Update 31/01/2021 “de verwikkelingen van de Dublin-akkoorden”
S wordt nog steeds vastgehouden in het gesloten centrum in BruggeDe
Dienst Vreemdelingenzaken schatte hem 18 jaar op basis van een
leeftijdsbepalingstest, een test met een foutmarge van 2 jaar en nog
steeds betwist door wetenschappers. S vertelt ons nog steeds dat hij 16 is…Hij
blijft uiterst fragiel en getraumatiseerd. Momenteel kan hij zich
overdag bij zijn medegevangenen voegen die hem steunen, maar we hoorden
dat hij opnieuw in afzondering wordt opgesloten. De maatschappelijk werker vertelde hem eerst dat hij naar Nederland zou worden gedeporteerd, daarna naar SpanjeIn feite heeft hij door heel Europa gereisd en heeft hij in verschillende landen zijn vingerafdrukken achtergelaten. Momenteel krijgt hij te horen dat hij naar de Algerijnse ambassade moet gaan, wat voor hem zeer beangstigend is. Geconfronteerd met deze onzekerheden, kan hij het niet meer aan en eist hij zijn vrijlating.
Een nieuwe illustratie van het gebrek aan menselijkheid van een administratie die, al te vaak in stilte, levens vernietigt. Een administratie die, eens te meer, enkel de wet toepast wanneer het op straffen, opsluiten en deporteren aankomt . Zelfs als dat betekent dat een minderjarige moet worden opgesloten.
Op 10 januari vertelde een gevangene van het gesloten centrum van Brugge ons dat hij tijdens een “wandeling” een jongeman had ontmoet die veel pijn had. Volgens hem is deze jongeman een kind. Hij is Algerijn en is geboren in 2006. Hij werd begin dit jaar in Oostende gearresteerd door de politie. Zonder papieren, noch Nederlands noch Frans sprekend en nadat hij op het politiebureau in opstand was gekomen, besloot een politieman hem volwassen te noemen en schreef hem willekeurig een leeftijd van 20 jaar toe. Bang, alleen en niet begrijpend wat hem overkwam, stemde hij toe in het ondertekenen van de documenten in het Nederlands die hem zonder vertaling werden voorgelegd. Een van deze documenten was een verklaring waarin hij – in het Nederlands – bevestigde dat hij in 2002 was geboren. De val was dichtgeklapt en de tiener werd door de DVZ overgebracht naar een gesloten centrum om daar als volwassene te worden vastgehouden.
Aangekomen in het centrum, reeds in grote psychologische nood, werd Sifo in medische isolatie geplaatst, met slechts 30 minuten frisse lucht per dag. Zijn telefoon wordt niet bij hem gelaten, en hij zal er alleen toegang toe hebben afhankelijk van de “goede wil” van de leiding van het centrum. Opgesloten in zijn cel, zonder contactpersonen, niet in staat om met het personeel te communiceren, volledig geïsoleerd ook al is hij al erg gestoord, zijn situatie verslechtert snel.
Onzichtbaar gemaakt door de administratie – die er altijd de voorkeur aan geeft te verbergen wat er in de centra gebeurt, en vooral wat er dagelijks aan geweld plaatsvindt – was er eens te meer de ontzette getuigenis van een medegevangene voor nodig om de schandalige situatie van Sifo aan het licht te brengen.
Wij hebben een advocaat, het Kinderrechtenkommissariaat en de kinderrechtenambtenaar op de hoogte gebracht, in de hoop dat Sifo’s recht op bescherming zo snel mogelijk wordt gerespecteerd, wat begint met zijn vrijlating. Maar dit zou wel eens niet voldoende kunnen zijn tegenover de halsstarrigheid, het racisme en de oneerlijkheid die kenmerkend zijn voor een administratie die alle menselijkheid lijkt te hebben verloren, een psychopathische administratie.
Op 14/01/2022 vernemen wij dat de directie van het centrum besloten heeft hem elk contact met de andere gedetineerden te verbieden en dat hij zijn telefoon niet meer opneemt!
Het is de hoogste tijd om de detentiecentra te sluiten en een einde te maken aan het oppakken en opsluiten van vrouwen, mannen en kinderen die alleen maar op legitieme wijze proberen hun leven te beteren.
