SANCTIES:
De detentie van illegale immigranten is de eerste en belangrijkste sanctie: “Je zijt illegaal, je plaats is in de gevangenis”. De straf wordt uitgebreid met andere sancties eigen aan een opsluiting: fysieke en psychologische mishandeling, chantage, cachot, en tenslotte, na enkele maanden van detentie, deportatie of vrijlating (in t’algemeen met een Bevel het grondgebied te verlaten)
De uitgezette geraakt in zijn land van bestemming, soms opnieuw opgesloten en dikwijls zonder middelen.
http://www.gettingthevoiceout.org/waarvoor-dient-de-liga-voor-de-mensenrechten/
“Eenmaal terug in het land van bestemming behandelden ze mij alsof ik een misdadiger was, iemand die gemoord had in Europa. Dat is vreselijk, gezien de manier waarop we hier expats ontvangen, met buitenlanders doen we niet wat ze daar aan het doen zijn.”
De vrijgelatene heeft al zijn bezettingen verloren (woning, werk……). Hij moet alles terug beginnen en zal dikwijls in de klandestiniteit verder moeten leven.
http://www.gettingthevoiceout.org/het-zijn-echte-gevangenissen/
“De mensen houden er geen rekening mee, want nu, beeld je in: ik heb drie maanden in een gesloten centrum gezeten. Ik ben mijn huis kwijtgespeeld, ik moet dus terug van nul beginnen. Ik leef op straat, het OCMW moet me begeleiden, dus het heeft tot niets geleid! Het is alsof men je een straf heeft gegeven!”
Zodra een persoon niet voldoet aan de eisen van de cypiers, kan het worden bestraft: weigeren te eten, een uitzetting weigeren, tijdens rellen, ziekte, of zelfmoordpoging.
http://www.gettingthevoiceout.org/waarvoor-dient-de-liga-voor-de-mensenrechten/
“We werden behandeld alsof we criminelen waren, we hadden niet eens het recht om ons uit te drukken. Ze deden alles wat in hun opkwam: ze staken ons in het cachot, en eerlijk gezegd, het cachot is onmenselijk.”
Deze sancties kunnen van een schorsing van de uitwisseling van correspondentie, van telefoongesprekken en bezoeken gaan tot isolatie, verplaatsing naar een andere gesloten centrum, bedreigingen van deportatie of uitzetting manu militari. In de praktijk en op basis van de verzamelde getuigenissen zijn de meest voorkomende sancties: isolatie, verplaatsing naar een andere gesloten centrum en onmiddellijke uitzetting.
“Om een solidariteitsbeweging te voorkomen: Uitzetting geheim gehouden!”
http://www.gettingthevoiceout.org/cinquieme-tentative-dexpulsion-dun-congolais-dans-le-plus-grand-secret/
“Solidariteit wordt zwaar betaald in de gevangenissen!”
Andere sancties zijn slagen en folteringen die in sommige centra dagelijks gebeuren:
http://www.gettingthevoiceout.org/hij-is-nog-niet-dood-als-je-dat-moet-weten/
“Daarna ben ik op bezoek bij mijn vriend geweest en toen ik binnen kwam rolden de tranen uit mijn ogen naar beneden : die was zo hard toegetakeld : van aan zijn hoofd tot aan zijn onderbenen was hij blauw-zwart. Hij kon niet staan of zitten en dat enkel voor het niet kunnen roken van een sigaret”
http://www.gettingthevoiceout.org/ze-doen-kalmeermiddelen-in-ons-eten/
“We waren gedurende een week in hongerstaking, vervolgens hebben ze de normale politie gehaald, de federale politie. Ze zijn binnengekomen met honden en traangas. Ze hebben ons geboeid en in de cel gezet, zoals kleine gevangenissen. Daar zijn we een week gebleven en dan hebben ze iedereen overgeplaatst.
– Was dit gewelddadig ?
Ja zeer gewelddadig. Ze hebben me vastgebonden. Ik had snijwonden in mijn hand. Ik heb slagen gekregen in mijn gezicht, ik was gewond. Ik had bloed in mijn oog. Maar zij trokken zich daar niets van aan. Ze zeiden het is niets. Je bent illegaal, je bent illegaal!”
