20 februari 2012 – Getuigenis van een man die na 5 maanden opsluiting vrijgelaten werd uit 127bis – hij had al een eerste keer een getuigenis afgelegdtoen hij nog in het centrum zat – Luister naar zijn eerste interview –
Hoeveel tijd bracht je door in het centrum?
Vijf maand.
Normaal gezien is de wettelijke periode twee maanden. Waarom vijf maanden?
Ik kwam aan in België op 29 augustus. Ze arresteerden me op de luchthaven. Vervolgens vroeg ik asiel aan en ze namen me mee naar een gesloten centrum. In september deden ze een poging om me uit te zetten naar de luchthaven. We vertrokken maar ik heb de eerste vlucht geweigerd. Ze veranderden me van centrum, naar Brugge. Daar zat ik nog een aantal maanden. Later namen me ze nog eens mee voor een tweede poging tot uitzetten naar de luchthaven. Op 20 november. De politie sloeg me en brak twee van mijn snijtanden.
Beluister het interview (FR) :
il-ma-donnecc81-un-coup-dans-la-nuque-et-ma-cassecc81-les-de
De mensen die je begeleidden waren zo gewelddadig?
Ja, zij.
Hebben ze je geschopt? Geslagen?
De eerste keer dat ze aan me begonnen trekken had ik schrik. Ik was onrustig, ik wist niet wat… De kaka liep uit mijn kleren. Ze zeiden me dat als ik tegenwerkte, ze me zouden behandelen als een beest. Toen begonnen de slagen: Ze hebben me een dubbele slag gegeven en ik ben op de grond gevallen. Ze bonden mijn voeten vast. Toen ik mijn handboeien weigerde, trapte één op mijn nek. Mijn mond raakte de grond en ik verloor twee snijtanden.
Hoeveel tijd ging erover voor ze je tanden terugplaatsten?
Twee weken.
Kan je daarvoor klacht indienen tegen de dienst vreemdelingenzaken?
Na drie dagen diende ik klacht in bij comité P. Na één maand antwoordde comité P dat mijn situatie een juridische straf is en dat zij onbevoegd zijn om te oordelen over deze zaak. Ze gaven het door aan het gerecht. De officier van justitie zal een uitspraak doen. Tot op vandaag heb ik geen nieuws meer gekregen.
Zijn er nog personen uit het centrum die geweld ondergingen tijdens hun uitzettingen?
Ja, een Congolees. Ook hij is aangevallen tijdens zijn uitzetting naar de luchthaven. Ze braken zijn nek. Toen hij terug in het centrum was, diende hij klacht in. Comité P is gekomen en hij is voor de rechter verschenen. Hij was niet overtuigd dus gaf het comité de zaak door aan het gerecht. Toen het gerecht de zitting organiseerde, hebben ze alles gedaan om hem uit te zetten. En die man is zo teruggekeerd….
Om te voorkomen dat hij zou getuigen. Zijn er nadien problemen geweest?
Ja. Met het kleintje’. Haar hebben ze aangevallen en zij is naar Congo gestuurd met een wonde aan haar rug.
Hoe is het leven in het centrum?
Het is echt een wereld apart. Ik kan het niet echt uitleggen. Ze behandelen ons als honden of schapen. Met instructies van “doe dit, doe dat”. Je bent met je laptop, je slaapt om 22u. Je mag niet naar beneden, je bent opgesloten. Het is 7u s’ochtends wanneer men je komt wekken. Je neemt ontbijt, je gaat een uur naar buiten. Na een uurtje buiten ga je terug naar binnen. Niemand gaat naar boven enkel om te gaan slapen om 22u. Als je naar boven gaat, dan neemt men je telefoon af en slaap je. Het is heel moeilijk.
Tijdens jouw verblijf daar, heb je veel personen zien uitzetten?
Ja echt heel veel mensen. Er zijn weinig kansen. Bijvoorbeeld als we met twintig zijn, worden er vrijgelaten en de meerderheid wordt teruggestuurd.
En weet je waarom je vrijgelaten bent dan?
Volgens mij ben ik vrijgelaten, omdat ze weten wat ze gedaan hebben, hoe ze me behandeld hebben en dat ze in de fout zijn gegaan. Misschien is het daarom dat ze me advies gegeven hebben om het grondgebied te verlaten. Want ze hebben het recht niet om me te slagen en om mijn twee snijtanden te breken. Volgens de mensenrechten mogen ze dit niet doen. Ik denk dat het daarom is dat ze me vrij gelaten hebben.
Dus in feite hebben ze je vrijgelaten uit het centrum, maar je hebt geen verblijfsvergunning hier. Je hebt het bevel om het grondgebied te verlaten en als je niet weggaat, dan ben je zonder papieren.
Ja.
En gaat het?
Het gaat niet, het gaat niet. Hoe kan je leven zonder papieren? Ik lijd dat ik hier ben. Ik kan niet gewoon worden aan de prothesen in mijn mond. De hoektanden die men heeft vastgemaakt, de ijzeren prothesen doen veel pijn. Ik kan niet doorbijten en ik kan geen vlees eten. Zelfs appelen lukt me niet. Ik heb soms waanzinaanvallen. Ik praat dan met mensen en hoor niet meer. Ik droom en als mensen me vragen “droom je?”, begrijp ik er niets van. Ik zeg hen: ” Ik droom niet, ik ben er!”
En dit was niet zo voor het centrum?
Dit was niet zo, neen.
Je bent direct van het vliegtuig in het centrum beland. Wat dacht je toen je het vliegtuig nam, voor het centrum? Dacht je dat je hier kon aankomen en asiel aanvragen?
Neen, dit was niet mijn bestemming. Ik ging naar Frankrijk. Toen ik hier aankwam, hebben ze me gearresteerd.
Maar wist je dat centra zoals deze bestonden en dat het mogelijk was dat men dit met je deed?
Neen, ik heb er zelfs niet aan gedacht. Ik wist niet dat het zo was. Ik dacht dat hier bij de blanken in Europa, het geciviliseerd was. Dat er mensenrechten waren. Als je hier aankomt, vraag je asiel, je bent op je gemak en ze doen onderzoeken. Zo dacht ik erover. Ik wist niet dat er gesloten centra waren. Dat zijn eigenlijk gevangenissen.
