Gebrek aan telefoons in gesloten centrum Brugge
Sinds enkele weken krijgen de gedetineerden in Brugge zelden een simkaart en geen telefoon. Een twintigtal gedetineerden in verschillende vleugels van het centrum waarmee we contact hebben, zouden in deze situatie verkeren. Na aandringen bij de directie hebben velen eindelijk een simkaart gekregen, maar geen telefoon. Sommige gedetineerden zijn gedwongen om één telefoon en één SIM-kaart te delen. Degenen die een SIM-kaart hebben gekregen, moeten deze af en toe in andermans telefoon stoppen om te kunnen bellen. Het management vertelt hen dat de voorraad telefoons op is.
- “We vechten om toegang tot een telefoon te krijgen. Het is echt moeilijk. Hoe verwacht je dat we advocaten, vrienden, familie bellen… Ik ben in verschillende centra geweest, maar dit is ongehoord! Het is een schande.”
Een telefoon en een SIM-kaart zijn essentieel voor mensen in detentie, omdat de telefoon het enige contactmiddel met de buitenwereld is. Het centrum is wettelijk verplicht om hen van een SIM-kaart te voorzien, maar gevangenen moeten hun eigen telefoon kopen. Getting the Voice Out stuurde 5 telefoons naar een van de vleugels om hen te helpen; ze hebben ze ontvangen en zullen ze delen.
___________________________________________________________________________________Repressie in het gesloten centrum van Merksplas
Een gevangene die opgesloten zat in Merksplas vertelde ons over de totaal disproportionele reactie van het personeel van het centrum toen hij gewoon om een extra portie rijst vroeg tijdens zijn maaltijd. Hierdoor belandde hij in eenzame opsluiting.
- “Ze stoppen mensen in een isoleercel voor rijst. Ze stoppen mensen in een isoleercel omdat ze om medische hulp vroegen. Het is hartje winter, er is geen verwarming in de kamers. Waar zijn we nu? Het moet publiekelijk worden gemaakt, mensen moeten het weten. We zijn hier met stomheid geslagen. We worden mishandeld als vee in het midden van Europa. Jullie [Europeanen] reizen overal heen en zeggen “mensenrechten, mensenrechten”. Waar zijn de mensenrechten? Brussel besluit om mensen te vermoorden. Iedereen moet weten wat hier aan de hand is.”
____________________________________________________________________________________
Collectieve uitzetting naar Guinee geannuleerd dankzij mobilisatie
Een collectieve vlucht naar Guinee was gepland voor dinsdag 19 december. Om zich tegen de uitzetting te verzetten, mobiliseerden leden van de Guinese diaspora en medestanders zich en demonstreerden voor de ambassade van Guinee om druk uit te oefenen op de ambassade om de toegangspassen niet af te geven, zodat de uitzetting niet kon plaatsvinden. Tijdens de demonstratie, na gesprekken met leden van de ambassade, hoorden we dat de passen oorspronkelijk rechtstreeks bij Guinee waren aangevraagd. Uiteindelijk kondigde de ambassade aan dat ze bezig was met een analyse van elke specifieke situatie en dat de collectieve uitzetting daarom niet op de geplande datum kon plaatsvinden.
Naar aanleiding van de media-aandacht voor deze situatie heeft de Guinese minister van Buitenlandse Zaken, Morissanda Kouyaté, die eerder had verklaard dat hij “de ongecontroleerde repatriëring van zijn onderdanen” niet langer zou aanvaarden, gereageerd door te verklaren dat “geconfronteerd met het specifieke geval van een chartervlucht die zich voorbereidt om Guinese onderdanen van België terug naar Guinee te sturen, ik de crisiscel van het ministerie van Buitenlandse Zaken heb geactiveerd”.
Wij zijn sterk gekant tegen het idee van een geval-per-geval-analyse en dus tegen het idee dat iemand onder dwang gerepatrieerd zou kunnen worden. De collectieve uitzetting die gepland was voor 19 december werd vermeden, maar de mobilisatie gaat door!
____________________________________________________________________________________
Samenvatting van de betoging tegen de gesloten centra
Na een oproep van verschillende groepen trokken 150 mensen op zaterdag 9 december 2023 naar Steenokkerzeel om te betogen voor de twee gesloten centra in de Brusselse regio, 127bis en Caricole. De betoging was een gelegenheid om de opsluiting, uitwijzing en criminalisering van mensen zonder papieren te veroordelen en om solidariteit te betuigen met de opgeslotenen door hun recht op vrij verkeer en vrije vestiging opnieuw te bevestigen. Aangekomen voor centrum 127bis zagen de demonstranten dat de gedetineerden naar andere vleugels waren verplaatst, uit het zicht en waar geen contact met ons mogelijk was. Een paar honderd meter verderop, voor het Caricole centrum, slaagden de demonstranten erin contact te maken met de gedetineerden vanuit de ramen van het gebouw.
- “In ieder geval, zien dat al deze mensen waren samengekomen om ons te steunen, zien dat we niet helemaal alleen zijn en dat mensen aan ons denken, verwarmt het hart.” zegt ons een man opgesloten in de Caricole.
