“We leven hier als beesten” en zelfmoordpoging in gesloten centrum.

20/12 Onze Brasiliaanse vriend opgesloten in Merksplas sinds oktober werd vrijgelaten door de rechtbank deze morgen. Hij was verschrikkelijk gelukkig deze morgen!Totdat hem werd verteld dat er beroep werd gedaan tegen die beslissing: hij zal nog 14 dagen opgesloten moeten blijven en  voor een nieuwe rechtbank verschijnen om te weten of hij vrijgelaten  wordt . Na een eerste woede reaktie heeft hij besloten alles terug in handen te nemen en verder te vechten!
12/12: Hoe een gesloten centrum reageert op een zelfmoordpoging: Vorig weekend heeft hij in een wanhopige bui een groot aantal kalmeermiddelen genomen. Hij  geraakte in coma, en werd enkele dagen in een medische isoleercel gezet. Eenmaal buiten levensgevaar werd hij in het “cachot” opgesloten gedurende 24 uur. Daar heeft hij zich met een vork aan hals en armen gemutileerd.

Getuigenis van die jonge Braziliaanse student opgesloten in het gesloten centrum van Merksplas, daterend van 26/11/2012.

Ici, on vit comme des chiens


Dus je bent opgesloten in het gesloten centrum van Merksplas. Kan je ons vertellen wat er gebeurd is, waarom je daar bent en sinds wanneer?

Ik was thuis op 17 oktober toen drie politieagenten van Braine l’Alleud kwamen zonder arrestatiebevel, ze zeiden niets en ze namen me mee naar het politiestation van Braine l’Alleud.
Er was één politieagent die me het volgende zei ” we zijn hier in Nijvel meneer, mensen worden afgeslacht als bastaarden. jullie buitenlanders, jullie komen naar België om rotzooi te maken”. Morgenochtend krijg je een schop om je eigen graf te maken.

Ik was beschuldigd van diefstal in een chinees restaurant en hierom hebben ze de dienst buitenlandse zaken gecontacteerd die meteen het bevel gaf om het grondgebied te verlaten.

Ik werd naar het gesloten centrum van St Hubert gebracht. Ik ben daar vijf dagen verbleven, het waren de ergste vijf dagen van mijn leven. je wordt s’ochtends vroeg wakker, je zit in de cel de ganse nacht, en verschillende uren per dag doe je militaire oefeningen, je hele lichaam doet pijn, en ze lieten me zonder eten, gaven me geen water en geen mogelijkheid om naar het toilet te gaan gedurende 24 uur.

Op 22 oktober ging ik naar de rechtbank. De rechter heeft me vrijgesteld en gezegd ” Meneer, we hebben geen enkel bewijs, je bent vrij om te gaan, je mag gaan en bij je familie gaan wonen”.

Ze namen me mee naar beneden, in de rechtbank hebben ze glazen cellen. De politiemannen waren druk bezig iets te regelen en zeiden me “Meneer, we hebben een overzetting naar het gesloten centrum voor illegalen in Merksplas en jij moet daar heen”.
Ik kwam aan op 2 oktober om 6u s’avonds. Vandaag zijn we de 26ste, ik ben hier al één maand en enkele dagen. Eerlijk gezegd, mensen leven hier als dieren. Het eten is slecht. We krijgen brood met confituur voor ontbijt en avondmaal, tijdens de lunch hebben we een normale maaltijd, maar we moeten gaan slapen wanneer zij dat zo beslissen, we gaan naar buiten om wat frisse lucht te nemen maar enkel wanneer zij het beslissen, we leven zoals zij beslissen…. als ze zeggen ga en zit neer, dan ga je en zit je neer, als beesten…

Bij de dienst vreemdelingenzaken, zijn ze echt racistisch.De rechter besliste dat ik minderjarig was and zij beslisten dat dit niet zo was.
ik was ingeschreven in een school hier in België. De franse gemeenschap kende me als student en ik heb verschillende documenten die bewijzen dat ik naar shool ging, dat ik goed resultaten had enz
Mijn hele familie leeft hier in België, ik heb niemand in Brazilië.

De vreemdelingenzaken zei me om weg te gaan, ze houden geen rekening met mijn leeftijd, ze zeggen je moet gaan.

ik heb mijn hele familie hier, mijn leven is hier in België. Als ik naar Brazilië moet, waar ga ik dan slapen? Hoe ga ik aan eten geraken? ik heb niet één euro in mijn zakken… ik heb geen huis, ik heb geen familie daar, waar ga ik dan slapen, in de luchthaven?

Gelach…

Dit is wel niet grappig heh!

Neen, zeker niet. 

Als je wil slapen en er zijn 8 mensen op hetzelfde moment aan het snurken…

ze zijn heel strict hier, voor niets stoppen ze je in een isoleercel voor 24 uur.

Ok… we zullen interview hier stoppen. 

Ok geen probleem. ik wil enkel nog toevoegen aan het interview dat ik een student ben in muziekproductie.

Ok en ik zal gauw terug met je contact opnemen. 

Dank je wel, tot ziens!

Ce contenu a été publié dans Getuigenissen. Vous pouvez le mettre en favoris avec ce permalien.