8 maart 2012 – Getuigenis van een jong meisje opgesloten in 127bis die hulpeloos toekeek naar de collectieve uitzetting naar Congo
Beluister het interview (FR) :
[audio:http://www.gettingthevoiceout.org/wordpress/wp-content/uploads/2012/03/Ce-nest-pas-logique-de-traiter-les-gens-de-cette-facon.mp3|titles=Ce n’est pas logique de traiter les gens de cette facon]Vertel. Wat gebeurde dinsdag toen alle Congolezen gedeporteerd werden. Wat zag je?
Door het raam zagen we ze één voor één voorbijkomen, gehandboeid. Minstens achttien personen. De negentiende persoon droeg een wit onderhemd en losse broek. Er was bloed op zijn onderhemd. Aan zijn gezicht en zijn mond te zien leek het alsof hij geslagen was en daarom bloedde.
Volgens twee jongens, die hem zagen, was hij gewond aan het hoofd. Dat kon je zien aan zijn wit onderhemd.
De anderen vertrokken stil, op een gewone manier. Hij had een losse broek, hij had niet eens een riem. Daarnaast was het ook raar dat al de anderen in dezelfde bus gingen, maar dat hij alleen in een politiebusje ging en er waren veel politiemensen.
Voor hem alleen of ook voor de anderen?
Hij was alleen in het busje, maar in feite gingen twee mensen in het busje: hijzelf en een meisje. De rest gingen naar de andere bus.
Wanneer je dit zag, schockeerde dit je?
Ik was geschokt om te zien hoe mensen werden weggevoerd als vee.
Nadien zijn ze vertrokken met de bus en de politiebusjes?
Ja, het waren grote bussen, zoals de stadsbussen. Aan de andere kant van de straat waren er minstens vijf politiebusjes. Voor negentien personen, alsof het criminelen zijn. Het is niet logisch dat ze mensen zo behandelen. We zijn geen criminelen.
Hoe is het op dit moment in het detentiecentrum?
Het is rustig, maar we zijn allemaal een beetje getraumatiseerd. Sinds die dag voel ik me ziek en krijg ik stress elke keer als ik ga slapen. Ik beeld me in dat het met mij kan gebeuren.
Je kan op een nacht in slaap vallen en dan komen ze je handboeien en brengen je weg. Het is schokerend. Je bent bij iemand en dan roepen ze jou. De assistent roept dat ze met je wil praten en zo isoleren ze je. Kan je je inbeelden hoe we eraan toe zijn, onder de angst om weggebracht te worden, geisoleerd te worden voor 24 uur en dan te horen dat je vlucht de dag nadien is?
Je komt en neemt een persoon apart en je brengt haar niet terug, maar gehandboeid, omringd door politieagenten. Al de politiebusjes die je volgen, net alsof je zomaar zou verdwijnen. Het is schandalig. Niemand weet wat er morgen komt.
Deze mensen waren geen vechters. Ze hebben niet eens deelgenomen aan de rellen in Matonge, maar ze moeten de schuld ervoor dragen. Zij dragen de gevolgen voor hen die deel uitmaakten van de rellen en nu vrij rond lopen. Het is erg om daarvan bewust te zijn.
