Waarvoor dient de Liga voor de Mensenrechten?

Getuigenis van een man die gearresteerd werd op de luchthaven van Brussel, opgesloten in het gesloten centrum Caricole en daarna in het gesloten centrum van Vottem. Zijn asielverzoek werd afgewezen, ondanks alle bewijzen van vervolging die hij in zijn land heeft ondergaan. Hij heeft het land verlaten na zijn uitwijzing (derde poging) op 18 augustus 2012.

témoignage ici A quoi sert la ligue des droits de l’homme ?

In het gesloten centrum van Vottem waren de omstandigheden niet echt goed. En gezien de manier waarop er wordt omgegaan met de mensen in de gesloten centra, indien België echt een rechtsstaat  is waar men de mensenrechten respecteert, is dit abnormaal.
We werden behandeld alsof we criminelen waren, we hadden niet eens het recht om ons uit te drukken. Ze deden alles wat in hun opkwam: ze staken ons in het cachot, en eerlijk gezegd, het cachot is onmenselijk.
Zelfs thuis, in de meest afgelegen dorpen in Afrika, bestaan dergelijke omstandigheden niet.

Mijn uitzetting is mijn grootste nachtmerrie, want je wordt behandeld als een hond… maar zelfs een  hond krijgt meer respect! Je bent als een persoon die het niet verdient om te leven, je wordt geboeid, met een kap over je hoofd. Niet alleen je handen zijn geboeid maar ook je voeten. Je krijgt   kettingen rond je voeten en handboeien rond je handen terwijl ze aan je trekken met hun riem, je vasthouden en je naar het vliegtuig sleuren.

Wat me verraste was dat ik iets  op mijn mond had om te stikken, zodat ik niet zou schreeuwen. Hoewel ik al een kap over mijn hoofd had, deden ze nog iets in mijn mond om niet te praten of te roepen.

En als je bij het vliegtuig aankomt, zijn er 2 of 3 mensen die naar je schreeuwen, 2 mensen die mij  beneden aan mijn hals vastpakten, zodat de mensen mij niet konden zien en ik niet kon praten, geen  woord uitbrengen.

Eenmaal terug in het land van bestemming behandelden ze mij alsof ik een misdadiger was, iemand die gemoord had in Europa. Dat is vreselijk, gezien de manier waarop we hier expats ontvangen, met buitenlanders doen we niet wat ze daar aan het doen zijn.

Het is echt onmenselijk en ik vraag me af of België een land is waar de mensenrechten worden gerespecteerd. Nee, België respecteert de mensenrechten niet. Dat is zo teleurstellend. Het was een nachtmerrie. Voor mensen ….

Ik ben in de eerste plaats een burger. Ik heb daar toch ook rechten? Ik heb rechten die moeten worden gerespecteerd.

Op de luchthaven wordt je helemaal uitgekleed. Je moet naakt blijven, naakt. Waar lijkt dat nu op? Je bent naakt, naakt, naakt, dat is zo erg, zo erg, zo erg,

Bent u er al overheen?

Nee, niet echt, niet helemaal, moreel is het nog steeds zeer zwaar. Ik ben nog steeds teneergeslagen. En als je hier in Afrika toekomt, door de manier waarop ik werd afgezet bij de luchthaven, hielden ze me voor een crimineel, een bandiet. Het leek hen dat ik niet ben zoals het moet. Ze behandelen je zoals ze het zeiden: eerst naar de gevangenis, en marteling. Om vrij te komen moet je nog steeds een hoop geld betalen, boetes om vrij te komen.

Bent u lang in de gevangenis gebleven?

Vier dagen, vier dagen. Om mij vrij te krijgen moest er 700 of 800 euro betaald worden. Het zijn mijn vrienden die geld hebben ingezameld om me vrij te krijgen.

Wat ik nog wilde zeggen is dat het goed zou zijn indien België een beetje zijn systeem zou kunnen  veranderen.

En ik vraag me af wat de Liga van de Mensenrechten in België is. Bestaat dat of niet?
Verschillende keren hebben we geprobeerd om de Liga voor de Mensenrechten te contacteren, die ons vertelde dat ze niets konden doen. Wat is hun nut als ze niets kunnen doen aan zo’n situatie in een land van de mensenrechten?

Dank u.

Tot ziens.

Ce contenu a été publié dans Getuigenissen. Vous pouvez le mettre en favoris avec ce permalien.