze hun vrijheid willen herwinnen, ookal hadden ze België niet uitgekozen.
We kunnen dit niet toestaan. Deze migranten hebben duizenden kilometers gereisd op zoek naar een betere toekomst, hun migratieroute liep langs Brussel maar Niet om opgesloten te worden en in een administratieve val te geraken, gebouwd door Europa om “vreemdelingen” te beletten om te reizen.
ACTIES!!!!!!!??????
STOP DUBLIN, STOP DEPORTATIE
