Slaapzaal in Gesloten centrum Brugge
Getuigenis van een bezoekster
Over de toestanden in Brugge vertelden de jongens me dit: Hongerstaking gestart op 05/02/2019. Algemeen. Niet alleen door Soedanezen.
Ze protesteerden tegen:
– willekeur bij vrijlating (de ene meteen, ook al was die al 5x gearresteerd – de andere maanden opgesloten)
– het racisme van het bewakingspersoneel: geen respect tegenover zwarten, die agressief worden aangesproken (eerder: roepen)
– de levensomstandigheden (bv. slechts 1x per week mogen douchen)
– vele, langdurige opsluitingen in afzondering
Ze vertelden dat één van hen 5 dagen in afzondering werd opgesloten, nadat hij aan de directie om medicatie had gevraagd…
X weigerde naar boven te gaan. Daarop werd hij door vele (hij zegt een 20-tal) bewakers hardhandig aangepakt. Met het gezicht op de grond gedrukt;een bewaker duwde een voet op zijn hoofd. (Zijn linkeroog was nog wat opgezwollen). De handen op de rug gebonden. De voeten vastgebonden.Twee dagen isoleercel.
Eerder verloop van het protest
Vrijdag 1 februari : In het gesloten centrum van Brugge worden verschillende Soedanezen bij de sociaal assistent geroepen. Die zegt hen dat ze hun vingerafdrukken moeten geven en asiel aanvragen. Wie weigert wordt met geweld in een isoleercel geplaatst. Medegevangenen die het zien gebeuren zijn in shock…
Weekend 2-3 februari: Aankomst van nog meer Soedanese arrestanten in het centrum. Hun aantal groeit…
Dinsdag 5 februari: We vernemen dat ze in hongerstaking gaan, uit protest tegen willekeurige opsluiting en het geweld tegen gedetineerden.
Gevolg van deze actie: iedereen wordt in afzondering geplaatst (isoleercel).
Woensdag 6 februari: Geen communicatie met de jongens meer mogelijk. Ze zijn nog steeds in afzondering; hun telefoons in beslag genomen.
Advocaten vertellen ons dat sommigen naar het gesloten centrum van Merksplas zijn overgebracht. Dat is de gebruikelijke procedure bij een ‘opstand’ in de centra. Anderen zouden dan weer uit hun isoleercel bevrijd zijn. Maar duidelijke informatie is erg moeilijk te verkrijgen…
De directeur van het centrum zei hen dat er “een lijst met namen is (of zal worden) verstuurd naar de Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ)” en dat “als sommigen op die lijst zich niet gedeisd houden, dat hun beste dag niet zal zijn”.
In heel Europa en aan de grenzen breekt er geregeld protest uit onder de vluchtelingen/sans-papiers; in gesloten centra, opvangcentra en hotspots. Dagelijks komen migranten in opstand tegen hun opsluiting, tegen de levensomstandigheden in de centra, tegen het Europees migratiebeleid…
Ook in ons land komen gedetineerden regelmatig in opstand, vaak na gebruik van geweld door bewakers, of bij opvallend veel arrestaties van één specifieke nationaliteit.
Het antwoord van DVZ luidt hetzelfde als dat van de overheid op elke protestactie die ‘de openbare orde verstoort’: repressie. Repressie tegen burgers die opvangen, tegen werklozen, tegen activisten… Repressie om kritiek het zwijgen op te leggen. Elke vorm van protest wordt gecriminaliseerd.
Bij opstand in een gesloten centrum voor ‘illegalen’ doet men er alles aan om het protest in de kiem te smoren en om elke communicatie (onderling en met de buitenwereld) te beletten: bedreiging, afzondering, overdracht naar een ander centrum, uitwijzing…
Zoals bij protest van alle activisten, vervolgd door het gerecht, moeten we het protest van migranten in gesloten centra steunen, helpen, aanmoedigen, naar buiten brengen. Opdat ooit hun stem gehoord wordt.
SOLIDARITEIT
vorige post: http://www.gettingthevoiceout.org/opsluitingen-in-de-gesloten-centra-terugkeer-van-de-soedanezen/
