Ik weet niet of iemand op de hoogte is van de fouilleringen bij repatriëringen, maar als we gefouilleerd worden, is het echt onmenselijk.
Wordt je al lang vastgehouden in het gesloten centrum 127 bis? Ik werd in november opgesloten dus dat is al bijna vijf maanden.
Ben je overgeplaatst? Ja.
Beluister het interview (FR) :
Hebben ze je proberen uitwijzen of werd je om andere redenen overgeplaatst? Men heeft me proberen uitwijzen.
En je weigerde te vertrekken? De eerste keer weigerde ik. De tweede keer vertelde men mij dat ik me niet mocht verzetten, dat ik moest huilen en het aanvaarden. Ik ging akkoord. De anderen vertrokken maar ik bleef.
Waarom mocht jij blijven en werden de anderen uitgewezen? Men zei me dat mijn naam niet op hun lijst voorkwam.
Je stond niet op de lijst met mensen die uitgewezen moesten worden? Ik weet niet hoe dat juist gebeurde want ik was in Brugge. De sociaal assistent zei me dat ik naar hier, centrum 127 bis, moest komen en daar meer informatie zou krijgen. Toen ik hier aankwam, werden we in isolatie geplaatst van zondag tot woensdag om uitgewezen te worden, en dat was zwaar, is zwaar…
Toen je in isolatie geplaatst werd, betekende dat dat je uitgewezen ging worden in de komende dagen? Ja, inderdaad. Ik ben niet vrolijk, ik maak geen grapjes, soms zeg ik zelfs geen goedendag, ik ben hier… een beetje gestresseerd, ik ken mijn lot niet, ik weet niet waar ze me op voorbereiden.
In welke omstandigheden werd je aangehouden? Ik diende voor mijn werk een aanvraag tot regularisatie in. De wijkagent kwam langs, het was zondag en ik was in de kerk. Mijn tante zei me dat hij was langs gekomen maar geen schrijven had achtergelaten. Een tijdje later ging ik daar zelf naar op zoek. Toen ik daar aankwam, werd ik meteen aangehouden. Men zei me direct dat ik het antwoord van Vreemdelingenzaken moest afwachten. Toen dat antwoord kwam, werd ik meteen overgebracht naar Brugge. In feite zit ik sinds 4 maart in centrum 127bis. Op 4 april zit ik dus een maand hier. Tot nu toe ken ik mijn dossier niet. Normaal gezien krijg je in Brugge, als je nog steeds aangehouden bent, een papier dat aantoont dat je opgesloten zit. Ik zit hier, en ik ken mijn lot niet, ik ben er, ik heb zelfs geen papieren die bewijzen dat ik in centrum 127bis zit, ik heb niets, niets, aaaaah…
En je had al een betwisting ingediend toen ze je overbrachten naar centrum 127bis en in isolatie plaatsten? In feite heb ik twee keer asiel aangevraagd. Op 17 februari vroeg ik asiel aan, ik ging naar de dienst Vreemdelingenzaken en op 8 maart ontving ik een negatief antwoord. Ik belde mijn advocaat en die zei me dat hij een bezwaarschrift zou indienen. Hij deed dat en normaal gezien werd ik dan niet gerepatrieerd maar zij leefden dat niet na. Ze wachtten tot mijn advocaat een aanvraag tot spoedmaatregel kon indienen.
Je zei dat je je niet goed voelde, had je gezondheidsklachten? Ging men op je noden in? Wat betreft mijn gezondheid: toen ik in Brugge zat, had ik veel buikpijn, een cyste. Men zei me dat ik daar niet geopereerd kon worden, dat men mij niet kon ondersteunen. Toen ik hier aankwam, had ik twee weken later nog steeds buikpijn. De dokter kwam langs en vroeg me of ik al een echografie had ondergaan. Ik zei ja. Hij raadpleegde mijn dossier maar dat bevatte daarvan geen bewijs. Ik begrijp niet waarom de dokters die papieren niet naar hier overgemaakt hebben. Hij nam contact op met het ziekenhuis van Vilvoorde, denk ik. Ik ging daar heen en men voerde een echografie uit. De dokter zei me dat ik niet in die toestand kon blijven, ik moest zo snel mogelijk geopereerd worden. Ik had teveel bloedverlies, het zag er niet goed uit. Gisteren kwam de verpleegster langs en die zei mij dat het beter is en ik hier donderdag weg mag.
Diende je een medische regularisatieaanvraag in? Neen, normaal gezien trouw ik met mijn vriend. Hij probeert contact op te nemen met mijn advocaat. Hij is vrij… Ik praat veel maar ik zeg u dat het echt vreselijk is hoe slecht je behandeld wordt. Ik weet niet of iemand op de hoogte is van de fouilleringen bij repatriëringen, maar als we gefouilleerd worden, is het echt onmenselijk. Ik weet niet of je iemand zo mag fouilleren, iemand die niets gestolen heeft, niemand vermoordde, mag je die zo wel fouilleren. Het was zwaar… Men fouilleerde me… zelfs in mijn land had ik zoiets nooit ondergaan. Ik kleedde me uit, men fouilleerde me, men gebruikte het toestel, en men fouilleerde me tot op het punt dat enkel een hand in mijn vagina ontbrak. Eerlijk, dat is niet mooi om aan te zien…
Ping : Collectieve uitzetting naar Guinee op 28 september 2016 ?? | Getting the Voice Out