Vandaag is het precies 27 jaar geleden dat op 22 september 1998, Semira Adamu werd vermoord door Belgische rijkswachters. De 20-jarige vrouw, activiste en verzetsstrijdster zonder papieren, onderging toen haar zesde poging tot uitzetting.
Semira werd door negen witte politieagenten naar het vliegtuig begeleid en met een kussen verstikt terwijl ze haar lied van verzet zong. Haar voeten en handen waren vastgebonden. Semira werd meer dan 10 minuten met haar hoofd onder een kussen gehouden, stopte met ademen en raakte in een coma. Enkele uren later overleed ze.
Semira was naar België gekomen om te ontsnappen aan een gedwongen huwelijk in Nigeria. Bij aankomst in België werd ze gearresteerd en overgebracht naar een gesloten centrum, waar haar asielaanvraag werd afgewezen. Voor haar dood had ze al vijf pogingen tot uitzetting doorstaan, waarbij ze telkens politiegeweld had ondergaan.
De ‘kussentechniek’ was een dwangtechniek die toen legaal was en duidelijk werd beschreven in de instructiedocumenten van de politie. Deze techniek werd aangemoedigd door het ministerie van Binnenlandse Zaken om ‘rebelse uitgezettenen’ onder controle te houden. Sinds de dood van Semira is de kussentechniek officieel verboden. Maar in de praktijk gaat het politiegeweld bij uitzettingen gewoon door: alle middelen worden gebruikt om de uitgezette persoon die zich verzet het zwijgen op te leggen.
Sindsdien is Semira een symbool geworden van verzet in gesloten centra, voor alle mensen die met uitzetting worden bedreigd en voor alle mensen buiten die zich tegen deze dodelijke praktijk verzetten.
Ook al zijn het rijkswachters die Semira hebben gedood, is de Belgische staat verantwoordelijk. De Belgische staat die mensen hun verblijfsvergunning ontneemt, die hun papieren ontneemt. De Belgische staat die toestaat en eist dat mensen die hij als “ongewenst” beschouwt op het grondgebied, koste wat het kost worden uitgezet.
Semira, we vergeten je niet. We vergeven ze niet.
Einde aan de grenzen, de staat en de politie.
Vrijheid voor iedereen.
