01/01/2014: Uitzettingen aan eender welke prijs om de cijfers te doen stijgen!
Deportaties zijn dagelijkse kost en worden gebanaliseerd in de centra: “Binnenkort is het mijn beurt, mevrouw.”
Veel gevangenen zullen hun uitzetting aanvaarden na verschillende maanden opsluiting en juridische strijd onder bedreiging van geweld en chantage.
“Als je je verzet, zal je nooit mogen terugkeren naar België,” wordt hen gezegd.
“Hier worden we allen uitgewezen en krijgen we watervallen van negatieve resultaten voor onze procedures.”
De uitzettingsfurie kent geen grenzen: een Afghaanse man die de landstalen niet sprak werd opgesloten zonder te begrijpen wat er gebeurde en zonder de redenen van zijn detentie te kennen. Een medegevangene vroeg hem of hij zijn papieren mocht zien en stelde vast dat zijn papieren op naam stonden van een andere persoon! Dit is een goed voorbeeld van hoe Maggie het principe “geval per geval” – benadrukt om uitzettingen te rechtvaardigen en toepast.
Ex-gedetineerden worden uitgezet, soms onmiddellijk vanuit de gevangenis, soms na overplaatsing naar een detentiecentrum. Zij worden uitgezet naar hun land van herkomst zonder enige aandacht voor hun gezinnen en het leven dat ze hier achterlaten!
Te lezen op de website van Vreemdelingenzaken:
“Een werkgroep bestaande uit het ministerie van Buitenlandse Zaken en de Federale Politie Brussel werd opgericht om te onderzoeken hoe een buitenlander het best kan worden overtuigd om terug te keren zonder weerstand en zonder beperking (escorte).” Het is echter niet duidelijk of de huidige gebruikte technieken zoals misleiding, leugens, chantage, bedreigingen en fysieke/psychische druk zullen worden geëvalueerd en verfijnd.
De gevangenen getuigen: “Zo snel mogelijk uitzetten; ze zetten ons in de gevangenis en zonder waarschuwing onder dwang op een vliegtuig.”
Tot slot, nog altijd worden jonge Afghanen gedeporteerd naar een “veilig land”, Afghanistan, waarover de ministeries van Toerisme en Buitenlandse Zaken zo enthousiast zijn.