Deze mobilisatie was een gelegenheid om de 30ste verjaardag van de wet op de detentie van mensen zonder papieren (wet van 9 mei 1993) te herdenken, evenals de 25ste verjaardag van de dood van Semira Adamu door politieagenten tijdens een uitzetting en de 5de verjaardag van de moord op de tweejarige Mawda, die door de politie werd gedood tijdens een achtervolging aan de grens. 2023 is ook het jaar van de dood van Tamazi Rasoian, die onder onduidelijke omstandigheden plaatsvond in het detentiecentrum Merksplas in februari. Er wordt nog steeds een fonds opgericht om de familie financieel te steunen in hun strijd voor waarheid en gerechtigheid.https://stuut.info/Recit-Manifestation-contre-les-centres-fermes-2986
___________________________________________________________________________________
Marteling in een gesloten centrum:
Een man die al meer dan een jaar in een gesloten centrum zit, zit al 10 maanden in totale isolatie. Hij ziet nooit iemand, behalve NGO’s die hem bezoeken. Zijn fysieke en mentale toestand verslechtert met de dag. “Het is net Guantanamo”, vertelt hij ons.
____________________________________________________________________________
Tweede sterfgeval in 2023 in gesloten centrum Merksplas
Op 25 december 2023 werd een man van in de veertig dood aangetroffen in een isolatiecel in het gesloten centrum van Merksplas. Een eerste gedetineerde deelde ons mee dat de betrokkene zich in blok 3 bevond en dat hij toen in isolatie werd geplaatst omdat hij medische behandeling zocht. Volgens een andere gedetineerde volgde zijn verzoek om medische verzorging op een afranseling door de politie. Een andere bron vertelde ons dat hij onder de Dublin-verordening viel en daarom deze week zou worden uitgezet naar Duitsland. Volgens zijn medegevangenen is deze tragedie duidelijk “het gevolg van de slechte omstandigheden” en de onmenselijke behandeling die ze krijgen. De volgende dag, 26 december, rond 10 uur ‘s ochtends, deelde de directie aan de gevangenen mee dat deze man was overleden, nadat hij zelfmoord had gepleegd door zichzelf op te hangen met zijn riem.
Op 26 december gingen enkele van zijn naaste medegevangenen een dag in hongerstaking, getekend door verdriet. Maar zoals altijd wanneer gevangenen zich verzetten, ongeacht de tragische omstandigheden die hen ertoe brachten, werden ze bedreigd met onderdrukking door het personeel.
Onze gedachten gaan uit naar het slachtoffer en onze solidariteit gaat uit naar zijn medegevangenen en dierbaren.
Volledig artikel:https://www.gettingthevoiceout.org/tweede-overlijden-van-2023-in-gesloten-centrum-merksplas/
____________________________________________________________________
Getuigenissen van politiegeweld op de luchthavens van Zaventem en Charleroi
We ontvangen regelmatig getuigenissen van politiegeweld tijdens pogingen tot gedwongen deportatie.
- “Ik werd naakt uitgekleed en gefouilleerd, geboeid en zwaar vastgebonden. Ik werd het vliegtuig in gedragen. […] Toen duwden ze me met mijn hoofd tussen mijn knieën en pakten twee agenten me bij mijn haar… Ik bleef schreeuwen. Dat ging 15 minuten door. Ik stikte. Toen hebben ze me 1 minuut rechtop gezet en toen weer ondersteboven. Ik dacht dat ik doodging […]”.
- “Terwijl ik daar zat, schreeuwde ik om hulp in het Frans en daarna in het Engels. Ze drukten mijn hoofd zo hard ze konden naar beneden en lieten me toen los net toen ik het bewustzijn begon te verliezen”.
We veroordelen deze schandelijke en afschuwelijke daden van overheidsfunctionarissen ten zeerste. Ze worden betaald om hun racistische en misselijkmakende daden uit te voeren tegen mensen in extreem kwetsbare situaties. En dat doen ze uit het zicht.
Volledig artikel:https://www.gettingthevoiceout.org/getuigenissen-van-politiegeweld-op-de-luchthavens-van-zaventem-en-charleroi/
_______________________________________________________________________
Steeds weer uiten gevangenen hun woede en verontwaardiging over het geweld van de gevangenisomgeving en de onrechtvaardigheid van hun situatie:
- “We worden niet goed behandeld. Het is echt moeilijk. We moeten iets doen. Waar zijn de mensenrechten? Iedereen wacht op zijn beurt.”
- “Omdat we niet in het systeem passen, worden we ontvoerd, opgesloten en als vuilnis buiten gegooid. Het is gewoon racisme. Ik verliet mijn land toen ik 15 was, daarheen gebracht door vrienden nadat mijn vader stierf. Ik werd door heel Europa meegesleurd. Ik moet naar de ambassade van mijn land om mezelf te identificeren, maar er is geen spoor van mij in mijn land. Wat gaan ze doen? Waarom houden ze ons vast? Omdat we zwart zijn? Voor hen zijn we uitschot. Laat me mijn leven leiden. Ik kan leven zonder deel uit te maken van het systeem. Dat is mijn recht.
We herhalen onze onvoorwaardelijke solidariteit met alle gevangenen en hun families.
#NoBorder
#VrijheidVoorAllen
