Situatie in de gesloten centra – 21 september 2020 “Niemand is illegaal, ik ook niet.”

 
Algemene situatie:
 
Voortdurende onderdrukking en lijden. Talloze opsluitingen, zelfmoordpogingen en transfers naar andere centra. Ook veel extreem snelle deportaties naar landen in Oost-Europa. 
Voornamelijk Marokkanen en Algerijnen die momenteel enkele maanden, soms zelfs een jaar, in gesloten centra zitten!  
 
We horen veel over kwesties met betrekking tot het vaderschap. Met name het voorbeeld van een man die een geregistreerd kind heeft (met een geboorteakte) die een DNA-test moet ondergaan om zijn vaderschap aan te tonen na een beslissing van een rechter. Dit verzoek werd in eerste instantie door het centrum afgewezen.
 
Naast hun wil om vrij te zijn, eisen de retainees hun rechten op en vooral hun recht op gezondheid en rechtsbijstand, waarvan ze regelmatig beroofd worden. 
 
Covid-maatregelen zijn nog steeds van kracht. Er zijn maar heel weinig retainees in vergelijking met de beschikbare plaatsen en hun contacten zijn beperkt. Volgens verschillende getuigenissen worden het dragen van maskers en het nemen van afstandelijke maatregelen door het personeel zelden gerespecteerd. 
 
 
 
In Merksplas :
Sinds de uitbraak van Covid-19 wordt elke nieuwkomer automatisch geïnstalleerd in blok 5 dat de isolatie-eenheid is. Ze zitten alleen in een cel die er echt uitziet als een cachot zoals ze dat noemen. 
Er zijn twee Covid-tests gepland aan het begin en het einde van hun verblijf in blok 5. Na een week worden ze weer samengebracht met de andere gevangenen. 
Elke dag hebben de geïsoleerde geveangenen slechts recht op twee wandelingen van elk een uur, alleen in een kooi van 7m x 3m, met hekken zelfs boven hun hoofd. De kooien staan op één lijn en soms spreken ze met elkaar van de ene kooi naar de andere. 
 
In Merksplas zijn ze momenteel ongeveer 40 voor 146 plaatsen. Velen hebben al een straf uitgezeten in de gevangenis en staan nu onder het dubbele strafregime (https://www.gettingthevoiceout.org/dubbele-straf-of-verbanning-een-methode-van-racisme/) . Sommigen worden al bijna een jaar vastgehouden. Sommigen zijn bekende vaders van kinderen met Belgische nationaliteit. 
 
Een gastvrouw legt de situatie van een man uit in een getuigenis op 15 september. 
“Het lijkt erop dat hem werd verteld dat hij het einde van de quarantaine moest afwachten om een advocaat in te huren. Na die termijn kreeg hij te horen dat het te laat was, dat de 3 dagen waren verstreken. 
Ze gaven hem 5€ krediet voor zijn telefoon, maar ze weigerden hem het papier met mijn telefoonnummer te geven.
Hij bleef dus opgesloten voor de tijd van zijn quarantaine en bracht daarna een bepaalde tijd door met de anderen. Ze stuurden hem eergisteren terug naar Duitsland en hij kwam gisteren terug naar België”.
 
Zelfmoordpoging na ernstige racistische opmerkingen: 
“Een man die 7 maanden in een centrum werd vastgehouden nam veel medicijnen in de nacht van 18 september en gisteren ook, na zware racistische opmerkingen van een bewaker. Vanmorgen vonden ze hem bewusteloos en 5 bewakers droegen hem naar een opsluitingscel in blok 5”. 
 
Woorden van dedetineerden:
    
“Ik kostte je 200 euro per dag. Dit migratiebeleid is een echte business, het is ongelooflijk, ik heb je al 40.000 euro gekost!” 
 
 
“Ik wil geen documenten, ik wil leven! Niemand is illegaal, ik ook niet.”
 
 
“Ik ben altijd al illegaal geweest. Dat is hoe ik leef en het heeft me nooit verhinderd om te leven!” 
 
 
 
In de 127 bis:
Ze zijn rond de 20 voor 120 plaatsen. Veel isolaties en overdrachten zodra ze hun rechten opeisen, zelfs als ze dat op een beleefde manier doen. Maar het is complete rebellie als ze mishandeld worden: “Sorry, maar als ze arrogant tegen me zijn, kan ik dat ook zijn.” 
 
 
In Brugge:
Ze zijn ongeveer 12 voor 112 plaatsen. De verzoeken die we krijgen zijn vooral verzoeken om medische hulp. Voor de vrijheidsberoving die de staat hen oplegt, eisen ze hun recht op gezondheid op. 
 
 
In Holsbeek:
We hebben momenteel zeer weinig contacten met hen. Vorige maand waren het 4 vrouwen voor 60 plaatsen. 
Een jong Roemeens meisje, slechts 19 jaar oud, werd slechts een week na haar aankomst naar Roemenië gedeporteerd, hoewel al haar familie legaal in Frankrijk woont. 
 
 
 
NEE AAN GESLOTEN CENTRA !
NEE AAN DE UITZETTINGEN !
NOBORDERS !
Ce contenu a été publié dans Getuigenissen, Nieuws van de gesloten centra. Vous pouvez le mettre en favoris avec ce permalien.