Die gewelddaden worden volledig geheim gehouden en worden in geen enkele veslagen vermeld
http://www.gettingthevoiceout.org/hij-is-nog-niet-dood-als-je-dat-moet-weten/
“De dokter kwam erbij omdat hij niet meer kon opstaan en zei dat hij onmiddelijk naar ziekenhuis moest. De directeur en de cipiers antwoordden onmiddelijk « dat kunnen we niet toelaten dan weten ze het in de buitenwereld «
DE ISOLATIE:
Er zijn verschillende soorten van isolatie: “medische” isolatie, “gedifferentieerde” of “aangepaste” isolatie en “disciplinaire” isolatie. De onderscheid tussen deze verschillende maatregelen van isolatie is erg verwarrend. De cellen voor deze isolaties zijn identiek , ze worden door de gevangenen “le cachot” genoemd en de duur van de isolatie is in het reglement niet duidelijk vermeld en vaak arbitraire.
Geen enkele van de gevangenen zien een verschil tussen deze vormen van isolaties en allen spreken van “une mise au cachot”.
De “medische”isolatie lijkt in sommige centra een beetje meer gemedicaliseerd: een beetje meer confort, regelmatig aanwezigheid van personeel, maar altijd heel precair.
http://www.gettingthevoiceout.org/we-leven-hier-als-beesten-en-zelfmoordpoging/
“Hoe een gesloten centrum reageert op een zelfmoordpoging: Vorig weekend heeft hij in een wanhopige bui een groot aantal kalmeermiddelen genomen. Hij geraakte in coma, en werd enkele dagen in een medische isoleercel gezet. Eenmaal buiten levensgevaar werd hij in het “cachot” opgesloten gedurende 24 uur. Daar heeft hij zich met een vork aan hals en armen gemutileerd.”
http://www.gettingthevoiceout.org/als-ik-het-zie-zie-ik-de-dood/
“Er is een gehandicapte persoon hier bij ons. Hij heeft al 4 dagen niet gegeten. Vandaag hebben ze hem meegenomen naar de isoleercel. Ze hebben hem gezegd: “Jij blijft hier, je komt niet buiten met de anderen.” Zelfs het bidden mag hij niet met ons doen. Het is onmenselijk wat wij hier ondergaan.”
De “gedifferentieerde” of “geadapteerde” isolatie is gereserveerd voor de “isolatie van de bewoner die de veiligheid en de rust van de groep in gevaar brengt door zijn gedrag” en vaak gebruikt als uitbreiding van de disciplinaire isolemnt. Geen regel omringt dit type van isolatie en de duur van deze opsluiting wordt overgelaten aan de arbitraire keuze van bewakers of directeur van het centrum. ”
Deze isolatie cellen worden ook gebruikt om de groep mensen die zullen uitgezet worden te scheiden. In de meeste gevallen worden ze geplaatst op de vooravond van hun vertrek.
De disciplinaire isolatie is gebruikt bij interne conflicten, hongerstakingen, ziekte, oproer, “gebrek aan respect” tegenover cypiers, soldariteitsbewegingen…. Deze eenzame opsluiting mag normaal gesproken niet langer dan 24 uur duren maar mag worden verlengd tot 48 uur met toestemming van de directeur-generaal van het Ministerie van Buitenlandse Zaken (VD) en zijn niet toegelaten meer dan 5 dagen. Na 5 dagen, is dit isolement “disciplinaire” soms verlengd door een “gedifferentieerde” isolatie in dezelfde cel onder dezelfde voorwaarden, voor een onbepaalde periode naar keuze van bewakers of directeur van het centrum.
De “Cachots” zijn uitgerust met een matras op beton, een deken en een toilet. De gedetineerden worden beroofd van hun telefoon, hebben geen recht om buiten te gaan en hebben geen contact met de buitenwereld. De deur bevat meestal een klein venster om alle bewegingen van de gedetineerde te controleren. Sommigen vragen soms hulp gedurende uren zonder reakties van de cypiers. Het lijkt erop dat sommigen geen eten krijgen gedurende 24 uren , soms verschillende dagen.
Deze isolatiemaatregelen in al zijn vormen zijn DE maatregelen die dagelijks toegepast worden voor elke verdacht gedrag die door de cypiers als verzet geinterpreteerd wordt : hongerstaking, solidariteitsbewegingen, ziekte, wanhoopsdaden en zelfmoordpogingen . Het doel is om te onderdrukken en om ongewenste bewegingen van protest te voorkomen.
Deze opsluitingen, gevangenissen, “terugkeerwoningen” , psychiatrische ziekenhuizen maken inpliciet deel uit van praktijken opgezet door de staat om de totale macht te houden en alle protesten te beletten die de gevestigde orde zou kunnen bedreigen.
