Na een lange tijd van inactiviteit vanwege onze kant, bij gebrek aan kandidaten voor om naar de bewoners van de centra te luisteren, gaan we terug van start (met twee ….. we verwelkomen dus ook andere kandidaten!)
De eerste indrukken sindsdien: Veel overplaatsingen. Verscheidene gevangenen worden voortdurend van het ene centrum naar het andere verplaatst omdat zij “het gemeenschapsleven in de centra zouden verstoren”. Zij die zich verzetten dus. Een van hen werd zeer zwaar in elkaar geslagen door de gevangenisbewakers in het gesloten centrum van Brugge net voor zijn transfer.
– Een gevangene wacht al bijna acht maanden in de gesloten centra op een DNA-test die moet bevestigen dat zijn zoon, die in België verblijft, wel degelijk zijn zoon is. Hij is zelf al 5 jaar in België. Hij pleegde een misdaad en over zijn straf werd beslist in de rechtbank, maar er werd besloten hem de dubbele straf toe te kennen, voet bij stuk te houden en hem blijven vast te houden.
– Een man die al 16 jaar in België verblijft werd drie weken geleden gearresteerd. Nogmaals vanwege zijn gerechtelijk verleden! Hij heeft ook drie kinderen hier en moet dat bewijzen om niet het land te worden uitgezet! Hij weigert gescheiden te worden van zijn kinderen.
– Een jongen van 17 jaar is opgesloten in het gesloten centrum 127bis. De medegevangenen vinden dit onaanvaardbaar. De autoriteiten die instaan voor de rechten van het kind worden gewaarschuwd, maar zwijgen. De jongen wacht op een bot-onderzoek om zijn leeftijd vast te stellen, wat een geschatte leeftijd zal opleveren met een foutmarge van 2 jaar. Als het bot-onderzoek onthult dat hij bijvoorbeeld tussen 17 en 19 jaar zou zijn, zal hij meerderjarig worden verklaard!
– Een man is volgens zijn medegevangenen sinds 24 augustus in hongerstaking in centrum 127bis. Hij werd op 01/09/2015 meegenomen naar de luchthaven voor een vlucht naar Marseille. Hij weigerde, werd in de cel gestoken en vervolgens teruggebracht naar 127 bis.
De gevangenen in 127bis vinden het onaanvaardbaar dat sommigen van hun medegevangenen psychiatrische patiënten zijn en daar “niet op hun plaats zitten”, dat ze in een echte gevangenis zitten en dat ze verontwaardigd zijn door de opsluiting van een kind.
