15/04/2016
Hij leefde meer dan 10 jaar bij ons. Hij klom op een kraan in 2000, daarna sprong hij uit wanhoop in het kanaal. Hij verbleef in het ziekenhuis wegens depressie. Hij werd aangehouden en naar een gesloten centrum gebracht. Bij zijn aankomst weigerde hij te eten uit protest tegen zijn opsluiting. Niemand was ervan op de hoogte. Na 36 dagen hongerstaking kwam hij VRIJ!
Hij moest naar Marokko uitgezet worden. Zijn vrouw kwam naar het centrum met hun baby van 10 dagen oud. Zij verliet het centrum en liet de baby achter in de armen van de vader, en zei “als hij moet vertrekken, vertrekt zijn zoon met hem”. Paniek en algemene vergadering van de directie van het centrum. De moeder komt terug. Na overleg en (valse) beloftes verlaat de mama het centrum met de baby. ‘s Anderendaags wordt de papa uitgezet.
“Ik wil wel vertrekken, maar niet onder dwang.”
“De Belgen moeten weten wat hier gebeurt: een vrouw werd onder dwang uit het centrum verwijderd: ze riep en verzette zich. Tien “veiligheidsagenten” overmeesterden haar en zette haar in de bestelwagen om haar naar de luchthaven te brengen. Wij zijn allemaal gechoqueerd.”
“Ik heb de Middellandse Zee overgestoken in een bootje vanuit Marokko naar Spanje. We waren met z’n dertigen. Ik heb me in Spanje geïnstalleerd waar ik me aanpaste. Ik kwam naar België om een vriend te zien en ik werd aangehouden. Ik ben in een gevangenis (gesloten centrum).Ik werd geïdentificeerd als Guineeër. Een laissez passer werd afgeleverd door de ambassade van Guinee zonder me ooit gezien te hebben, zonder onderhoud, zonder bewijzen. Ze willen me uitzetten naar Guinee.Ik heb geen papieren nodig om te leven. Mijn thuisland heeft voor mij geen belang.Ik wil terug naar Spanje. Ik heb het recht om te leven waar ik wil…”
“In Mali waren de blanken super welkom, maar als ik zie hoe we hier verwelkomd worden…….”
