Een tiental dagen geleden meldden verschillende gedetineerden een collectieve deportatie naar de DRC. In de daaropvolgende dagen was het contact met deze mensen zeer beperkt en de telephoons schakelen meteen over naar voicemail
De maatschappelijke werkers, ook wel ” terugkeerbegeleiders ” genoemd, moedigen de gedetineerden steeds meer aan om vrijwillig terug te keren. Na verschillende maanden, geven sommige mensen het op en aanvaarden een deportatie.
Met het oog op de Suikerfees, worden gedetineerden die aan het Suikerfeest doen samengebracht in dezelfde vleugels van de gesloten centra. Ze hebben recht op een micronde en een koelkast.
Sommige mensen die al maanden in detentie zitten, verklaren dat er veel deportaties zijn : “3 personen werden vandaag naar het bureau geroepen, daarna hebben we ze nooit meer gezien. De veiligheid komt hun kast leeghalen en ze komen niet meer terug. Dus we begrijpen dat ze op de luchthaven zijn. “
In Merksplas leidde de verdwijning van een biljartbal tot een naaktefouille van de gedetineerden: “Er was een biljartbal verdwenen: vanmorgen zijn alle kasten doorzocht en we werden naakt gefouilleerd. ze verbieden ons nog biljart te spelen.
In het centrum Merkplas hebben de gedetineerden 3 kleine katten in huis genomen die ze voeden en zeggen dat het katten zonder papieren zijn.
Veel gedetineerden lijden aan ernstige psychische problemen en krijgen niet voldoende zorg: “Er zijn hier geesteszieken: ze horen hier niet thuis, ze moeten behandeld worden, sommigen praten tegen zichzelf, sommigen huilen de hele tijd; ze hebben zorg nodig, ze zijn erg slecht”.
Eén persoon meldt dat hij 48 uur in cachot heeft gezeten, omdat hij als “leider” wordt beschouwd: “Het is onwaardig, opgesloten als honden, als een tijger in een kooi”.
